Bloody Art: Όλη η ιστορία πίσω από το εξώφυλλο του Black Album

Bloody Art: Όλη η ιστορία πίσω από το εξώφυλλο του Black Album

Το άλμπουμ που άλλαξε την πορεία των Metallica αλλά και τη γνώμη του κοινού τους. Το άλμπουμ που κανείς δεν ξέρει ακόμα αν ο τίτλος του είναι όντως Black Album ή απλά… Metallica. H 12η Αυγούστου 1991 ήταν η ημερομηνία που έμελε να μπει για πάντα στα θέματα συζήτησης ενός μεταλλά, για το αν ξεπουλήθηκαν ή όχι οι 4 horsemen και το λόγο, αν έγινε, ενώ το χαμένο μπάσο στη μίξη του …And Justice For All ακολουθεί.

Γενικά όπως καταλάβετε, οι ατέρμονες κουβέντες που ξεκινούσαν μετά από κάθε κυκλοφορία των Metallica, ήταν ένα thing. Και το… thing αυτού του δίσκου δεν ήταν μόνο ο ογκώδης ήχος του, οι ραδιοφωνικές συνθέσεις, αλλά και το εξώφυλλο.

Πώς μια τόσο mainstream κυκλοφορία συνοδεύτηκε από αυτό το κατάμαυρο εξώφυλλο, που πολύς κόσμος δεν πρόσεξε ποτέ, μόνο παρά μερικά χρόνια αργότερα, το logo με το φίδι κάτω δέξια;

Όπως τονίζει σε δηλώσεις του ο James Hetfield, η επιλογή αυτή έγινε: «… Καθαρά για λόγους της μουσικής. Δεν υπήρχε κάποιο θέμα (theme) να αντιπροσωπεύει το σύνολο του δίσκου. Ένα μαύρο εξώφυλλο μόνο που σε καλεί να ακούσεις τα τραγούδια χωρίς να σου αποσπά την προσοχή τίποτα άλλο».

Όσον αφορά το φίδι, δεν είναι ένα απλό φίδι… Είναι ένα κρυμμένο μήνυμα μέσα από το απέραντο μαύρο και το τεράστιο logo με το όνομα τους.

Ο συγκεκριμένος κροταλίας είναι από την ιστορική αμερικανική σημαία του 1775, Gadsden flag που σχεδιάστηκε από τον στρατηγό Christopher Gadsden κατά τη διάρκεια του πολέμου για την ανεξαρτησία της Αμερικής (1775-1783). Με τον κροταλία έτοιμο να δαγκώσει, το κίτρινο background και το ‘Don’t tread on me’ να αναγράφεται (όπου και έγραψαν τραγούδι με τον ίδιο τίτλο οι Metallica), η σημαία συνόδεψε τον αρχιναύαρχο Esek Hopkins στην πρώτη του ναυτική πολεμική αποστολή.Black Album

Στην ουσία δηλαδή οι Metallica αποτίουν φόρο τιμής σε αυτή τη σημαία αλλά ταυτόχρονα δηλώνουν την επανάσταση τους και την προσωπική τους φιλοδοξία να σπάσουν τα φράγματα της metal μουσικής και να γίνουν παγκοσμίως γνωστοί και αποδεκτοί. Σε μια άλλη συνέντευξη πάντως, ο Lars Ulrich τονίζει πως το μαύρο φόντο να καλύπτει τα πάντα, αρχικά το εμπνευστήκαν από το δίσκο των Status Quo, Hello! του 1973.

Black Album

Ο Hetfield συνεχίζει για το συνθετικό μέρος του δίσκου: «Τα τραγούδια μας έθιγαν θέματα που μπορούσε ο καθένας να ταυτιστεί παγκοσμίως αλλά και ο καθένας μας. Ήταν ταυτόχρονα προσωπικά και κοινώς αποδεκτά».

Με λίγα λόγια, ήξεραν τη φασαρία, θετική και αρνητική, που θα προκληθεί με την κυκλοφορία του δίσκου. Θα είχαν προβλέψει άραγε πως σχεδόν 30 χρόνια μετά ακόμα η κουβέντα υπάρχει, ενώ το άλμπουμ αυτό… πουλάει ακόμα;

Όπως και να έχει πάντως, σίγουρα το Black Album είναι πιο ολοκληρωμένη δουλειά και πιο αποδεκτή από τους μεταλλάδες σε σχέση με το Load που προσωπικά μου αρέσει εξίσου.

Μας χάρισε κομματάρες όπως το Sad But True, το Whatever I May Roam, το Of Wolf And Man και φυσικά τις δυο μπαλάντες. Και αν το Nothing Else Matters το παίζει μέχρι και ο Kiss Fm, αφαιρώντας του τη δυναμική που έχει, το The Unforgiven είναι κομμάτι ορόσημο (που οι ίδιοι οι Metallica με τις συνεχή τους version το κούρασαν).

Η δουλειά του Bob Rock στην παραγωγή και η ανάγκη τους για «ανεξαρτησία» (ή δημοσιότητα), μας χάρισε έναν από τους καλύτερους δίσκους που ακούσαμε ποτέ. Ηχητικά. συνθετικά και στιχουργικά.

Διαβάστε ακόμα: Η ιστορία πίσω από το εξώφυλλο του …And Justice For All.

Related post

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *