Οι πιο καλές και γραφικές ταινίες με θέμα τον κανιβαλισμό

Οι πιο καλές και γραφικές ταινίες με θέμα τον κανιβαλισμό

Άλλη μια αγαπημένη κατηγορία για εμάς τους ψυχοπαθείς film bingers… Ταινίες με θέμα τον κανιβαλισμό! Μια κατηγορία που ανά καιρούς γίνεται και πάλι της μόδας στις ταινίες τρόμου. Για τις ταινίες Raw και The Cannibal Holocaust, έγραψα σε προηγούμενα άρθρα οπότε πάμε να δούμε μερικές ακόμα!

The Green Inferno (2015)

Μια ομάδα ακτιβιστών ταξιδεύει από τη Νέα Υόρκη στον Αμαζόνιο για να σώσουν μία φυλή που κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Ωστόσο η πορεία τους διακόπτεται μετά από ένα ατύχημα και κρατούνται όμηροι από την φυλή που πήγαν να προστατεύσουν.

Πάμε αρχικά για δυο προτάσεις ιστορίας, επειδή βλέπω πολλοί να αναρωτιούνται γιατί το IMDb έχει καταχωρημένη την ταινία στο 2013.

Η ταινία τότε γυρίστηκε και ξεκίνησε το καθιερωμένο πανηγύρι στα φεστιβάλ το 2014, ολοκληρωμένη. Από τότε που ανακοινώθηκε η πρόθεση του Eli Roth να την γυρίσει το 2012, είχε ανακοινώσει και η Worldview Entertaintment ότι αναλαμβάνει την παραγωγή.

Από τότε, που είδα το Cannibal Holocaust είμαι φαν των ταινιών με κανίβαλους… Το The Green Inferno διαφημίστηκε ως μια από τις πιο τρομακτικές ταινίες όλων των εποχών. Για μένα προσωπικά, δεν ηταν τόσο τρομακτική. Αν δεν έχετε ξαναδεί παρόμοιο είδος, καλύτερα ξεκινήστε από αυτή την ταινία. Εχει ένα αρκετά καλό πρώτο 40λεπτο και μια συμπαθητική πρωταγωνίστρια. Για να περάσετε την ώρα σας, είναι μια χαρά!

Οmnivoros (2013)

O Mάρκος Βέλα ένα γνωστός δημοσιογράφος, ειδικός στη γαστρονομία, έτσι αποδέχεται την πρόσκληση μιας ανεξάρτητης εκδότριας να γράψει ένα άρθρο σχετικά με την πρόσφατη “έξαρση” των “κρυφών” εστιατορίων. Η έρευνά του αυτή όμως τον οδηγεί σ’ ένα εστιατόριο όπου άνθρωποι συγκεντρώνονται μυστικά για να φάνε ανθρώπινο κρέας.

H ιδέα του άκρως βίαιου και ώρες-ώρες σοκαριστικού ισπανικού omnivoroς(=πανφαγος) είναι εξαιρετική κ πρωτότυπη. Η έναρξη του εντυπωσιακή, σε βυθίζει με τη μία στην μαυρίλα, στη συνέχεια μας παρουσιάζει τους ήρωές του που ταυτίζεσαι ειδικά με τον πρωταγωνιστή. Το μοντάζ με τις σφήνα σκηνές βασανιστηρίων και απαγωγών πολύ καλό, όπως και οι εξαιρετικές gore σκηνές! Φυσικα έχουμε και γυμνό…το μονό μείον του omnivoros είναι ότι ουσιαστικά το φινάλε το καταλαβαίνεις από νωρίς, αν κai βέβαια το ταξίδι μέχρι το φινάλε είναι τόσο σοκαριστικό. Απο τα καλύτερα horror που πέρασε απαρατήρητο και σίγουρα αξίζει την προσοχή των φανς. Μόνο για τους λάτρεις του είδους!

Gnaw (2009)

Έξι φίλοι, θα ξεκινήσουν τις αμέριμνες διακοπές τους, στα δυσπρόσιτα τοπία της ορεινής Αγγλίας. Οι διακοπές τους αυτές όμως, θα μετατραπούν σε έναν μαγειρικό εφιάλτη, όταν θα ανακαλύψουν ότι οι οικοδεσπότες τους αποτελούν ουσιαστικά μια σαδιστική οικογένεια κανίβαλων, που ο μοναδικός τους σκοπός, δεν είναι άλλος από το να μετατρέψουν τον επόμενο καλεσμένο τους, σε ένα θεσπέσιο δείπνο…

Οκ,τίποτα το τρομερό. Μια συμπαθητική ταινία με καλογυρισμένο τέλος απλά, αλλά είπαμε… Όταν είσαι φαν των ταινιών κανιβαλισμού, όλες οι σκηνές που γίνεται ο άλλος μεζεδάκι είναι οι καλύτερές σου!

κανιβαλισμό

Delicatessen (1991)

Σε έναν μεταποκαλυπτικό κόσμο, ένας χασάπης, ιδιοκτήτης πολυκατοικίας, σκοτώνει ανθρώπους και ύστερα πουλάει το κρέας στους ενοίκους του… Σουρεάλ διάθεση και κατάμαυρο χιούμορ από τον Jean Pierre Jeunet.

Σε μια εποχή όπου η τροφή είναι κάτι πολύ δύσκολο να βρει κανείς, πόσο μάλλον και κρέας, οι ένοικοι της πολυκατοικίας έχουν βρει το δικό τους σύστημα και αν θέλετε τη γνώμη μου, πολύ αποτελεσματικό μάλιστα. Ο Clapet βάζει μια αγγελία στην εφημερίδα, ο υποψήφιος εμφανίζεται, αναλαμβάνει την όποια δουλειά του προσφέρει ο χασάπης και πριν το καταλάβει οι ένοικοι έχουν χορτάσει! Μόνο που στην περίπτωση του Louison τα πράγματα περιπλέκονται λιγάκι. Βλέπετε,ο χασάπης έχει μια γλυκύτατη, μυωπική κορούλα, την οποία απ’ ό,τι φαίνεται υπεραγαπά. Όταν λοιπόν η Julie (Marie-Laure Dougnac) ερωτεύεται τον Louison, αυτός κερδίζει πίστωση χρόνου. Για πόσο όμως…..

The Texas Chainsaw Massacre (1974+2003)

Η επίσκεψη πέντε φίλων στο εξοχικό σπίτι του ενός καταλήγει σε εφιάλτη, όταν γίνονται στόχος ενός serial killer με αλυσοπρίονο. Slasher ορόσημο του Tobe Hooper.

Η γνήσια φρίκη που προσέφερε το έργο του Hooper το 1974 είναι σημείο αναφοράς για τα horror movies αποτελώντας ένα σπάνιο κινηματογραφικό διαμάντι που εξακολουθεί να συγκλονίζει. Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι πως δεν συγκλονίζει λόγω των splatters, τα οποία είναι ελάχιστα αλλά εξαιτίας της ατμόσφαιρας που από την αρχή της ταινίας υποβάλλει το θεατή σε μια ακραία δοκιμασία φέρνοντας τον αντιμέτωπο όχι με ξεκοιλιάσματα. αλλά με μια γνήσια παράνοια που δεν χωρά στην ανθρώπινη λογική.

Ο Hooper μέσα σε λιγότερο από μιάμιση ώρα γίνεται μαέστρος σε ένα παιχνίδι νεύρων και ψυχικών αντοχών. Η ταινία είναι τόσο απάνθρωπα πειστική και βάναυση που ο θεατής νιώθει ότι απειλείται νιώθει την “αρρώστια” του δολοφόνου και την “θανατίλα” που πλανάται σε όλο το έργο. Ο Hooper σκηνοθετεί πρωτοποριακά και χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά τα πενιχρά τεχνικά μέσα που διαθέτει. Μάλιστα τα σκηνοθετικά του παιχνίδια, οι άγριες λήψεις του, ο ιδιαίτερος φωτισμός καθώς και οι απόλυτα πειστικές ερμηνείες των νεαρών ηθοποιών (φήμες λένε ότι τους εξουθένωνε στα γυρίσματα) καλύπτουν με το παραπάνω το low budget της ταινίας.

Ταινιάρα που συγκλόνισε στην εποχή της και απαγορεύτηκε παντού κ πρέπει να την δει κάθε σωστός horror fan.

Αγαπημένο πολύ το πρώτο remake του 2003. Σπανιότατα το remake φτάνει τα επίπεδα της αυθεντικής ταινίας. Η ταινία είναι πολύ καλή και δεν έχει σχέση με τα προχειροφτιαγμενα θρίλερ που βγήκαν τα τελευταία χρόνια. Εξαιρετική σκηνοθεσία, σκοτεινή ατμόσφαιρα κ καλές ερμηνείες, σε συνδυασμό με έναν ιδιότυπο ψυχολογικό τρόμο σε κρατάνε συνεχώς σε ένταση και αγωνιά(αν εξαιρέσουμε το πρώτο 20λεπτο).Επίσης, επειδή η ταινία βασίζεται σε αληθινό γεγονός, ταυτίζεσαι με τους χαρακτήρες του έργου και νιώθεις τον τρόμο τους. Αν δεν είσαστε fan των ταινιών τρόμου μην κάνετε τον κόπο.

The Hills Have Eyes (1977)

Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα: Σε ακόμα ένα συναρπαστικό θρίλερ του Wes Craven, μια οικογένεια που ταξιδεύει για την Καλιφόρνια βλέπει το αμάξι της να μένει στη μέση του πουθενά, σε μια περιοχή βέβαια που ζουν άγριοι βάρβαροι. Το κινηματογραφικό σενάριο εμπνέεται από τον θρύλο του Alexander «Sawney» Bean, του Σκοτσέζου του 16ου αιώνα που οδήγησε την ημιάγρια συμμορία του των 40 και πλέον νοματαίων στον θάνατο και τον κανιβαλισμό περισσότερων από 1.000 ανθρώπων! Η συμμορία ζούσε σε απομονωμένα σπήλαια για 25 ολόκληρα χρόνια, πριν συλληφθούν και εκτελεστούν από τις Αρχές.

Στην εποχή του το φιλμ του Craven σόκαρε με την ωμότητα του και θύμισε την περίπτωση του The Texas Chain Saw Massacre, της ταινίας που γύρισε τρία χρόνια πριν ο Hooper, τη δουλειά του οποίου ο Craven εκτίμησε ιδιαίτερα. Μέσα από την εξέλιξη της ιστορίας του, μέσα από τα σκληρά πολλές φορές πλάνα του, ο Craven θέλησε να εξερευνήσει τα ανθρώπινα όρια, προκαλώντας τόσο τους πρωταγωνιστές του όσο και τους θεατές, να φτάσουν στα δικά τους. Οι ερασιτεχνικές λήψεις, το απότομο μοντάζ, τα κοντινά πλάνα με την κάμερα να τρέμει, η πολλές φορές θολή εικόνα, δίνουν στο φιλμ ακόμα και σήμερα μια ιδιαίτερη γοητεία, την οποία θα αναγνωρίσουν οι φίλοι του τρόμου της δεκαετίας του 1970 και μάλλον όχι η νεότερη γενιά.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών με βάση τα δεδομένα δεν είναι κακές. Εξάλλου σε όλη την πορεία του ο Craven έδινε την αίσθηση ότι δεν ήταν σκηνοθέτης ηθοποιών, οπότε στα πρώτα του φιλμς νομίζω ότι είναι δικαιολογημένη η αμηχανία στο χειρισμό των προσώπων. Ωστόσο, εδώ κάνουν την εμφάνισή τους δύο ηθοποιοί συνδεδεμένοι με το σινεμά τρόμου. Η Dee Wallace και φυσικά ο άνθρωπος που προσλήφθηκε αμέσως με το που έκανε την εμφάνισή του στην οντισιόν, Michael Berryman.

The Silence Of The Lambs (1991)

Η νεαρή πράκτορας του FBI, Claris, αναγκάζεται να συμβουλευτεί έναν ψυχοπαθή ψυχολόγο που βρίσκεται έγκλειστος σε μία κλινική υψίστης ασφαλείας, προκειμένου να συγκεντρώσει πληροφορίες για έναν serial killer.

Αυτή η ταινία ορόσημο των ’90s, έμελλε να δημιουργήσει εκατοντάδες κλώνους και να κερδίσει 5 Όσκαρ. Aπο τις καλύτερες αντρικές ερμηνείες στην ιστορία του κινηματογράφου. Η ταινία διαθέτει αριστουργηματικό σενάριο και άψογη σκηνοθεσία, ό,τι πρέπει δηλαδή για μια πετυχημένη ταινία. Οι σκηνές μεταξύ της Starling και Lecter στο υπόγειο του ψυχιατρείου και αργότερα στο κλουβί που έχουν τον Lecter απογειώνουν την ταινία. Πιστή μεταφορά από το ομώνυμο βιβλίο, ένα εξαιρετικό θρίλερ με πολύ ένταση και φοβερές ερμηνείες ,ο Hopkins είναι εκπληκτικός στον ρόλο του και στο σύνολό της η ταινία είναι ένα αριστούργημα.

Cannibal Ferox / Make Them Die Slowly (1981)

Τρεις άνθρωποι πηγαίνουν στις ζούγκλες του Αμαζονίου προς αναζήτηση αποδείξεων για την μη ύπαρξη του κανιβαλισμού. Εκεί θα συναντήσουν δύο άλλους που σύμφωνα με τα λεγόμενά τους ξέφυγαν από μια φυλή κανίβαλων αφού βασανίστηκαν. Όμως όταν η ομάδα συναντά τη φυλή, με τρόμο μαθαίνουν ότι δεν έγιναν έτσι ακριβώς τα πράγματα.

Ουσιαστικά ένα rip off του αριστουργηματικού ολοκαυτώματος των κανίβαλων. Και εδώ θα δείτε αληθινές σκηνές θανάτωσης ζώων, ευνουχισμούς, παλουκώματα και ένα σωρό άλλα χωρίς όμως να μπορεί να συγκριθεί με το ολοκαύτωμα!

Τhe Meat Grinder (2009)

Μια διαταραγμένη γυναίκα έχει ένα εστιατόριο όπου σφάζει ανθρώπους και σερβίρει ανθρώπινη σάρκα, κομμένη από τα θύματά της.

Η ταινία είναι μια Ταϊλανδέζικη ψυχολογική-σπλάτερ που λογοκρίθηκε για ορισμένες σκηνές στην χώρα της  αλλά είναι  κάτι πολύ περισσότερο από αυτό.

Είναι μια πάρα πολύ καλή ταινία τέχνης πολύ όμορφα δεμένη και παρουσιασμένη. Μπορεί να μπερδεύει λίγο αυτό το δέσιμο των σκηνών που έχει αλλά νομίζω αυτή είναι και η μαγεία της. Πραγματικά δεν έχω ξαναδεί τέτοια ταινία σπλάτερ με τέχνη μαζί. Μου άρεσε πάρα πολύ η μουσική της όπως και η φωτογραφία της. Δεν θα την πρότεινα σε αυτούς που αρέσκονται μόνο στη σπλατεριά αλλά σε αυτούς που θέλουν κάτι ουσιαστικότερο που θα τους βάλει σε σκέψεις. Όσοι την δουν να προσέξουν τα λόγια που ακούγονται στο τέλος καθώς είναι όλο το νόημα της ταινίας.

Related post

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *