O μύθος του Killswitch | Το παιχνίδι που όταν το τερμάτιζες, εξαφανιζόταν

O μύθος του Killswitch | Το παιχνίδι που όταν το τερμάτιζες, εξαφανιζόταν

Έχουμε ακούσει στο παρελθόν πολλούς «μύθους» ή πιο συγκεκριμένα, αστικούς μύθους σχετικά με videogames. Πιο παράξενο μύθο από αυτό δεν θα μπορούσα να έχω ακούσει. Μύθο που μπορεί να σχετιστεί και με δαιμονική παρουσία ή ακόμη και με μια παρουσία που μπορεί να είναι από πάνω από το κεφάλι σου την ώρα που παίζεις το συγκεκριμένο παιχνίδι. Σήμερα θα μιλήσουμε για το Killswitch, ένα ΙΣΩΣ από τα πιο παράξενα παιχνίδια που υπήρξαν.

Το Killswitch είναι ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε το 1989 από την Karvina Corporation. Τα γραφικά του ήταν μονόχρωμα, γκρι με άσπρα σχήματα σε μαύρο φόντο. Στον παίχτη δινόταν η δυνατότητα να διαλέξει τον χαρακτήρα του ανάμεσα στην Porto, μια νεαρή, τραυματισμένη γυναίκα-ανθρακωρύχο στα ορυχεία Slovatik και τον δαίμονα Ghast. Εδώ όμως ξεκινούν τα παράξενα του παιχνιδιού. Η εταιρεία ανάπτυξης του παιχνιδιού εκείνη την περίοδο, ήταν γνωστή για την πολυπλοκότητα και την παραξενιά που διακατείχε τα παιχνίδια της. To Killswitch δεν ξέφευγε από αυτό τον κανόνα: Ο Ghast ήταν αόρατος στον παίχτη, οδηγώντας τον έτσι να ξεκινήσει ξανά το παιχνίδι επιλέγοντας την Porto.

Η Porto είχε μόλις μια δυνατότητα: να αυξομειώνει το μέγεθος της τυχαία, κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτό το «τυχαία», ένας μηχανικός από το Κάνσας ισχυρίστηκε ότι το έλυσε βρίσκοντας τον τύπο που ακολουθούσε το παιχνίδι, αλλά για άγνωστους λόγους η δουλειά του δεν δημοσιεύθηκε ποτέ.

Επιστρέφοντας στην ιστορία της πρωταγωνίστριας του παιχνιδιού, εκείνη ξυπνάει στο σκοτάδι με πληγές στους αγκώνες της. Ψάχνοντας να βρει μια διέξοδο διαφυγής, αρχίζει να κινείται μέσα στο ανθρακωρυχείο διαπιστώνοντας αργότερα ότι ήταν εργαζόμενη σε αυτό. Στο Killswitch δεν υπάρχουν bosses και όλο το gameplay, όσο αφορά την Porto, περιορίζεται στην αναζήτηση κάποιων σιδερένιων τσεκουριών που έχουν πάνω τους πολύπλοκους κωδικούς. Το συγκεκριμένο κομμάτι του παιχνιδιού ήταν τόσο πολύπλοκο, ώστε πολλοί παίχτες να τα παρατήσουν, έως ότου ένας χρήστης με το ψευδώνυμο Porto881 ανάρτησε τη λύση.

Η ιστορία που αποκαλύπτεται μιλά για βασανιστήρια των επιστατών στους εργάτες, στις αρθρώσεις των οποίων έβαζαν μικρά μαχαίρια κάθε φορά που ο ρυθμός παραγωγής άνθρακα μειωνόταν. Το συγκεκριμένο περιεχόμενο δεν ήταν τυχαίο, καθώς η πόλη Karvina στην Τσεχία, στην οποία ήταν και η έδρα της εταιρίας του παιχνιδιού είχε πληγεί από την αποχώρηση της βιομηχανίας του άνθρακα. Περισσότερο λοιπόν επρόκειτο για μια πολιτική παρέμβαση της εταιρείας στην αδικία που λάμβανε χώρα στην έδρα της, παρά για ένα προϊόν μυθοπλασίας.

Αφού η Porto έλυνε το κομμάτι των κωδικών, έβρισκε και συναρμολογούσε ένα μαγνητόφωνο, στο οποίο μια αρσενική φωνή της έλεγε ότι «οι φωτιές της γης είχαν αναζωπυρωθεί για την άμυνα τους και είχαν εισρεύσει στην καρδιά των παλιών μηχανημάτων που χρησιμοποιούσαν ώστε να εκδικηθούν τους εργαζόμενους». Είναι γενικά παραδεκτό ότι οι φωτιές της γης είναι οι δαίμονες, όπως ο Ghast, οι αναθυμιάσεις του άνθρακα και τα αέρια σώματα που πλέον «κατοικούσαν» στα παλιά μηχανήματα.

Τα μηχανήματα αυτά ήταν τόσο μεγάλα που δεν εμφανίζονταν ολόκληρα στην οθόνη, παρά μόνο τα καταστροφικά αποτελέσματα της επίθεσης τους. Επιτηρητές και εργαζόμενοι συνθλίβονταν και παραμορφώνονταν ενώ η Porto δεν ξέφυγε από την οργή τους αφού χτυπήθηκε από μηχάνημα και κατέληξε σε μια υπόγεια στοά με δηλητηριώδη αέρια. Εκεί μάλιστα απέκτησε και την δυνατότητα να αυξομειώνει τυχαία το μέγεθος της.

Μετά από αυτή τη σκηνή έρχεται ακόμα μια περίεργη φάση του παιχνιδιού: δεν υπάρχει κανένας λογικός δρόμος ώστε να συνεχιστεί η ιστορία, καμία διέξοδος. Ευτυχώς σύντομα υπήρξε λύση. Όταν λοιπόν οι παίχτες κατόρθωναν να ανέβουν στην επιφάνεια και ολοκλήρωναν το παιχνίδι, η οθόνη γινόταν ξαφνικά άσπρη. Τι συνέβαινε;

Το Killswitch είχε προγραμματιστεί να διαγράφεται αυτόματα από τον υπολογιστή του παίχτη όταν ολοκληρωνόταν. Δεν μπορούσε να αντιγραφεί, δεν μπορούσε ο παίχτης να το ξαναπαίξει. Στην πράξη αυτό σήμαινε ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα κάποιος να ολοκληρώσει το παιχνίδι και με τους δύο προσφερόμενους χαρακτήρες, την Porto και τον Ghast. Αυτό, όπως ήταν λογικό, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους παίχτες και σύντομα διάφορες λύσεις για να λυθεί το πρόβλημα εμφανίστηκαν. Αυτή που έγινε περισσότερο γνωστή ήταν το να αγοράσουν οι παίχτες περισσότερα αντίτυπα του παιχνιδιού, αλλά φαίνεται ότι η Karvina είχε πάρει τα μέτρα της, κυκλοφορώντας μόλις 5.000 αντίτυπα! Για το θέμα, η εταιρία απάντησε με δελτίο τύπου τον Μάιο του 1990:

«Το Killswitch είχε σχεδιαστεί να είναι μια μοναδική εμπειρία παιχνιδιού: όπως η πραγματικότητα, δεν μπορεί να επαναληφθεί, να ξαναπαιχτεί, και είναι παράλογο. Ο θάνατος είναι τελικός, ο θάνατος είναι ολοκληρωτικός. Η τύχη της Porto και του αγαπημένου της Ghast είναι τόσο άγνωστη όσο και η δική μας. Αυτή είναι η επιθυμία της Karvina Corporation και ζητάμε από τους πελάτες μας να σεβαστούν την επιθυμία μας. Να είστε σίγουροι, η Karvina θα συνεχίσει να παρέχει την υψηλότερη ποιότητα των παιχνιδιών στη Δύση, και το Killswitch είναι απλώς ένα από τα πολλά θαύματα μας»

Η εταιρία μπορεί να είπε λίγα με το δελτίο τύπου, αλλά αποκάλυψε ταυτόχρονα και πολλά. Συγκεκριμένα η φράση: «Η τύχη της Porto και του αγαπημένου της Ghast» κέντρισε το ενδιαφέρον των παιχτών, αφού ο Ghast δεν είχε καμιά συμμετοχή σε οποιοδήποτε μέρος της ιστορίας της Porto. Από τότε ξεκίνησε μια μανιώδης προσπάθεια για να βρεθούν τα τελευταία αντίτυπα του παιχνιδιού, ώστε να ανακαλύψουν οι παίχτες την σχέση του δαίμονα με την Porto. Η πιο δημοφιλής θεωρία ήταν ότι ο Ghast μεταμορφώθηκε σε αέριο και μπήκε στο σώμα της Porto αλλάζοντας το μέγεθος της. Κάποιοι άλλοι θεωρούσαν πολύ «εύκολη» αυτή την εξήγηση, και πίστευαν ότι αν κάποιος κατάφερνε να ξεπεράσει τα πρώτα επίπεδα ως Ghast θα είχε την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει και τους δύο χαρακτήρες.

Πολλοί παίχτες ξεκίνησαν το παιχνίδι επιλέγοντας τον Ghast αλλά η συνεχής αποτυχία τους να προχωρήσουν τους έστρεφε ξανά στην Porto και τελικά οι κόπιες τους εξαφανίζονταν χωρίς να έχει βρεθεί η σχέση του δαίμονα και της Porto.

Το 2005, ο Yamamoto Ryuichi αγοράζει το τελευταίο αντίτυπο του παιχνιδιού σε δημοπρασία και σκοπεύει να δημοσιοποιήσει το παιχνίδι και την πρόοδο του σε αυτό. Το μόνο βίντεο που δημοσιεύτηκε ήταν αυτό με τον Ryuichi να βρίσκεται μπροστά από την οθόνη επιλογής και να κλαίει.

Killswitch

Όπως και να έχει, το Killswitch, ήταν ένα από τα παιχνίδια που ξεκίνησε όλους αυτούς τους αστικούς μύθους που ακούμε σήμερα και έβαλε τους gamers να σκεφτούν με ένα εντελώς διαφορετικό πρίσμα για την αγαπημένη τους ασχολία.

Για περισσότερες gaming ιστορίες, μείνετε συντονισμένοι στο School of Rock. Join us!

Related post

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *