Μη σπάτε το κεφάλι σας. Ο Kubrick είχε εξηγήσει τι γίνεται στο 2001: A Space Odyssey
Η ένταση και το μήνυμα του 2001: A Space Odyssey, της ταινίας του 1968 από τον Stanley Kubrick έχει εξηγηθεί προ πολλού από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, ήδη από το μακρινό πια 1980, σε μια συνέντευξη που έρχεται τώρα στα φώτα της δημοσιότητας λόγω των 50 χρόνων από την ταινία.
Ο Κιούμπρικ συνυπέγραψε το σενάριο μαζί με τον Άρθουρ Κλαρκ, βασιζόμενοι στο διήγημα The Sentinel του τελευταίου. Σύμφωνα με το κανάλι στο YouTube που ανέβασε το βίντεο, το υλικό ανήκε στον Ιάπωνα κινηματογραφιστή Τζουνίτσι Γιαόι, ο οποίος το 1980 έφτιαχνε ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο σε μεταφυσικές εμπειρίες και είπε να εστιάσει στην Λάμψη του Κιούμπρικ, μιλώντας και με τον ίδιο τον σκηνοθέτη. Η ταινία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αλλά μια βιντεοκασέτα με το υλικό του Γιαόι πουλήθηκε το 2016 στο eBay και, προφανώς, βρήκε το δρόμο της προς τον μαγικό κόσμο του ίντερνετ.
Βέβαια, ο ίδιος ο Κιούμπρικ δεν εμφανίζεται ποτέ στο βίντεο, μιας και η συνέντευξη ήταν τηλεφωνική. Παρόλα αυτά, καθώς η είδηση έκανε τον γύρο του ίντερνετ αυτές τις μέρες, φαίνεται να επιβεβαιώνεται πως είναι πράγματι η φωνή του σκηνοθέτη αυτή που ακούμε. Σ’ ένα σημείο της κουβέντας, λοιπόν, ο Γιαόι ρωτάει τον Κιούμπρικ για το 2001, κι αυτός του απαντάει αρκετά αναλυτικά, είναι η αλήθεια.
Συγκεκριμένα, ο Κιούμπρικ μας λέει τα εξής:
«Προσπαθώ να αποφύγω να το κάνω αυτό από τότε που κυκλοφόρησε η ταινία. Όταν απλά λες τις ιδέες ακούγονται χαζές, ενώ αν είναι δραματοποιημένες μπορείς να τις αισθανθείς, αλλά θα προσπαθήσω. Η ιδέα υποτίθεται ότι ήταν πως τον έχουν πάρει θεϊκές οντότητες, πλάσματα καθαρής ενέργειας και ευφυΐας χωρίς συγκεκριμένο σχήμα και μορφή. Τον βάζουν σε ένα μέρος, το οποίο υποθέτω ότι θα μπορούσε κανείς να περιγράψει ως έναν ανθρώπινο ζωολογικό κήπο, για να τον μελετήσουν και από εκείνο το σημείο ολόκληρη η ζωή του περνάει μέσα από αυτό το δωμάτιο. Και δεν έχει καμία αίσθηση του χρόνου. Απλά φαίνεται να συμβαίνει όπως συμβαίνει στην ταινία.
Επιλέγουν αυτό το δωμάτιο, το οποίο είναι ένα εξαιρετικά ανακριβές αντίγραφο γαλλικής αρχιτεκτονικής (σκόπιμα ανακριβές), γιατί είχαν κάποια ιδέα για το τι μπορεί να νόμιζε ο ίδιος ότι είναι όμορφο, χωρίς να είναι ακριβώς σίγουροι. Όπως δεν είμαστε ακριβώς σίγουροι τι να κάνουμε στους ζωολογικούς κήπους με τα ζώα, προκειμένου να τους δώσουμε αυτό που νομίζουμε ότι είναι το φυσικό τους περιβάλλον. Τέλος πάντων, όταν τελειώνουν μαζί του, όπως συμβαίνει σε τόσους πολλούς μύθους απ’ όλους τους πολιτισμούς του κόσμου, έχει μεταμορφωθεί σε κάποιου είδους ανώτερο ον και στέλνεται πίσω στη Γη, όντας πλέον κάποιου είδους υπεράνθρωπος. Το τι συμβαίνει όταν επιστρέφει μπορούμε μόνο να το μαντέψουμε. Είναι ένα μοτίβο που εμφανίζεται σε πολλές μυθολογίες και αυτό είναι που προσπαθήσαμε να υπονοήσουμε».
