Daredevil | Ο διάβολος του Hell’s Kitchen επέστρεψε γεμάτος οργή

Πάει η 3η σεζόν του Daredevil, να ήταν και άλλη. Έχει περάσει περίπου μια εβδομάδα από τότε που είδα το τελευταίο επεισόδιο και ήθελα να κατακάτσει μέσα μου, πριν γράψω.

Όπως σημείωσα και στο άρθρο με την θεωρία που βασίστηκαν τα κοψίματα των Iron Fist και Luke Cage, δεν θεωρώ πως η 3η σεζόν του Διάβολου του Hell’s Kitchen ήταν η καλύτερη. Και αυτό γιατί είμαι ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ακόμα με την 1η σεζόν. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν στάθηκε πολύ ψηλά, ψηλότερα, σε σχέση με τις άλλες Μαρβελοσειρές του Netflix. Ναι, και τον Punisher.

Η σειρά ξεκινάει από το τέλος του Defenders, όπου ο Matt Murdock θάφτηκε μαζί με την Electra κάτω από τα κτίριο στο Μανχάταν, όπου το The Hand, εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Και καλύτερα, γιατί χάρις σε αυτό το storyline, καταστράφηκαν σειρές.

Δείτε την ανάλυση του ίδιου του Charlie Cox για την 3η σεζόν και όχι μόνο.

Ο Matt, προσπαθώντας να αναρρώσει το διαλυμένο του σώμα, κρυμμένος σε ένα μοναστήρι, αφήνει λυτή την οργή του για το δρόμο που επέλεξε η δικαιοσύνη να πάρει απέναντι στον Wilson Fisk.

Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, ενώ καρφώνει άλλους μαφιόζους στο FBI, ο Kingpin είναι και πάλι ο σκιώδης βασιλιάς της πόλης. Ο Daredevil ορκίζεται να τον σκοτώσει και εκεί, είναι που γνωρίζουμε δυο ακόμα major χαρακτήρες, που θα οδηγήσουν την ιστορία μαζί με τον Daredevil. Τους πράκτορες Ray Nadeem και Benjamin ‘Dex’ Poindexter.

Ο ένας οικογενειάρχης, που προσπαθεί να αναβαθμιστεί στο FBI, ο άλλος πνευματικά ασταθής, ευάλωτος στην χειραγώγηση και τρομερός στο σημάδι, είτε κρατάει όπλο, είτε συρραπτικό.

Και εδώ μπαίνει το μοναδικό major αρνητικό στοιχείο που με ενόχλησε και θέλω να το βγάλω πάνω μου, πριν πω τα θετικά. Και αυτό είναι ο ρόλος του Wilson Fisk.

Ναι, το ξέρω. Οι επιλογές ίσως ήταν περιορισμένες αφού τον έχουμε φυλακισμένο από το τέλος της πρώτης σεζόν και ίσως και αυτή η σεζόν στηρίζεται σε κάποιο storyline που δεν γνωρίζω. Αλλά ο λόγος που ερωτεύτηκα την 1η σεζόν, ήταν ο πολύ ενεργός ρόλος του Kingpin.

Ήταν επιβλητικός ναι, Master Of Puppets ναι, αλλά έλιωσε το κρανίο του Ρώσου μαφιόζου που συνεργαζόταν, πλάκωσε τον Matt Murdock σε εκείνη την αποθήκη που μάλιστα, έβλεπε με απόλαυση τον Nobu να καίγεται ζωντανός, καρύδωσε τον Ben τον δημοσιογράφο, ενώ ήταν ντροπαλός και κύριος δίπλα στην Βανέσα.

Σε αυτή τη σεζόν, εκτός από το τελευταίο επεισόδιο, απλώς μιλούσε. Ακόμα και έτσι βέβαια, ο Vincent D’ Onofrio ήταν εξαιρετικός.

Στιγμές που θα μείνουν αξέχαστες

Το καθιερωμένο πλέον, μονόπλανο με το ξυλίκι σε κάποιον διάδρομο, έλαβε χώρα και σε αυτή τη σεζόν, πιο θεαματικό από ποτέ. (Αν και στη 2η σεζόν είχαμε πολύ καλό με τους μηχανόβιους, συν τη σκηνή της φυλακής με τον Punisher).

Ο Matt Murdock παίρνει μια απόφαση που κόντεψε να αποβεί ολέθρια και εμείς απολαμβάνουμε δράση που λίγες σειρές, μπορούν να δώσουν σε αυτόν τον βαθμό.

Το mentally confrontation μεταξύ της Karen Page και του Fisk, ήταν αριστουργηματικό. Ίσως για πρώτη φορά με συναρπάζει μια σκηνή, που αυτά που λέγονται είναι γνωστά, δεν μαθαίνεις τίποτα καινούργιο, ωστόσο οι ερμηνείες είναι τρομακτικά καλές. Ο τρόπος που χύνει το φαρμάκι της η Karen, ήρεμα, σχεδόν ψιθυριστά, κάνοντας θηρίο τον Fisk, είναι απολαυστικός.

Όπως είπα, δεν έχω διαβάσει comic του Daredevil, ωστόσο, παρά τις υπερβολές και τις ηλίθιες αποφάσεις της, η Karen Page δεν είναι ακόμα μια Lois Lane. Ναι, χρειαζόταν και αυτή δυο φορές κάποιον να την σώσει, αλλά έκανε και πράγματα. Στο Hell’s Kitchen, δεν ευδοκιμεί Clark Kent, έτσι δεν υπάρχει και χώρος για μια Lane.

Μου άρεσε ακόμα και το filler επεισόδιο με το backstory της. Δεν το βαρέθηκα, καθόλου.

Το Backstory του Bullseye, είναι από τα καλύτερα που έχουμε δει ποτέ. Δεν αισθανόσουν σιγουριά για το τι θα επιλέξει να κάνει αυτός ο χαρακτήρας. Το μόνο που με χάλασε στην περίπτωσή του, ήταν πως ενώ ήταν χορταστικό το flashback του, όσον αφορά την ψυχοσύνθεση και το σημάδι του, δεν μας έδωσαν στοιχεία για την εκπαίδευση του σε πολεμικές τέχνες.

Ο Murdock, είναι υποτίθεται ο καλύτερος man to man, μαχητής που νίκησε ορδές από νίντζα, μόνος του. Δεν κατάφερε ποτέ μια καθαρή νίκη απέναντι στον Pointdexter. Βασικά, τις έφαγε και τις 3 φορές που πλακώθηκαν. Στο wiki διαβάζω πως ο Bulleye είναι άσος στις πολεμικές τέχνες. Εντάξει, αλλά αν δεν ξέρεις το κόμικ, και βλέπεις μόνο τη σειρά, σου φαίνεται κάπως αυτό.

Η αποκάλυψη πως η μητέρα του Matt είναι η Sister Maggie, δεν ήταν τόσο δυνατή όσο χρειαζόταν. Ίσως επειδή είναι παραφορτωμένη σεζόν, το έδωσαν λίγο σε μορφή πασαλύματος: Να, πάρτε και αυτό. Ήταν πιο απολαυστικές οι συζητήσεις τους πριν την αποκάλυψη, που η καλόγρια του πήγαινε κόντρα.

Η τελική μάχη και το βήμα προς την ολοκλήρωση της υπόσχεσής του Daredevil ήταν επίσης συγκλονιστική. Είχαμε πειστεί σχεδόν όλοι πως θα το σκοτώσει τον Fisk. Βασικά, είμαι ακόμα σίγουρος πως αυτή ήταν η σωστή λύση, αλλά δεν βαριέσαι. Νιώσαμε στο πετσί μας το πόσο αμφιταλαντεύτηκε. Εγώ πάντως στεναχωρήθηκα ΚΑΙ με την εκτέλεση του Nadeem. Ήταν το χτίσιμο, η αγωνία, η ανατροπή, η ανατροπή της ανατροπής και το τραγικό τέλος, που όμως φυλούσε την τελική λύση.

Ολοκληρώνοντας, η 3η σεζόν του Daredevil, έμοιαζε μια προσέγγιση στις ρίζες της (λόγω της μη χρησιμοποίησης της στολής, παρά μόνο από τον Bulleye) αλλά και ένα βήμα, όχι ακριβώς μπροστά, αλλά παράλληλα, στην 1η σεζόν.

Το πρόσημο δεν είναι θετικό, είναι ένα 4,5άρι/5 ΝΑ! με το συμπάθιο, χωρίς να παραβλέπουμε τις σεναριακές ευκολίες στις οποίες υπέπεσε, γιατί ήταν η αλήθεια, πολύ μπλεγμένο το στόρι και δεν έρεε με πολλές ανάσες. Ωστόσο, λατρεύω τη σειρά και της χαρίζομαι λίγο. Συγνώμη, άνθρωπος είμαι και εγώ.

Ο Διάβολος που λατρέψαμε επέστρεψε και έδειξε ξανά το δρόμο, (όχι) προς την κόλαση.

Υ.Γ. Συγνώμη, αλλά θα εκτεθώ. Ένιωσα γοητευμένος από την Joanne Whalley (Sister Maggie/μητέρα του Daredevil). Το έπαθε κανείς άλλος; Είναι επειδή μεγαλώνω ή είναι Gilf thing or something;

Υ.Γ. 2 Ένα υστερόγραφο που μάλλον θα το προσθέτω σε κάθε κείμενο για ταινία ή σειρά που γράφουμε. Εμείς, όλοι εμείς που μαζευτήκαμε και γράφουμε σε αυτό το site, γουστάρουμε πάνω από όλα να ΓΡΑΦΟΥΜΕ. Να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας. Έτσι, όταν γράφουμε για μια σειρά ή μια ταινία που είδαμε ή ακόμα και την εντύπωσή μας από τα trailer ή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, είναι ξεκάθαρα η άποψή μας. Όταν βάζουμε 1/5 ή 3/5 ή 5/5 σε κάτι, οτιδήποτε, δεν είναι για να αποτρέψουμε εσάς να έχετε την εμπειρία. Είναι για να συνοψίσουμε, αυτό που νιώσαμε σε έναν αριθμό (αν μπορεί να γίνει αυτό με ακρίβεια – όχι!)

Δεν έχουμε χορηγούς που μας βάζουν να το κάνουμε, δεν μισούμε κανένα στούντιο ή δημιουργό για να είμαστε αρνητικά προκατειλημμένοι. Και αν είμαστε μερικές φορές, ε, είναι ανθρώπινο. Το School Of Rock, απαρτίζεται από ανθρώπους με πάθη και λάθη, αλλά σίγουρα όχι haters. Την επόμενη φορά που θα θες να διαφωνήσεις μαζί μας, αντί να μας στείλεις στο διάολο, βρες κάτι εποικοδομητικό να πεις και άνοιξε διάλογο. Το ξέρεις ότι πάντα απαντάμε.

Φιλικά!