Τι μας ξένισε στον Spider-Man (και όχι δεν ήταν ο Tom Holland)
Υπήρξε μια μεγάλη αντίδραση στο χθεσινό μας άρθρο/review για την νέα ταινία του MCU, την επίσημη επιστροφή του μεγάλου μικρού αγαπημένου Spider-Man με το Homecoming.
Ο συντάκτης/reviewer του School Of Rock, Βαγγέλης Παπαδημητρίου μέσα από τη δική του οπτική γωνία, εξέθεσε ένα θέμα που είχε η ταινία και είναι λογικό να μην το βλέπουν οι μικρότεροι, ενώ να μας αγγίζει άμεσα τους λίγο πιο μεγάλους.
Αυτή η ταινία Spider-Man δεν ήταν τόσο… αγωνιώδης και σκληρή όσο κάποιες από τις προηγούμενες. Λογικό γιατί υπηρετεί κάποια συγκεκριμένα κεφάλαια του MCU και θα χρειαστεί το χρόνο του για να μεγαλώσει ο μύθος του Άνθρωπου-Αράχνη στους δρόμους της Νέας Υόρκης.
Και εξηγούμαστε τι εννοούμε γιατί μας πήρατε από τα μούτρα…
Πριν εμφανιστεί ο Iron Man στη μεγάλη οθόνη, δεν υπήρχε κάτι ανάλογο με τον Tony Stark. Πριν εμφανιστεί ο Thor, δεν υπήρχε ξανά κινηματογραφική μεταφορά του θεού του κεραυνού. Ο Captain America από την άλλη είχε δυο ταινίες στην πλάτη του, που ο χαρακτηρισμός γελοίες θα ήταν πολύ επιεικείς. Και έτσι η έλευση του Chris Evans ήταν αποθεωτική (ή όχι και τόσο θα το αναλύσουμε και αυτό).
Το πρόβλημα με τον Spider-Man είναι πως είχαμε δει ήδη (τουλάχιστον) δυο πολύ καλές action super hero ταινίες με τον Tobey Maguire, ενώ σε πολλούς άρεσε και ο Andrew Garfield. Ο Tom Holland, αν και είναι μια πολύ ταιριαστή απεικόνιση (η καλύτερη για πολλούς και δεν υπάρχει λόγος διαφωνίας), ωστόσο η ταινία ήταν λιγάκι αδύναμη.
Αντιμετωπίζει (όχι τα ίδια, αλλά ίδιας φύσεως) προβλήματα με τον πρώτο Captain που είπαμε παραπάνω. Λιγάκι αδύναμο σενάριο που προσπαθεί να προσαρμοστεί μέσα σε ένα σύμπαν, ενώ συγκρίνεται με ταινίες που είτε σαν νοσταλγία, είτε σαν πραγματικότητα είναι αντικειμενικά καλύτερες.
Για κάποιο λόγο, ο πρώτος Captain δεν συγκρινόταν τόσο με τον Hulk και τον Iron Man όταν βγήκε, καθώς μέχρι να βγει το Avengers του 2012 δεν είχαμε χωνέψει όλοι μας τι σημαίνει πραγματικά Marvel Cinematic Universe. Έτσι κάποιοι τον έβαζαν στην ίδια ζυγαριά με τον Batman του Nolan και ήταν λογικό να χάσει.
Και μη βιαστείτε να το διαψεύσετε αυτό. Ήμουν εκεί, πολύ ζωντανός αυτή την εποχή και το θυμάμαι.
Η συνέχεια ήρθε να μας δώσει μια ακόμα ταινία Captain America, ίσως την καλύτερη έως τώρα, το Winter Soldier και μετά το Civil War που ήταν πιο πολύ Avengers χωρίς Thor και Hulk. Έτσι θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε την εξέλιξη του Spidey, από παιδάκι σε πραγματικό super hero, αλλά μέχρι τότε θα γκρινιάζουμε. Γιατί υπάρχει και ακόμα ένας λόγος.
Ο Spidey δεν είναι Thor, δεν είναι Captain Marvel, δεν είναι Wasp και Ant-Man, ούτε καν Vision.
Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες κι άλλοι τόσοι, είναι πολλοί σημαντικοί για τις ζωές των pro nerds. Στους λίγο πιο mainstream, δηλαδή αυτούς που διάβαζαν comic αντί να βγαίνουν για ποτάκι, αλλά δεν πουλούσαν τα χρυσαφικά της γιαγιάς τους στη μαύρη αγορά για να πάρουν το τάδε ή το δείνα συλλεκτικό τεύχος με την She Hulk να απαυτώνει την Black Widow, η αγία τριάδα της καρδιάς τους, πάνω από κόντρες εταιρειών που τις αντιμετωπίζουμε σαν Ολυμπιακός – παναθηναϊκός, είναι οι Batman-Superman-Spider Man.
Θέλει λίγο περισσότερο σεβασμό ο ήρωας. Καθώς, ναι, είναι nerd και αστείος, αλλά φαντάσου η DC να μας έδινε μια σειρά με τον Batman να είναι παιδί και να προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι Badass.
Oh wait… το έχει κάνει ήδη.
