Auf wiedersehen σε “παγωμένο” φόντο
Οι 78.000 Γερμανοί χθες στο Rock Αm Ring απήλαυσαν από κοντά άλλο ένα μεγαλειώδες σόου των Iron Maiden. Εμείς αρκεστήκαμε στο live stream του School Of Rock (να σαι καλά Γιώργη) παρακολουθώντας την “Αυτού Μεγαλειότατη” από τις κρύες οθόνες των υπολογιστών μας.
Ο Eddie σαν άλλος Συνταγματάρχης Forsyth του Αμερικανικού στρατού, σκότωσε τους Ινδιάνους στο Run to the Hills, ο “Διάβολος” πίσω από τα κάγκελα σαν άλλος Seventh Son, τα γενέθλια του γερο-Mc Brain και το “ξασμένο” μαλλί του Bruce ήταν μερικά από τα highlights του χθεσινού live των Maiden στο Rock m Ring 2014, στην Γερμανία.
Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή…
Ένα δίωρο απολαυστικό live το οποίο μας μετέφερε στην “εποχή των παγετώνων” του ’88, άρχισε με το Moonchild, με τον Bruce να βρίσκεται όπως πάντα σε εξαιρετική κατάσταση. Ο Dave Murray με μαλλί αλά Jennifer Aniston (κλεμμένο…) και ο Adrian Smith με look rockabilly meets Zakk Wylde, μας έβαλαν για τα καλά στο κλίμα.
Can I Play With Madness στη συνέχεια με τη νοσταλγία και την στενοχώρια του ότι εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν θα δούμε αυτό το live από κοντά να αυξάνει τους παλμούς της καρδιάς στα κόκκινα!
Prisoner και πίσω στο The Number Of the Beast, ένα κομμάτι που τσακίζει κόκαλα, ενώ το 2 Minutes to Midnight, απλά επιβεβαίωσε ότι μόνο οι Maiden (και οι Metallica) μπορούν να γεμίσουν πλέον έναν χώρο με 78.000 και πλέον άτομα.
Η τρίχα σηκώθηκε για μια ακόμη φορά στο άκουσμα του Revelations, με την μπάντα ολοένα και να βελτιώνεται στη διάρκεια του live. Η σημαία της Βρετανίας κυμάτισε για μια ακόμη φορά στο The Trooper προκαλώντας ντελίριο στον κόσμο.
Κλασικά και ακολουθώντας όχι πιστά το set list της Seventh Tour του 1988, The Number Of the Beast, ενώ στη συνέχεια ο Bruce “αυτοκτονεί” μαζί με πολλούς άλλους παράλληλα… στην αρχή του Phantom of the Opera, αποδεικνύοντας πως όσα χρόνια και αν περάσουν, ότι και να γίνει, αν ευχαριστιέσαι αυτό που κάνεις, δεν μπορείς παρά να πετύχεις. Και οι Maiden έδειχναν να το ευχαριστιούνται.
Ο αξιωματικός του Αμερικανικού “λευκού” στρατού σκοτώνει τον Ινδιάνο, δείχνοντας του και το “δάκτυλο”… στο Run to the Hills, ενώ ο πάντα εκπληκτικός φωτισμός των συναυλιών της μπάντας, στη διάρκεια του Wasted Years σε μετέφερε απ’ ευθείας στο «πράσινο» Somewhere in Time.
Όλες οι “ατμοσφαιρικές” μπάντες θα πρέπει να δουν το συγκεκριμένο κομμάτι του live για να πάρουν δωρεάν μαθήματα… ατμόσφαιρας, το οποίο δεν είναι άλλο από το Seventh Son Of a Seventh Son, με τον Bruce με μαλλί αλά Misfits και Glen Danzig, να το πάει καλά το πράμα… παρά την ηλικία του.
Wrathchild, Fear Of the Dark και το ομώνυμο Iron Maiden απλά έβαλαν “φωτιά”, ενώ στο encore η μπάντα επέλεξε τα Aces High (όλα τα λεφτά το σκουφάκι-κάσκα του πιλότου Dickinson), το οποίο ακούγοντας το, αποκρίθηκα στην γυναίκα μου που καθόταν δίπλα μου: “Το τραγούδι αυτό, είναι 30 ετών…”, συνειδητοποιώντας εκείνη τη στιγμή και παρά το γεγονός ότι είχαν παίξει και μεγαλύτερης ηλικίας κομμάτια οι Maiden, πόσο διαχρονικοί είναι και όταν αποφασίσουν να σταματήσουν να παίζουν, ένα μεγάλο κομμάτι του Heavy Metal θα πεθάνει…
Evil that Men Do και Sanctuary έκλεισαν ιδανικά μια βραδιά, η οποία μας κράτησε και εμάς σε εγρήγορση, γεμίζοντας μας με νοσταλγία και λύπη που δεν θα τους δούμε από κοντά για μια ακόμη φορά.
Όσο μπορεί η μπάντα να κρατάει αυτό το live συναίσθημα που μόνο αυτή μπορεί, τότε όλα θα πηγαίνουν καλά. Κανείς δεν κέρδισε ποτέ τη μάχη με το χρόνο. Η ενέργεια των Maiden επί σκηνής είναι ακόμα σε υψηλό επίπεδο. Όταν σταματήσουν τότε πολλοί από εμάς θα εύχονται να μην το είχαν κάνει. Ας τους απολαύσουμε όσο είναι καιρός.
Auf wiedershehen…
