It (1990) | Όταν ο Pennywise του Tim Curry μας στοίχειωσε | Creepshow

It (1990) | Όταν ο Pennywise του Tim Curry μας στοίχειωσε | Creepshow

Λόγω της κινηματογραφικής μεταφοράς που θα κυκλοφορήσει 28 Σεπτεμβρίου ΚΑΙ που ευθύνεται για τη μέχρι σήμερα φοβία μου… αυτόν τον κατεργάρη τον Pennywise. Σε αυτόν γίνεται αυτό το αφιέρωμα για το It (1990). Τον τρόμο σκόρπισε πριν από 30 χρόνια στο Derry μια σειρά μυστηριωδών δολοφονιών κι εξαφανίσεων παιδιών. Μόνο που τα αποτρόπαια αυτά εγκλήματα δεν έγιναν από ανθρώπινο χέρι.

Μια ομάδα παιδιών, αντιμετώπισαν αυτή τη φρίκη στα δώδεκά τους χρόνια, ανακάλυψαν τι κρυβόταν πίσω από τα γεγονότα που στοίχειωναν τη ζωή τους. Ήταν το Αυτό, που πολέμησαν και νόμιζαν ότι νίκησαν. 30 χρόνια αργότερα, ενήλικοι πια και πετυχημένοι, καλούνται να επιστρέψουν πίσω στην γενέτειρά τους όταν το Αυτό επιστρέφει ακόμα πιο εφιαλτικό κι ανατριχιαστικό από πριν με σκοπό να το νικήσουν μια και καλή. Να αναμετρηθούν με το ανατριχιαστικό παρελθόν και το ακόμα πιο ανατριχιαστικό παρόν.

“Hi Christina! Aren`t you gonna say hello? Come on, don`t you want a balloon?”
“No thanks”, θα έλεγα εγώ. “I need my hands and my legs”.

It (1990)
They float! They all float down here

Δε θυμάμαι σε ποια ηλικία την είδα (μικρή ήμουν πάντως και δεν είχα ιδέα τι θα έβλεπα) αλλά δε ντρέπομαι να το πω ότι χέστηκα πάνω μου. Μεγαλώνοντας και ξαναβλέποντάς το (όχι όμως τις σκηνές με τον Pennywise, εκεί είχα μαξιλάρι μπροστά μου) κατάλαβα ότι η ταινία πέτυχε ακριβώς αυτό που ήθελε. Να ξυπνήσει τον φόβο!

Όλοι μας έχουμε φοβίες! Φοβίες που τις περισσότερες φορές κρύβουμε μέσα μας από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής μας. Έτσι, το It (1990), κάθε φορά παίρνει διαφορετική μορφή στοιχειώνοντας τη ζωή και τα όνειρα των ηρώων και ταυτόχρονα τα δικά μας. Κι όπως το αντιμετώπισαν ως παιδιά, πρέπει να το αντιμετωπίσουν 30 χρόνια μετά. Γιατί βρίσκεται μέσα τους.

Το συγκεκριμένο έργο για την ακρίβεια κυκλοφόρησε σε 2 κομμάτια με τη μορφή τηλεταινίας, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Stephen King. Στο πρώτο μισό της ταινίας έχουμε τη γνωριμία μας με τους ενήλικους πλέον ήρωες, που καλούνται να επιστρέψουν στο Derry και να ολοκληρώσουν αυτό που άρχισαν πριν 30 χρόνια. Και βλέποντας κάθε έναν απ`αυτούς, μαθαίνουμε κι ένα μέρος της ιστορίας και πως ο καθένας απ` αυτούς συνδέεται με το Αυτό.

Έξυπνη και λειτουργική αυτή η μορφή της αναδρομής στο παρελθόν που μας κάνει να νιώσουμε το κακό πιο έντονα και ν` ανατριχιάζουμε κάθε φορά που το Αυτό κάνει την εμφάνισή του. Κι εδώ θα ήθελα να δώσω τα εύσημα στον άνθρωπο που έκανε την επιλογή του νεαρού cast, όποιος κι αν ήταν αυτός. Τα πιτσιρίκια βάζουν πραγματικά τα γυαλιά στους μεγάλους, κλέβοντας την παράσταση και μαγνητίζοντας τα βλέμματα με τον τρόπο που προσεγγίζουν την αγάπη, τον πόνο, τον φόβο.

Οι κινήσεις του κι οι εκφράσεις τους μοιάζουν τόσο φυσικές λες τα γυρίσματα αποτελούσαν μέρος της πραγματικότητάς τους. Κι αν ειδικά κάποιος πέραν της μικρής Emily Perkins, μου είχε κάνει από τότε τρομερή εντύπωση, ήταν ο νεαρός Jonathan Brandis,ο οποίος κατά κάποιον τρόπο αποτελούσε τον πρωταγωνιστή της ιστορίας. Γεννημένος στις 13/04/76, δυστυχώς έβαλε τέλος στη ζωή του (κρεμάστηκε στο διαμέρισμά του) στις 12/11/03, προκαλώντας σοκ στην Αμερικάνικη κοινωνία.

Στο δεύτερο μέρος της ταινίας έχουμε να κάνουμε με τους ενήλικους πλέον ήρωες. Μακριά απ`τη γενέτειρά τους ξέχασαν! Άλλωστε όσο μεγαλώνουμε τόσο λιγότερο πιστεύουμε. Επιστρέφοντας όμως οι αναμνήσεις ξεπηδούν από κάθε γωνιά κι ο τρόμος έχει επιστρέψει ακόμα πιο δυνατός. Το Αυτό είναι αποφασισμένο να κάνει αυτό που δεν κατάφερε πριν 30 χρόνια. Να τους σκοτώσει! Η δράση κι η αγωνία είναι συνεχής. Στο ενήλικο cast, εν αντιθέσει με το νεαρό, δεν έχουμε ερμηνείες που να σοκάρουν, παρ` όλα αυτά όμως με λίγο υπομονή από τον θεατή, αποδίδουν.

Αν υπάρχουν κάποιοι που μπορείς κάπως να ξεχωρίσεις αυτοί είναι ο John Ritter κι ο Harry Anderson που με τα κωμικά στοιχεία του ρόλου του, χαρίζει μια, όσο το επιτρέπει η περίσταση τουλάχιστον, πιο χιουμοριστική διάθεση μέσα στο γενικότερο αίσθημα του φόβου.

Αυτός βέβαια που δίνει ρέστα είναι ο Tim Curry στο ρόλο του Pennywise The Dancing Clown. Πλάθει έναν κακό με βάθος και ποιότητα! Είτε είναι απειλητικός, είτε γελάει, παραμένει το ίδιο τρομαχτικός, ζωντανεύοντας τους χειρότερους εφιάλτες μας. Καταφέρνει να στοιχειώσει το μυαλό μας και να μας κάνει ν` ανατριχιάζουμε από τρόμο σε κάθε του εμφάνιση (είπαμε, ΑΚΟΜΑ ΦΟΒΑΜΑΙ).

Το φινάλε μπορεί να σε ξενερώνει εν μέρη, αφού δεν είναι ακριβώς αυτό που είχες στο μυαλό σου. Ωστόσο, ο Tommy Lee Wallace στη σκηνοθεσία έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, δημιουργώντας έναν τρομακτικό κόσμο, όπου το μυστήριο, η αγωνία κι ο φόβος κρατιούνται σταθερά σε υψηλά επίπεδα. Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει και στη φωτογραφία, όπου το κλίμα και τα χαρακτηριστικά της εποχής αποτυπώνονται στο πανί πολύ όμορφα. Επιβλητική όμως είναι και η μουσική, όπου ειδικά στις επίμαχες σκηνές αυξάνει την αδρεναλίνη και κάνει τον τρόμο ακόμα πιο έντονο.
Χαρακτηριστικές ατάκες που προκαλούν τρέμουλο;“They float!They all float!And when you ‘re down here with me you float too!”,“Let go!Be afraid!You all taste so much better when you ‘re afraid.”.

Κι απ` τις πιο τρομακτικές σκηνές; Όπου εμφανίζεται ο Pennywise, με εξέχουσες τη σκηνή που ζωντανεύει το album με τις φωτογραφίες.

Ο Stephen King υπογράφει ακόμα ένα αριστούργημα τρόμου που όποιος το δει μένει για πάντα στη μνήμη του ως ένα απ` τα πιο spooky θεάματα της έβδομης τέχνης. Τίποτα πιο ανατριχιαστικό από έναν clown που στοιχειώνει μια ολόκληρη παρέα. Από ένα πλάσμα που δεν έχει στην πραγματικότητα μορφή, παρά μόνο ζει και τρέφεται από σάρκα, αίμα και κυρίως φόβο.

It (1990) Σκηνοθεσία / Σενάριο: Tommy Lee Wallace / Stephen King- Lawrence D. Cohen-Tommy Lee Wallace.
Ηθοποιοί: Tim Curry, Harry Anderson, Tim Reid, Annette O’Toole, Dennis Christopher, Richard Masur, John Ritter. Richard Thomas, Jonathan Brandis, Brandon Crane, Adam Faraizl, Emily Perkins, Marlon Taylor, Seth Green, Ben Heller, Jarred Blancard
Χώρα: ΗΠΑ – Καναδάς
Γλώσσα: Αγγλικά They float! They all float down here.

 

Related post

1 Comment

  • θα συμφωνησω

    που ταιλευταια οι ταινιες τους Σ.Κ δυσκολο να αποδηθουν σωστα και καπιες κανουν επιτυχια

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *