In the tall grass | Τίμια προσπάθεια, μέτριο αποτέλεσμα

Στις 4 Οκτωβρίου έγινε διαθέσιμο στο Netflix το In the tall grass, ακόμα μια ταινία βασισμένη σε ιστορία (μυθιστόρημα, νουβέλα ή διήγημα) του Stephen King, μόνο που αυτή τη φορά την ιστορία τη συνυπογράφει και ο ένας από τους συγγραφείς υιούς του, ο Joe Hill.

Όταν τα αδέλφια Μπέκι και Καλ ακούν τις φωνές ενός αγοριού χαμένου σε ένα λιβάδι με ψηλά χορτάρια, τρέχουν να τον σώσουν αλλά παγιδεύονται οι ίδιοι από μια απειλητική δύναμη που γρήγορα τους αποπροσανατολίζει και τους χωρίζει. Αποκομμένοι από τον κόσμο και ανίκανοι να ξεφύγουν από το λιβάδι, σύντομα ανακαλύπτουν ότι το μόνο πράγμα χειρότερο από το να έχεις χαθεί είναι να σε βρουν.

Η αλήθεια είναι πως αυτή τη νουβέλα δεν την έχω διαβάσει και έτσι (κυκλοφόρησε τμηματικά τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2012 στο περιοδικό Empire αλλά και σε audiobook αργότερα με αφήγηση από τον Stephen Lang – Don’t Breathe), παρά το γεγονός ότι έψαξα αρκετά γι’ αυτή, αλλά μίλησα και πεταχτά με έναν φίλο που δεν αφήνει λέξη από τον «Βασιλιά» να πέσει κάτω, θεωρώ τίμιο να μην κρίνω το πόσο πιστή ή πετυχημένη είναι η μεταφορά.

Καθαρά ως σενάριο και ως ταινία λοιπόν, παρά τη γενική γκρίνια, εμένα μου φάνηκε τίμιο. ΠΡΟΣΟΧΗ! Όχι κάτι μνημειώδες ή συγκλονιστικό αλλά… Από τη στιγμή που με κράτησε λίγο απασχολημένο, στο μυαλό και στο ψάξιμο για πληροφορίες, μετά το τέλος της, η ταινία In the tall grass θεωρώ πως με αυτό το σενάριο το περιορισμένο που είχε, κατάφερε μερικά πράγματα.

SPOILERS!

Θα μπορούσε και καλύτερα; Σαφώς… Η πρώτη ταινία που μου ήρθε στο μυαλό όταν κατάλαβα τι περίπου παίζει ήταν το Triangle (2009) και φυσικά δεν έπιασε το βάθος της. Δεν ξέρω αν οι King(s) το είχαν πάει τόσο βαθιά στο έργο τους, αλλά το In the tall grass ως ταινία έμεινε στα πολύ ρηχά νερά ως εξερεύνηση αυτού του κόσμου και έμεινε μόνο στη λύση του γρίφου για τους πρωταγωνιστές. Κατά τη γνώμη μου, ακόμα και το Buried με τον Ryan Reynolds έχει θίξει περισσότερα πράγματα, κυριολεκτικά δείχνοντας έναν άντρα εγκλωβισμένο σε ένα φέρετρο επί 90 λεπτά.Για το Gerald’s Game, ούτε συζήτηση φυσικά που επίσης ήταν ταινία Netflix πριν δυο χρόνια.

Οπότε, σημασία έχει η μαεστρία που θα χειριστείς το σενάριο που έχεις και όχι απαραίτητα το πόσες σελίδες είναι. Πιστεύω με τα λίγα που συνέλεξα για τη νουβέλα, ότι προσπάθησαν να τιμήσουν υπερβολικά το αυθεντικό υλικό του βιβλίου και αυτό τους έβγαλε κάποια αδιέξοδα, καθώς άλλο πράγμα το βιβλίο άλλο η ταινία. Αφήνοντας έτσι ανικανοποίητους λογικά όσους το έχουν διαβάσει και προβληματισμένους όσους ήθελαν απλώς να δουν την ταινία.

Αλλά και πάλι όπως είπα, εγώ προσωπικά δεν έμεινα δυσαρεστημένος ούτε ένιωσα πως έχασα το χρόνο μου. Μιλάμε πάντα και για τον τρόπο που το είδα φυσικά. Στο σπίτι, χαλαρά, ως νέα προσθήκη Netflix. Θα ήμουν περισσότερο αυστηρός αν πήγαινα σινεμά και έσκαγα τα λεφτά μου.

Άραγε αυτός ο εναλλακτικός τρόπος στο να φτάνουν οι ταινίες σε εμάς, άλλαξε τις απαιτήσεις μας; Φυσικά, αλλά αυτό είναι μια διαφορετική κουβέντα.

Τις ερμηνείες τις βρήκα ταιριαστές για το περιβάλλον που εξελισσόταν όλο αυτό, αν και δεν θα θυμάσαι τα ονόματά τους λίγο μετά. Δεν ξέρω τι εξήγηση δίνουν οι King στο βιβλίο και αν δίνουν, κυρίως για το κοσμικόχρονικό παράδοξο που συμβαίνει, αλλά κυρίως σε αυτό η ταινία δεν τα πάει καλά. Προσπαθεί χωρίς πολύ exposition, αλλά με εικόνα να σου δείξει και για αυτό είναι τίμια. Αλλά δεν θα με χάλαγε να έχει δυο γραμμές διαλόγου παραπάνω να μου το κάνει πιο λιανά.

Πώς κινείται ο χρόνος για τους υπόλοιπους έξω από χωράφι, όταν με τη σειρά τους σκοτώνονται και έρχονται πάλι πίσω εκεί; Η πέτρα τι ρόλο βαράει εκτός από σημείο αναφοράς τρομακτικής μουσικής και τρελού βλέμματος του Patrick Wilson; Ήταν εξωγήινος βράχος; Ήταν κάποιος αρχαίος θεός; Η μάνα γη; Ο μετεωρίτης που σκότωσε τους δεινοσαύρους;

Μου άρεσαν πολύ τα νυχτερινά πλάνα, ήταν αρκετά καλοφωτισμένα για να βλέπεις ως θεατής, αλλά παράλληλα να νιώθεις τον τρόμο της νύχτας και των τεράτων που κρύβει, ενώ ο αχανής λαβύρινθος με τα χορτάρια ήταν μαγικός. Η εικόνα κλέβει την ιστορία.

Το In the tall grass  ή στα ελληνικά, Στα Ψηλά Χορτάρια, ήταν σε σενάριο και σκηνοθεσία του Vincenzo Natali. Στο cast πρωταγωνιστούν εκτός του Patrick Wilson, οι Harrison Gilbertson, Laysia De Oliveria, Avery Whitted, Will Bule Jr., και Rachel Wilson.