Bloody Art: Black Sabbath – Marcus Keef
Ας μεταφερθούμε πίσω στο μακρινό 1970, όπου οι Black Sabbath κυκλοφόρησαν το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ «Black Sabbath» μέσω της Vertigo Records. Το άλμπουμ κατατάσσεται μέσα στις 100 κορυφαίες μουσικές δημιουργίες (της Heavy Metal και όχι μόνο) όλων των εποχών.
Για την ακρίβεια, τον Αύγουστο του 1969 το συγκρότημα από «Earth» άλλαξε την ονομασία του σε «Black Sabbath» ώστε να ηχογραφήσει ένα demo με το ομώνυμο κομμάτι, έτσι, τον Νοέμβριο επισκέφθηκαν το Λονδίνο και συγκεκριμένα τα Regent Sound Studios όπου εκεί ηχογράφησαν το πρώτο τους άλμπουμ σε λιγότερο από 9 ώρες. Μάλιστα εκείνες τις μέρες εμφανίστηκαν σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στην οποία έπαιξαν για πρώτη φορά κομμάτια όπως το Black Sabbath, Behind the Wall of Sleep, N.I.B., και Sleeping Village.
Το συγκρότημα κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1970 το «Black Sabbath» παρά τις δύσκολες συνθήκες λόγω των αρνητικών κριτικών που είχε ακουστεί εκείνη την εποχή από τα ΜΜΕ, έφτασε στο Top 10 στην Βρετανία, επίσης την 8η θέση κατέλαβε στο Γερμανικό και το Ολλανδικό τσαρτ, ενώ στην 23η θέση κατατάχθηκε στην Αμερική. Εκείνο το διάστημα οι Black Sabbath έκαναν μερικές συναυλίες μέχρι τον Οκτώβρη του 1970 στη Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία και Η.Π.Α.
Η ιστορία του Artwork
Αρχικά το συγκρότημα είχε ως στόχο να «τρομάξει» το κοινό μοιράζοντας την ιδέα από την ομότιτλη ταινία του Boris Karloff, ενώ αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ο,τι τα εξώφυλλα που κυκλοφορούσε η Vertigo Records εκείνη την εποχή ήταν δημιουργία του Keith MacMillan, γνωστός ως Marcus Keef.
Η ιδιοφυία του σχεδιαστή δημιουργούσε παρόμοιες εικόνες που αντιστοιχούσαν στο είδος που περιλαμβάνει η μουσική. Τότε ο μπασίστας των Sabbath, Geezer Butler, είχε αναφέρει στο The Art of Metal, ένα βιβλίο των Martin Popoff και Malcolm Dome:
«Η δουλεία του εξωφύλλου του άλμπουμ, ως προς την μουσική παρουσίαση, ήταν απλά άψογη. Όταν το είδα για πρώτη φορά, σκέφτηκα: “Τι στο καλό είναι αυτό;” Αλλά όσο περισσότερο το κοίταζα, τόσο πιο πεπεισμένος ένιωθα πως ήταν οπτικά σωστό. Η εικόνα μας για το άλμπουμ είναι απόκοσμη, βασανιστική, και τρομακτική. Δεν νομίζω ότι θα έπαιρνες το άλμπουμ και πίστευες ότι αυτό περιέχει όμορφα χριστουγεννιάτικα τραγούδια».
Σύμφωνα με διαδικτυακές αναφορές, το cover απεικονίζει μια μάγισσα (ο Ozzy ντυμένος με γυναικεία ρούχα), ενώ η φωτογραφία τραβήχτηκε ένα «Μαύρο Σάββατο» όπως χαρακτηρίζουν. Άλλες φήμες ισχυρίζονται πως δεν υπήρχε κάποια γυναίκα στην φωτογράφιση καθώς η φιγούρα είναι ένα «φάντασμα«.
Η αλήθεια όμως είναι πως στην φωτογράφιση ήταν όντως μια γυναίκα με ονομασία «Louise» η οποία μάλιστα πληρώθηκε για να φωτογραφηθεί. Επίσης, μια ακόμη ιστορία εικάζει ότι το συγκρότημα δεν γνώριζε ποια ήταν η συγκεκριμένη δεσποινίς και τη γνώρισε λίγα χρόνια αργότερα αφού έγινε η αποκάλυψη του cover.
«Τότε είχαμε μια συναυλία, νομίζω στο ‘Lincolshire’ της Αγγλίας, και αυτό το κορίτσι μας πλησίασε ακριβώς ντυμένη όπως και στο εξώφυλλο, φαίνεται να ήταν αυτή. Είτε ισχύει, είτε όχι, δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να το αποδείξουμε», σημειώνει ο Geezer Butler στο βιβλίο “Fade to Black”.
Η φωτογράφιση έγινε στο Oxfordshire της Αγγλίας, και συγκεκριμένα απεικονίζει το Mapledurham Watermill. Ένας μύλος ο οποίος χτίστηκε γύρω στο 1400 ενώ παρέμεινε σε λειτουργία έως και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πλέον αυτή η τοποθεσία χρησιμοποιείται για επιχειρησιακούς λόγους ενώ ο όροφος του αλέσματος παραμένει ανοιχτός για τους επισκέπτες.
Μερικές εικόνες από το μέρος της φωτογράφισης:
Στο «The Art of the LP» οι συγγραφείς Johnny Morgan & Ben Wardle, έγραψαν:
«Η φιγούρα-φάντασμα με τις μαύρες ρόμπες που στέκεται, είναι μια ηθοποιός που προσκλήθηκε για την φωτογράφιση από τον σχεδιαστή της Vertigo Records. Ίσως να μην αντιπροσωπεύει τον θάνατο, αλλά σίγουρα έκανε μια άψογη δουλειά αναστατώνοντας ακόμα και τους πιο “άρρωστους” οπαδούς των Black Sabbath. Αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα παρατηρήσετε μια μαύρη γάτα στην αγκαλιά της».
Ο Marcus Keef έκανε την επιστροφή του στα επόμενα δύο άλμπουμ των Black Sabbath, «Paranoid» και «Master of Reality», αλλά δεν έβγαλε τις παρόμοιες εικόνες που αντιστοιχούσαν στο είδος που περιλαμβάνει η μουσική του συγκροτήματος, παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν και άσχημα, έτσι δεν είναι;
