Πώς θα γράψεις καλύτερο Villain στις ιστορίες σου

Όχι, δεν είναι ένα άρθρο (μόνο) για τους λάτρεις της λογοτεχνίας, συγγραφείς και αναγνώστες. Είναι και για σένα φίλε σινεφίλ, που έχεις βαρεθεί να ακούς πως στην αγαπημένη σου ταινία τάδε, δεν ήταν τελικά καλό το συνολικό αποτέλεσμα γιατί ο «κακός» της υπόθεσης, δεν είχε πειστικά κίνητρα για να φέρει τον κόσμο ανάποδα. Και αν γράφεις και λίγο, έτσι κρυφά στον ελεύθερό σου χρόνο, μάθε πως θα γράψεις καλύτερο Villain στις ιστορίες σου.

Φυσικά και δεν είμαι εγώ αρμόδιος για να συμβουλέψω. Απλώς βρήκα ένα άρθρο στο writersdigest.com και μου φάνηκε ενδιαφέρον να το μεταφέρω στη δική μας γωνιά εδώ.

Ο συγγραφέας Peter James, όπου έχει πουλήσει εκατομμύρια και εκατομμύρια βιβλία σε όλο τον κόσμο με τις περιπέτειες του Ντετέκτιβ Roy Grace με έδρα του το Μπράιτον παρακαλώ, στο τελευταίο του βιβλίο Love You Dead, έδειξε τον κόσμο μέσα από τα μάτια της ψυχοπαθής Jodie Bentley, της βασικής villain ή main antagonist αν θέλετε καλύτερα. Μια τρελή Χήρα που παντρευόταν πλούσιους άντρες για να τους δολοφονεί με τον πιο βάναυσο τρόπο.

Ο Peter James έχει 4 συμβουλές για το πως να γράψουμε καλύτερο villain και αν μη τι άλλο αξίζει να τους ρίξουμε μια ή και παραπάνω ματιές:

Κάνε τον Κακό σου ζωντανό, με συναισθήματα, αξιαγάπητο (από μια οπτική γωνία τουλάχιστον)

Οι πιο πετυχημένοι villains στην ιστορία της λογοτεχνίας, δεν ήταν απλά… κακοί και κακιασμένοι. Δεν ήταν όλα μαύρο και άσπρο. Ας πούμε ο Δράκουλας ήταν τέρας, ένα βαμπίρ με κρίση όμως και φυσικά πολύ γοητεία. Όχι μόνο στην ανθρώπινη του μορφή αλλά και στα λόγια του. Είχε ευαισθησίες. Ο Φράνκενστάιν, στράφηκε κατά του δημιουργού του και φωνάζει πως δεν ήθελε ποτέ να έχει γεννηθεί. Και ίσως ο πιο πολυδιάστατος και χαρισματικός, ο Χάνιμπαλ Λέκτερ. Αφήνει το κοινό να τον συμπαθήσει και να τον κατανοήσει, χωρίς να κρύβει το τέρας μέσα του (στο κοινό).

Επίσης είναι σημαντική διαφορά ανάμεσα σε έναν ψυχοπαθή και έναν σχιζοφρενή. Η δεύτερη περίπτωση χρήζει φαρμακευτικής περίθαλψης και ο ασθενής μπορεί να την παρακολουθεί να ακολουθήσει μια φυσιολογική ζωή στο 70% των περιπτώσεων. Αντίθετα, ο ψυχοπαθής, είναι ένα σχεδόν αντρικό «προνόμιο» που μπορεί να δείξει τα πρώτα του σημάδια από πολύ μικρή ηλικία. Από ένα παιδί που κλέβει τους φίλους του χωρίς δισταγμό ή λέει ψέματα κατά συνείδηση.

Αυτό το backstory

Αυτή η πρόταση συνδέεται και άμεσα με την πρώτη παράγραφο. Δεν έχει σημασία να έχει βάθος στη ψυχοσύνθεση του ο villain μόνο στο τώρα, αλλά αυτό το βάθος να έχει «σμιλευτεί» μέσα από μια πορεία ανάλογη και «λογική» για την μετέπειτα εκδικητή εκδοχή του.

Επίσης, δεν μπορεί να είναι πάντα ένας απομονωμένος τύπος μακριά απ’ όλα

Ένας villain με ψυχολογικά προβλήματα, μπορεί να είναι το βανάκι έξω από το σπίτι σου με τα παγωτά, ή το πρόεδρος μιας μεγάλης χώρας. Ένας πρόεδρος πολυεθνικής ή ένας ταξιτζής. Δεν είναι όλοι σε μια κλίμακα προσωπικότητας και επικινδυνότητας. Μπορεί να είναι ψυχοπαθής με την… καλή έννοια επίσης. Να έχει ευαισθησίες όπως γράψαμε πιο πάνω ή και… υπερευαισθησίες.

Γνώρισε τον «κακό» σου

Μια ενδιαφέρουσα πρόταση που κάνει το άρθρο, είναι να έρθεις σε μια πραγματική επαφή ενός ατόμου από την άλλη πλευρά της ζωής. Έναν, όχι απαραίτητα ψυχοπαθή με την ακραία ερμηνεία του όρου, αλλά παράνομου. Το άρθρο μιλάει για κάποιον άνθρωπο που είχε γνωρίσει ο συγγραφέας, που ήταν ληστής τραπεζών και είχε περάσει περισσότερο χρόνο στη φυλακή παρά ελεύθερος. Τι είχε κάνει με την μεγαλύτερη «μπάζα» της ζωής του; Μερικές φορές τα πράγματα είναι πολύ απλά. Απλώς νοίκιαζε μια σουίτα σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο και έφαγε όλο το ποσό σε διασκέδαση (50 χιλ στερλίνες) σε έξι μήνες.

Know your villain, your enemy, your friend…