Wonder Woman: Origin ταινία στα καλύτερά της!

Καμία εισαγωγή σήμερα. Είναι ιστορικές οι μέρες αυτές για την DC, κινηματογραφικά μιλώντας. Γι’ αυτό ευθύνεται η Wonder Woman. Ναι, η ομώνυμη ταινία είναι πολύ καλή και μας αναπτερώνει το ηθικό, σχετικά με το μέλλον του DCEU και της Justice League.

Γράφει ο Βαγγέλης Παπαδημητρίου

Η origin ταινία στα καλύτερά της! Όπως πρέπει να είναι! Φυσικά, δεν πιάνει επίπεδα Deadpool ή Iron Man, όμως με απλά βήματα δείχνει στον κόσμο πώς πρέπει να μας συστήνεται ο εκάστοτε σούπερ ήρωας. Οι διθυραμβικές κριτικές δεν έπεσαν έξω, ίσως ήταν λίγο too much, όμως η ουσία παραμένει.

Στα του story. Το Θαύμα-Παιδί, η Diana κάνει ένα flash back στο μακρύ παρελθόν της και δέχεται μία φωτογραφία από τον Μπρους Γουέιν. Την ίδια φωτογραφία, που είχαμε δει και στο Batman vs Superman. Εκεί που η Νταϊάνα μοιάζει με Αφρικανάκι, ή με κακό σολάριουμ. Κοιτώντας την, ανατρέχει πίσω στην Κάλυμνο (δεν θυμάμαι και δεν θα ψάξω το μέρος καταγωγής της), όταν ήταν ακόμα μικρή. Εκεί βλέπουμε την ανατροφή της και το πώς εξελίσσεται σε απόλυτο πολεμικό όπλο, όντας η εκλεκτή των Αμαζόνων. Η ιστορία μας ξεκινά ουσιαστικά, όταν ένας πιλότος διαπερνά κατά λάθος το πεδίο που κρατά αόρατη την Κάλυμνο και η Νταϊάνα τον σώζει.

Οι Αμαζόνες μαθαίνουν τι γίνεται στον έξω κόσμο και με το ελάχιστο μυαλό που έχουν, καταλαβαίνουν πως οι κακοί Γερμανοί είναι υποχείριο του Άρη. Του Θεού Άρη, god of war and shit. Α ναι, ξέχασα να πω πως έχουμε έντονο το στοιχείο της ελληνικής μυθολογίας. Εξάλλου, για Αμαζόνες μιλάμε.

Το Παιδί-Θαύμα, παρέα με τον πιλότο Στιβ Τρέβορ, φεύγουν για το Λονδίνο, προκειμένου να σταματήσουν τον πόλεμο. Ο έτερος πρωταγωνιστής μας, είχε στην κατοχή του ένα ημερολόγιο των Ναζί, στο οποίο αναγράφονται όλα τα μυστικά τους. Οπότε αποτελούσε πολύ δυνατό χαρτί για τους Συμμάχους.

Δεν θα πω πολλά για το ενδιάμεσο της ταινίας, αν και τότε ξεκίνησε το πραγματικό γλέντι, με τους μεν να κυνηγούς τους προγόνους του κυρ Σόιμπλε και την κοπελιά μας να κυνηγάει τον Άρη. Μην κακολογείς την κοριτσάρα μας, εν τέλει δίκιο είχε. Ομολογώ πως δεν περίμενα αυτή την ‘’ανατροπή’’ ως προς το ποιος είναι το αντίπαλο δέος της. Ε, είχε δίκιο. Ο Άρης ήταν πίσω από όλα και αποτέλεσε τον μεγάλο οχτρό. Τον villain δεν τον ξέραμε, μπορούμε όλοι μπορεί εύκολα να καταλάβουμε πως πήγε το πράγμα, Η έκβαση ήταν θετική για όσους ήταν με τη Νταϊάνα και αρνητική για όσους ήμασταν με τον badass Άρη. Πάντα θα εκτιμώ έναν θεό, με γαμάτη στολή και μέσα από αυτή να ξεπροβάλλει ένα μουστάκι!

Η γενική εικόνα της ταινίας είναι άκρως θετική. Όλα ήταν όπως θα τα ήθελα, εκτός από κάποιες στιγμές που το φάντασμα του Ζακ Σνάιντερ εισέβαλε στην ταινία. Όποιος δει το Wonder Woman και έχει λίγη φαντασία, ας μου πει αν όντως ο μονόλογος στην τελική μάχη μοιάζει με διαφήμιση αρώματος ή τζιν. Καταραμένε Σνάιντερ. Μία γυναίκα έκανε την δουλεία καλύτερα από εσένα. Μία γυναίκα, σε ένα πρότζεκτ που είχε σημείο αναφοράς μία άλλη γυναίκα. Καταραμένε φεμινισμέ, μας ξεμπρόστιασες.

Ακούστε το theme της Wonder Woman όπως δεν το έχετε ακούσει ξανά.

Για να τελειώνουμε, δεν έχω κάτι να πω, το Θαύμα έγινε και η DC μπήκε δυνατά στο παιχνίδι. Αν έχουμε την ίδια βάση και ανάλογα δεδομένα και σε πιο εμπορικούς ήρωες, όπως π.χ. ο Flash, τότε η Μάρβελ θα έχει απέναντί της έναν πραγματικό αντίπαλο. Προς το παρόν, γελάει με την DC, γιατί κοτζάμ Μπάτμαν και Σούπερμαν περίμεναν μία γυναίκα  να τους ξελασπώσει.

Υ.Γ.1: Λέγεσαι Στιβ, είσαι ξανθός, με γαλανά μάτια και είσαι φέτες. Ζεις στην διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου, είσαι στρατιώτης και αποφασίζεις να θυσιαστείς πάνω σε ένα αεροπλάνο, για το κοινό καλό. Όχι, ο Κάπτεν Αμέρικα δεν έκανε πέρασμα από την ταινία, απλά η κόπια έχει και τα όριά της! (By The Way, να μπει και αυτό σε ΑΥΤΗ τη λίστα;)

Υ.Γ.2: Μετά την φέτα, μπορούμε να πουλήσουμε και την μυθολογία μας. Μπορεί να μη το καταλαβαίνεις, αλλά (ακόμα) μία blockbuster ταινία του Χόλιγουντ, ‘’χτίστηκε’’ από τους ‘θεούς μας και τις ιστοριούλες μας. Και δεν ήταν πατάτα όπως αυτές που γυρίζονταν με το κιλό πριν μια δεκαετία (εκτός των 300… του Snyder… τρολλλοολολο)