Πυγμαχία vs παραδοσιακό γυμναστήριο, σημειώσατε άσο

«Κάπου-κάπου πρέπει να κάνουμε κάτι για να ξεκουραζόμαστε από το να μην κάνουμε τίποτα» έλεγε ο Jean Cocteau* και αυτό ισχύει σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Την τεμπελιά πολλοί την αγαπήσανε, τον τεμπέλη όμως κανείς. Έτσι κάπως σκέφτηκα και εγώ και αποφάσισα να γυμνάσω λίγο το κορμί μου που είχε γίνει σαν φώκια από το αραλίκι. Φυσικά αυτή η επιλογή ήταν προσωπική και όχι επειδή το σύστημα ή το αντίθετο φύλλο θέλει γραμμωμένους τύπους στην παραλία.

Η γυμναστική είναι ένας όρος παρεξηγημένος, γιατί πολλοί την παίρνουν με στραβό μάτι. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι καθαρά θέμα εμφάνισης, παρά υγείας. Αυτό ισχύει αλλά δεν είναι όλη η αλήθεια.

Πυγμαχία, μοναδική μου αγάπη

Η προσωπική μου αγάπη ήταν η πυγμαχία και σε αυτό παίζει μεγάλο ρόλο ο Σταλόνε (εξαιτίας του Rocky franchise). Ναι καλά διαβάσατε, σαν παιδί που σέβεται τα 90s που μεγάλωσε δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο παράδειγμα να τον παρακινήσει. Όταν έβλεπα τον Ρόκι να τρώει γροθιές και να σηκώνεται για να νικήσει, ένιωθα δέος. Από τότε έγινε το αγαπημένο μου μαχητικό άθλημα.

Σηκώθηκα από τον καναπέ λοιπόν και είπα να το δοκιμάσω• 7 μήνες μετά συνεχίζω να το κάνω με το ίδιο μεράκι. Το έκανα κυρίως για την υγεία μου και για αυτοάμυνα. Φυσικά μετά το αφιέρωμα για τις καλύτερες ταινίες της πυγμαχίας, δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο!

Οι διαφορές της πυγμαχίας με το παραδοσιακό γυμναστήριο είναι τεράστιες. Πρώτα από όλα ένας πυγμάχος γυμνάζεται πολύ πιο σκληρά από τον μέσο αθλούμενο (δεν είναι ψέμα ότι οι πυγμάχοι είναι οι πιο ολοκληρωμένοι αθλητές). Δεύτερον, το μποξ χρειάζεται αντοχή για να αντέξεις τις γροθιές, τρίτον κοιλιακούς και ραχιαίους για ευελιξία και το πιο σημαντικό να είσαι αέρινος, αφού στην πυγμαχία το πιο σημαντικό είναι το βήμα. Που θα πατήσεις και πώς θα κινηθείς για να χτυπήσεις. Θέλει ταχύτητα και δυνατά πόδια.

Πολλοί νομίζουν ότι το δύσκολο είναι φας χτύπημα, ενώ το να δώσεις ένα (σωστό), είναι παιχνιδάκι. Μάλλον δεν έχουν μπει ποτέ σε ρινγκ.

Όταν ασκείσαι δεν μπορείς να κλέψεις χρόνο κάνοντας έναν κοιλιακό η έναν γύρο σπριντ λιγότερο όπως σ’ένα απλό γυμναστήριο. Πάντα υπάρχει κάποιος που θα σε δει (ο προπονητής σε αυτή την περίπτωση) και δεν θα σε αφήσει να πάρεις ανάσα, μιας και δεν μπορείς να κάνεις με το πάσο σου ότι άσκηση θες, αφού στην προπόνηση ο χρόνος είναι συγκεκριμένος.

Ψυχολογική γαλήνη και σεβασμός

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις στις πολεμικές τέχνες είναι ο σεβασμός στον αντίπαλο και τους συναθλητές σου. Ο χώρος εξάσκησης των πολεμικών τεχνών ονομάζεται Dojo και υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που συνδέονται με τον σεβασμό. Όταν ένας συναθλητής σου δεν καταλαβαίνει έναν συνδυασμό που σου δείχνει ο δάσκαλος, όλοι δουλεύουν μαζί σαν ομάδα για να τον κατανοήσει. Όταν κάνεις sparring προσέχεις να μην τραυματιστεί ο συνάθλητής σου, αν κερδίσεις τον σέβεσαι και του δίνεις ένα χέρι βοηθείας να σηκωθεί για παράδειγμα. Δεν ενδιαφέρει κανέναν η εμφάνιση σου και όλοι είναι ίσοι μεταξύ τους.

Το Dojo πλησιάζει με λίγα λόγια, κοντά στα αρχαιοελληνικά πρότυπα και δεν έχει καμία σχέση με τα απλά γυμναστήρια που όταν ρωτάς να σε βοηθήσουν σε μια άσκηση κάνουν λες και τους σκότωσες την μάνα η ότι είσαι άχρηστος (μου έχει συμβεί) . Αυτό δημιουργεί μια γαλήνη και ένα ασφαλές περιβάλλον, γιατί διώχνει το στρές, φυσικά σε αυτό βοηθάνε και οι γροθιές γιατί σου φεύγει όλη η ενέργεια της μέρας.

Η διαφορά στην καθημερινότητα μου

Η πυγμαχία με έχει βοηθήσει στην καθημερινή μου ζωή αρκετά.  Πριν λίγους μήνες ήμουν 104 κιλά και τώρα η ζυγαριά δείχνει 92. Έχω μειώσει το φαγητό και το πιο σημαντικό έχω κόψει κατά πολύ το κάπνισμα. Μια φορά την εβδομάδα όταν βγω με την μπύρα μου, μπορεί να καπνίσω 4-5 τσιγάρα, αλλά μέχρι εκεί, άντε και να φάω ένα μπέργκερ.

Τις υπόλοιπες μέρες προσπαθώ να τρώω κανονικά όσο γίνεται. Η συμβουλή μου σε όσους θέλουν να ξεκινήσουν, είναι να το δοκιμάσουν και να δουν τις αντοχές τους για τουλάχιστον έναν μήνα. Κάντε το για την υγεία σας πρώτα από όλα και μετά για την εμφάνιση, είναι πολύ πιο διασκεδαστικό από την απλή γυμναστική αλλά και πολύ πιο δύσκολο.

ΥΓ Ευχαριστώ τους δασκάλους μου Γιάννη Ρόμπο, Κώστα Ρόμπο και Μυρτώ Νικολαϊδη για τη δουλειά που έχουμε κάνει αυτούς τους μήνες.

*Jean Cocteau= Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ζωγράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου.