Το The Man from Earth: Holocene ήταν η απογοήτευση που περιμέναμε
Θα μπορούσε αυτό το κείμενο να ξεκινάει και να τελειώνει με απαξιώτικούς χαρακτηρισμούς. Το έχουμε ξανακάνει, δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Δεν παίρνουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά και το ξέρετε. Ωστόσο, χάρη θα κάναμε στους απερίγραπτους αυτούς δημιουργούς, καθότι έτσι μπορεί και να σας κινούσαμε την περιέργεια.
Όχι, όμως δεν θέλουμε να γίνει αυτό, γιατί το Man From Earth: Holocene δεν την αξίζει. Θα προσπαθήσουμε να το αποδομήσουμε, όσο καλύτερα γίνεται, αφού πέρασε και ένας μήνας από τότε που το είδαμε για να μας περάσουν τα νεύρα και να σας αποδείξουμε -σε εσάς τους λίγους που θα του δίνατε την ευκαιρία- ότι δεν αξίζει το χρόνο σας.
Ας ξεκινήσουμε με μια ιστορία. Πριν τέσσερα χρόνια, σε αυτό εδώ το site, ο τότε συντάκτης μας Sam Galatis, γράφει ένα πολύ κατατοπιστικότατο άρθρο για την πρώτη ταινία Man From Earth που πραγματικά με έκανε να θέλω να το δω σαν τρελός. Και το έκανα.
Από πλευράς παραγωγής, η ταινία έχει χειρότερη εικόνα και χειρότερο ήχο ακόμα και από το The Room. ΝΑΙ! Η ιστορία είναι αυτή που σε κρατάει όμως.
Ένας άνθρωπος, που λέει πως είναι ζωντανός επί 14000 χρόνια, αφηγείται στην ιστορία του στους συναδέλφους του, επιστήμονες-καθηγητές από το πανεπιστήμιο που εργάζεται ως ιστορικός. Είναι μια ταινία που πια, την έχει δει αρκετός κόσμος και έχει διχάσει.
Κάποιοι -συμπεριλαμβανομένου και εμένα- το θεωρούν ευφυές πως μια τέτοια κακή παραγωγή, μπορεί να σε κρατήσει κολλημένο στην οθόνη για περίπου 90 λεπτά, ενώ δεν πρόκειται για ντοκιμαντέρ, αλλά σκηνοθετημένη μυθοπλασία. Κάποιοι άλλοι, δεν αντέχουν πως ο ήρωάς μας, ο John Oldman, επειδή έτυχε να ζήσει τόσο πολύ, κατάφερε να είναι παρών σχεδόν σε όλα τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της ανθρωπότητας.
Συνάντησε τον Βούδα, σταυρώθηκε ο ίδιος ως Ιησούς Χριστός, έχει αυθεντικό πίνακα από τον Βαν Γκογκ και άλλα πολλά. Ακόμα και από το περίεργο και στενάχωρο twist στο τέλος.
Όπως και να έχει όμως, είναι μια ταινία που δύσκολα θα σε αφήσει αδιάφορο και χωρίς συναισθήματα.
Πάμε στο Holocene τώρα
Οι δημιουργοί, τώρα πια είχαν δύσκολο έργο. Τι sequel να κάνεις σε αυτήν την ιστορία; Πρέπει να δώσεις κάποιες απαντήσεις. Πρέπει να μπορείς να πεις μια ιστορία με ενδιαφέρον, χωρίς το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού πια.
Και όπως καταλάβατε από την εισαγωγή μου, αποτυγχάνουν εντελώς.
Η ταινία έχει ως πλοκή, το πως ο John Oldman (John Young πια, αφού αλλάζει το όνομα και το μέρος που μένει κάθε 10 χρόνια) τελικά γερνάει και πως όταν τραυματίζεται, δεν επουλώνονται οι πληγές του, όπως παλιά πια. Ο αθάνατος αυτός άνθρωπος των σπηλαίων, είναι πια… εκτός της εποχής του (Holocene).
Επίσης, κάτι στουρνάρια που έχει για φοιτητές, κατά τύχη βρίσκουν το βιβλίο ενός από τους συναδέλφους που βρίσκονταν στην εξομολόγηση από την πρώτη ταινία, που περιγράφει τι άκουσε εκείνο το βράδυ (χάνοντας έτσι την αξιοπιστία του σαν επιστήμονας) και αμέσως υποπτεύονται τον καθηγητή τους. Το βασικό στοιχείο είναι πως δεν θέλει να τον φωτογραφίζουν για να μην αφήνει στίγμα πίσω του.
Όλη η ταινία, που παρεμπιπτόντως έχει πια εικόνα και ήχο που μοιάζουν σε κανονική παραγωγή, περιστρέφεται γύρω από τα δυο μυστήρια.
Και guess what? Απάντηση δεν παίρνουμε ποτέ, καθώς όπως μας ενημερώνουν οι ίδιοι οι δημιουργοί στο τέλος της ταινίας, θέλουν να κάνουν και μια τρίτη ταινία ή τηλεοπτική σειρά, που εκεί θα μας τα πουν όλα όσα θέλουμε, αρκεί να αγοράσουμε αρκετοί την ταινία αυτή από το site τους και να δείξουμε ενδιαφέρον.
Θα μπορούσα να γράψω πως πιο ξεδιάντροπη εκμετάλλευση ενός (αναπάντεχου) fandom, δεν έχω ξαναδεί, αλλά θα ήταν λάθος. Έχουμε δει, πολύ μεγαλύτερα σε big budget movies (εχμ, Jurassic World). Ωστόσο, δεν μπορείς να μην επισημάνεις πόσο λάθος κίνηση είναι να κάνεις μια ταινία χωρίς τέλος.
Ειδικά η σκηνή στο υπόγειο, όπου ο θρησκόληπτος φοιτητής (δες το υστερόγραφο που αφορά τον ηθοποιό να μας πεις τη γνώμη σου) που προσπαθεί να του αποσπάσει ομολογία για το ποιος είναι, είχε τρομερό potential ως closure αλλά απλώς το άφησαν να γλιστρήσει από τα χέρια τους. Αυτό δείχνει και το σκεπτικό του σεναρίου, που από μια σκεπτόμενη ταινία, επέλεξε να γίνει ένα teen movie με φτηνές συγκινήσεις.
Επίσης, το ότι για να βρει τον εαυτό του o John Oldman/Young, πάει και ζει κάθε λίγο καιρό σαν πρωτόγονος στο δάσος, είναι πρόχειρο γράψιμο. Ο χαρακτήρας έχει ζήσει (υποτίθεται) κάθε μια μέρα από αυτά τα 14000 χρόνια πάνω στη γη, δεν είναι ταξιδιώτης του χρόνου ώστε να του λείπει η σπηλιά.
Εγώ 35 χρόνων είμαι και συμβαδίζω με την εποχή μου και δεν χρειάζεται να παίζω με τα παλιά μου παιχνίδια για να ξανανιώσω. Εκείνος, ακόμα και κουρασμένος ψυχολογικά να ήταν από όλα αυτά τα χρόνια στην πλάτη του, σίγουρα θα είχε ξεκολλήσει από τις σπηλιές και το πολύ πολύ, να είχε σταματήσει κάπου στην εφεύρεση του ηλεκτρικού ρεύματος που ήταν μεγάλο breakthrough.
Πραγματικά το Man From Earth: Holocene ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση που είχα, καθώς το περίμενα φανατικά. Αλλά ήταν και η απογοήτευση που περιμέναμε.
Υ.Γ. Τι τρέχει με τον ηθοποιό που παίζει με τον θρησκόληπτο φοιτητή; Ήμουν σίγουρος πως ήταν ο Arseface (Ian Colletti) από το Preacher. Ωστόσο λέγεται Sterling Knight και είναι διαφορετικός άνθρωπος. Μάλλον δίδυμα που τα χώρισαν στο μαιευτήριο, δεν εξηγείται αλλιώς.
