Venom review | Μπροστά στην ιδέα, πίσω στην εκτέλεση της

Δέκα οκτώ μήνες περιμέναμε από εκείνο το απόγευμα που ο Tom Hardy είχε ανεβάσει στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter μια φωτογραφία που ανακοίνωνε πως θα υποδυθεί τον Venom. Και είχα ενθουσιαστεί τόσο διότι ο villain αυτός αποτελεί έναν από τους αγαπημένους μου στο σύμπαν του Spider-Man αλλά είναι επίσης ένα από τα δυνατά χαρτιά Marvel.

Συν τοις άλλοις ο Hardy είναι από μόνος του ένας λόγος να πας να δεις όποια ταινία τον έχει στο cast της γιατί αν μη τι άλλο θα περάσεις καλά.

Ναι, πέρασα καλά στο Venom, όπως και αρκετοί στην αίθουσα στην οποία βρισκόμουν. Είχε ωραίο χιούμορ, κάποιες δυνατές σκηνές μάχης ενώ τα special effects δεν ήταν όσο άσχημα φαίνονταν στο trailer.

Χιουμοριστική προσέγγιση

Αυτά τα στοιχεία που προανέφερα θα τα θεωρήσει ο μέσος αναγνώστης ως τα δυνατά σημεία της ταινίας. Δυστυχώς όμως, όταν αναλογιστείς ποια ταινία βλέπεις θα καταλάβεις ότι αυτά είναι τα αδύναμα σημεία της.

Διότι αν είσαι ένας μέσος φαν των κόμικ του Spider-Man ή και του Venom, θα δεις ότι δεν είχε ποτέ του τόσο χιούμορ στις ατάκες του ή στη συμπεριφορά του. Ναι, είναι αστεία κάποια πράγματα που λέει, αλλά θα ήταν προτιμότερο να μην τα έλεγε ο Venom.

Το pacing της ταινίας είναι αρκετά μέτριο

Η ταινία ξεκινάει με την συντριβή του σκάφους του ιδρύματος LIFE που έχει ως αποτέλεσμα να ξεφύγει το ένα από τα Symbiotes που υπήρχαν μέσα σε αυτό. Ύστερα ξεκινάει η ιστορία του Eddie Brock και πως αυτός υπάρχει σαν δημοσιογράφος στο San Francisco και το πόσο πετυχημένος είναι μέχρι που κάνει το λάθος να βάλει πάνω το εγώ του απ’τον επαγγελματισμό του.

Μόλις γίνεται ένα με το Symbiote βλέπουμε τα προβλήματα που του προκαλεί στον οργανισμό του, πράγμα το οποίο είναι σωστά δοσμένο και εύλογο στο να το δείξει στον θεατή, που δεν γνωρίζει πολλά πράγματα για τον Venom.

Από εκεί και πέρα δυστυχώς η ταινία ξεκινάει να πέφτει σε μια λούπα αρκετών κλισέ τα οποία μπορώ να αναλύσω μόνο αν κάνω spoils και αυτό είναι κάτι που δεν χρειάζεται.

Τα καλά στοιχεία

Για να μην είμαι άδικος υπάρχουν και σωστά δοσμένα στοιχεία στο Venom. Το κυριότερο είναι η χημεία και το δέσιμο που έχει ο Eddie Brock με τον Venom. Υπάρχει αρκετός χρόνος μέσα στη ταινία που συνομιλούν μεταξύ τους και αυτό αποτελεί και το ατού της. Ο Venom προσπαθεί να μάθει τον τρόπο σκέψης του ανθρώπινου γένους και ο συνδετικός του κρίκος είναι ο Brock.

Επίσης ο Hardy κάνει άλλη μια φορά επίδειξη των υποκριτικών ικανοτήτων του σε μια ταινία που αν δεν τον είχε κι αυτόν θα είχε πέσει στα τάρταρα. Οι σκηνές δράσης επίσης ανταμείβουν τον θεατή θαρρώ, δίχως όμως να εντυπωσιάζουν και να δημιουργούν μια κάποια αγωνία. Παρόλα αυτά τις βάζω στα θετικά.

Ετυμηγορία

Το Venom αποτελεί μια απέλπιδα προσπάθεια της Sony να φτιάξει ένα δικό της-δεν θα το έλεγα-Superhero σύμπαν. Ο Anti-hero αυτός ήταν μια καλή ευκαιρία, ένα δυνατό χαρτί αλλά δυστυχώς έπεσε στο κενό. Απογοητεύθηκα επειδή μάλλον έχουμε καλομάθει όλα αυτά τα χρόνια στο Super-hero Cinema. Αν είχε βγει μετά τα Spider-Man του Sam Raimi πιθανότατα να μη βλέπαμε αυτά τα μειονεκτήματα τόσο έντονα. Δεν κλαίω σε καμία περίπτωση τα λεφτά μου, αλλά έχω το “παράπονο” ότι θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερο.