Martin Hellwood | Η ιστορία του δεύτερου μου βιβλίου

Martin Hellwood | Η ιστορία του δεύτερου μου βιβλίου

Σήμερα συμπληρώνονται 18 μήνες από την ημέρα που πήρα απόφαση να ζήσω το πιο τρελό μου όνειρο. Μια κυκλοφορία που ήταν έξω από τα νερά μου και στο μυαλό μου φάνταζε έξω και από τις δυνατότητες μου, καλλιτεχνικές αλλά και οικονομικές. Στις 15 Δεκεμβρίου του 2015 και ενώ η κυκλοφορία του πρώτου μου βιβλίου: «Η Εκδίκηση» του Ιάσονα Λεμονιάτη» ήταν ακόμα φρέσκια, το πήρα απόφαση πως έπρεπε τότε, τόσο νωρίς, να δρομολογήσω το επόμενο μου βιβλίο όπου θα συνοδεύεται και με μουσική. Μουσική που είχα γράψει και είχα ενορχηστρώσει εγώ. Μουσική, που δεν θα ήταν απλώς το soundtrack του βιβλίου, αλλά η ψυχή του.

Και ο ανήφορος μόλις είχε ξεκινήσει. Ο Martin Hellwood, μια ιστορία που συνέλαβα σε μια αρκετά πρώιμη εκδοχή της ένα χειμωνιάτικο πρωινό του 2009 και μέχρι το Δεκέμβριο του 2015 είχα 700 σελίδες draft και σημειώσεις, έπρεπε να μπει σε καλούπι, μια πολύ δύσκολη δουλειά για έναν αρχάριο σαν εμένα, ενώ θα έπρεπε να διαλέξω και τα τραγούδια που θα συνόδευαν αυτό του το ταξίδι. Το δεύτερο κομμάτι αυτής της δουλειάς, τα τραγούδια, ήταν κάτι σχετικά εύκολο αφού συνθετικά, υπήρχαν αρκετά που ξεχώριζαν από το σύνολο των τραγουδιών που έχω γράψει, ενώ στιχουργικά, αφού έπρεπε να ταιριάξουν με την ιστορία, πάλι δεν ήταν δύσκολο καθώς συνειδητοποίησα πως όλα αυτά τα χρόνια, οι στίχοι που έγραφα ήταν η ίδια η ιστορία, από άλλη οπτική γωνία. Μαγικό συναίσθημα…

‘Ηταν ένας ανήφορος όπως έγραψα, γεμάτο κακοτοπιές, αμφιβολίες και αμφισβήτηση (φυσικά από τον ίδιο μου τον εαυτό) καθώς και αντικειμενικές οικονομικές δυσκολίες. Ένας δρόμος όλο στροφές μέσα από αγχώδη recording sessions της τελευταίας στιγμής, καταιγίδες που άκυρωναν πρόβες και ηχογραφήσεις, writer’s block και πολλά άλλα. Φτάνοντας στο τέλος του όμως σιγά-σιγά, κοίταξα πίσω μου και τρόμαξα με τη δουλειά που έχει γίνει σε αυτούς τους μήνες, αλλά ακόμη πιο τρομακτικά ήταν τα χειροπιαστά πράγματα που απαιτήθηκαν για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα αλλά και το τι αφήνει στο διάβα του.

Η λίστα είναι τεράστια, είστε έτοιμοι;

Η 18μηνη αυτή πορεία αφήνει ένα βιβλίο 560-570 σελίδων (δεν έχει ολοκληρωθεί η σελιδοποίηση) με +172 χιλιάδες λέξεις. Το εξώφυλλο του θα ντύνει ένα original concept artwork από τη Lena Decay, ενώ θα υπάρχουν και κάμποσα (4-6) concept arts.

Το βιβλίο έχει αναγνωσθεί κοντά στις 10 φορές μέχρι τώρα από φίλους, σε ηλεκτρονική μορφή, ενώ έχει έναν συγγραφέα του Φανταστικού στην επιμέλεια και έναν συγγραφέα του Φανταστικού στο εισαγωγικό σημείωμα. Όλοι αυτοί οι φίλοι με βοήθησαν τα μέγιστα και μου έδωσαν να καταλάβω τα λάθη, τα πάθη αλλά και τα δυνατά σημεία του βιβλίου μου.

Όσον αφορά τα τραγούδια… 3 τραγουδιστές και 2 τραγουδίστριες μου έκαναν την τιμή. Ο ένας, ο Βαγγέλης Σπανακάκης το έκανε ένα χρόνο πριν το project ξεκινήσει να παίρνει πάρει σάρκα και oστά, με το κομμάτι Loves Apparition που έχει σημαντικότατο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας και εκεί συμμετέχει και η καλή μου φίλη Αφροδίτη Αντωνακάκη.  Ο Ιάσονας Μήστσης μπορεί να θεωρηθεί ο βασικός τραγουδιστής του project, αφού εκτός ότι ερμηνεύει 6 από τα 8 τραγούδια, ήταν και η φωνή που είχα φανταστεί ότι ήθελα να έχει ο Martin Hellwood. Από την άλλη, ο Κώστας Στριφτός, ο frontman των The Rockin Dead, πήρε πάνω του επίσης ένα πολύ σημαντικό τραγούδι, το The God Of Rock n’ Roll, γιατί… το ήθελε. Σε μια πρόβα το είπε τόσο καλά και αλήτικα όσο χρειαζόταν να τραγουδηθεί αυτό το κομμάτι που δεν μπορούσα να του το αρνηθώ. Τέλος, η μαθήτρια του Ιάσονα, η Μαρίνα Καλαμάκη, ακολούθησε τον δάσκαλο της στο κομμάτι No Heaven όπου έκαναν ένα ιδιότυπο ντουέτο στο ρεφρέν.

Να συνεχίσω με τους αριθμούς που κρατάνε όρθιο αυτό το οικοδόμημα; Τα κομμάτια που θα είναι διαθέσιμα και σε CD αλλά και στα ψηφιακά δισκοπωλεία, θα είναι στο σύνολό τους 10. Αφού εκτός τα 8 τραγούδια, θα υπάρχουν ένα ορχηστρικό/χορωδιακό και ένα μικρό, μελαγχολικό οργανικό. Οι ώρες που ξοδέψαμε στα Made In Hell Studios, υπό την καθοδήγηση του David Prudent, υπολογίζονται σε (περίπου) 40, ενώ μαζί με τους προαναφερθέντες τραγουδιστές υπήρξε συμμετοχή του κιθαρίστα Πάνου Μαλαχιά, του επίσης κιθαρίστα Βασίλη Μ. και του ντράμερ Γιάννη Ψαράκη (ex-Ganzi Gun). Εγώ προσωπικά, έβαλα τα χεράκια μου σε πιάνο, πλήκτρα, κιθάρα και λίγο μπάσο ενώ δάνεισα και την αγγελική φωνή μου σε κάποια backing vocals.

Οι ώρες που χρειάστηκαν για απασχολούμαι για να έρθει εις πέρας αυτό το έργο υπολογίζονται σε 4 ανά μέρα, ασχέτως αν ήταν καθημερινή, εργάσιμη, γιορτές ή θέματα υγείας με δυσκόλευαν. Τα χρήματα που δαπανήθηκαν για όλο αυτό… εξωπραγματικά για τα προσωπικά αλλά και αντικειμενικά δεδομένα της εποχής. Μια πραγματική βουτιά στο κενό που το μόνο που περιμένω από αυτή, είναι η εμπειρία που ήδη έχω απολαύσει και τίποτα παραπάνω.

Το ξέρω ότι σας ζάλισα με όλα αυτά, όσοι φτάσατε το κείμενο στο τέλος του, ωστόσο ήταν μια ομολογία που ήθελα να κάνω για να στηρίξω τους ονειροπόλους σαν εμένα. Πραγματικά δεν ξέρω αν το τελικό αποτέλεσμα δικαιώσει σε μια αντικειμενική κλίμακα τον κόπο που χρειάστηκε, ξέρω όμως ότι το ταξίδι ήταν υπέροχο και προτείνω στον καθένα να το κάνει. Δεν είναι ανάγκη να είναι συγγραφέας, μουσικός ή ζωγράφος. Όλοι έχουμε burning desires μέσα μας. Για πρώτη φορά στη ζωή μου φτάνω σε ένα σημείο που να συνειδητοποιώ ότι ένα τεράστιο ΘΕΛΩ μου φτάνει στο τέλος του και πρέπει να το αντικαταστήσω με κάτι άλλο. Χωρίς να το έχω βρει ακόμα.

Related post

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *