Florence and the Machine | Η τολμηρή πριγκίπισσα της ροκ

«Say her name ladies and gentlemen and every color illuminates»

Σήμερα, θα ασχοληθούμε με μια υπέροχη μουσική ύπαρξη Florence (Welch) and the Machine, το επιτελείο μουσικών δηλαδή που την πλαισιώνει κάθε φορά. Ας σας διηγηθώ λοιπόν ένα παραμύθι…

Γράφει η Μαρία Ουρεϊλιδου

Μια φορά και έναν καιρό, μια τολμηρή πριγκίπισσα της ροκ με κατακόκκινα μαλλιά και ευγενική μορφή τολμά να προκαλέσει την τύχη της βρίσκοντας τον καλά δικτυωμένο παραγωγό Μairead Nash σε ένα μπαρ και έχοντας πιει το Βόσπορο· τον στριμώχνει σε μια γωνιά της τουαλέτας και του τραγουδά την μεγάλη επιτυχία από Εtta James: Something’s Got a Hold on Me.

Εκείνος εντυπωσιασμένος από την τόλμη και τη φωνητική της ικανότητα γίνεται manager της και την προσκαλεί να τραγουδήσει σε ένα μεγάλο μουσικό χριστουγεννιάτικο event. Η πριγκίπισσα δέχεται και κάπως έτσι σταδιακά μαζεύει μουσικούς που τη συντροφεύουν με την πλούσια γκάμα των μαγικών μουσικών οργάνων τους.

Mε μουσικές επιρροές που ξεκινούν από Joy Division, Talking Heads, Nina Simone, Kate Bush μέχρι και Βjork, η Florence είναι μια σημαντική και ξεχωριστή παρουσία στην εναλλακτική ροκ σκηνή συνδέοντας την soul, punk, blues, folk και την art rock έχει καταφέρει να μας κάνει να την προσέξουμε ήδη από το δυναμικό της ξεκίνημα.

Κάπου στο 2009, το Lungs είναι το άλμπουμ που αποκτά ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας.

Rabbit heart, Kiss with a fist (τι θυμίζει τι θυμίζει; White Stripes – Were going to be friends), Drumming, You’ve got the love, Hurricane drunk, Blinding και φυσικά το κομμάτι High light του άλμπουμ Cosmic love είναι τα τραγούδια έκπληξη από ένα εξαιρετικό δείγμα της δουλειάς των Florence and the Machine.

H συνέχεια έρχεται το 2011 με το Ceremonials άλλο ένα δυνατό άλμπουμ ακόμα καλύτερο και από το πρώτο, όπου έχουμε πάλι εξαιρετικά κομμάτια. Shake it out, Lover to lover, No light no light, Spectrum, All this heaven too και το σκοτεινό Remain nameless μας αποδεικνύουν ότι η Flo έχει έρθει για να μείνει, με την ευαίσθητη φωνή της και τους συναισθηματικούς στίχους των τραγουδιών της καταφέρνει να μας μαγέψει.

To 2015, επιστρέφει δισκογραφικά με την πιο ώριμη και προσωπική της δουλειά. Έχοντας περάσει μια πολύ δύσκολη περίοδο για εκείνη, μετά από ένα χωρισμό που τη διαλύει, αισθάνεται την ανάγκη να εκφραστεί μέσω της μουσικής, μέσα από το album: How big how blue how wonderful. Το άλμπουμ είναι ένα ταξίδι, μια προσωπική οδύσσεια της Weltz μέχρι να ξαναβρεί τον εαυτό της, να ενώσει τα κομμάτια της για να μπορέσει να ξανανιώσει απελευθερωμένη από κάθε είδους αρνητικό συναίσθημα. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε τη ταινία μικρού μήκους The Οdyssey όπου όλα τα τραγούδια του δίσκου γίνονται ένα είδος ενιαίου music video clip, χωρισμένο σε κεφάλαια, όπου το καθένα δείχνει τις ψυχοσωματικές δοκιμασίες της Florence ερχόμενη σε επαφή με το ανθρώπινο είδος σε πολλές εκφάνσεις του προσπαθώντας να κατανοήσει τόσο τον κόσμο, όσο και τον ίδιο της τον (αυτοκαταστροφικό πολλές φορές) εαυτό.

Η ιδέα είναι εξαιρετική, στα πρότυπα των κλασικών ροκ σταρς το θεματικό αυτό άλμπουμ γίνεται μεγάλη επιτυχία. Τα τραγούδια Ship to wreck, Delilah, St Jude, What kind of man καθιστούν το δρόμο της δόξας στρωμένο με σιγουριά πλέον.

Αυτοί είναι οι Florence and the Machine, μια μπάντα με ψυχή, με μια από τις πιο ταλαντούχες frontwomen που γνωρίζει η ροκ τη Florence, η οποία όχι μόνο έχει υπέροχη φωνή, αλλά έχει θεατρικότητα, έχει μια κινησιολογία που συνοδεύει τις ερμηνείες της, έχει κάνει τη μουσική κομμάτι της ύπαρξης της και έχει αρχίσει να ασκεί τη δική της επιρροή πλέον στο χώρο.

Τελευταία αναφορά και θα κλείσουμε με αυτή, μια μεγάλη στιγμή στην καριέρα της, το 2015 ο Dave Grohl των Foo Fighters σπάει το πόδι του και αναγκάζεται να ακυρώσει τη συναυλία στο Glastonbury (καλά αυτός με το ζόρι κρατιόταν να μην πάει αλλά anyway) και τότε έρχεται η ευκαιρία της Florence να πάρει τη θέση τους ως Headliner και να παρουσιαστεί εκείνη με τους μουσικούς της σε ένα τόσο μεγάλο κοινό για πρώτη φορά. Ο κόσμος εκστασιάζεται από την ηλεκτρισμένη παρουσία της, σε μια εξαιρετική εμφάνιση που τη δικαιώνει και τη στέφει βασίλισσα που φέρει την ειρήνη με τα τραγούδια της.