Τα καλύτερα κλειστοφοβικά θρίλερ και ταινίες τρόμου

Το κοινό που έχουν οι ταινίες (με έναν αδόκιμο όρο: δωματίου τρόμου), είναι ότι οι ήρωες τους είναι άγνωστοι μεταξύ τους, βρίσκονται σε κάποιο κλειστό χώρο και καλούνται να ανταπεξέλθουν σε δύσκολες δοκιμασίες.

Σκέφτεστε το αγαπημένο SAW; Υπάρχουν όμως πολλές ταινίες με παρόμοια θεματολογία, που δεν είναι αναγκαστικά torture porn. Το μεγάλο ενδιαφέρον είναι η ανάλυση του κάθε χαρακτήρα καθώς και η αντίδραση του κάθε ατόμου σε δύσκολες συνθήκες. Θα δούμε λοιπόν τους ήρωες να συμμετέχουν σε επικίνδυνα παιχνίδια, διαγωνισμούς ακόμα και πειράματα.  Τα καλύτερα κλειστοφοβικά θρίλερ και ταινίες τρόμου.

Διαβάστε ακόμα: Τα καλύτερα Ισπανικά Θρίλερ και Ταινίες Τρόμου

La habitación de Fermat (2007)

Τέσσερις κορυφαίοι και άγνωστοι μεταξύ τους μαθηματικοί, λαμβάνουν μια πρόσκληση από κάποιον Fermat. Θα συναντηθούν διατηρώντας ψευδώνυμα, θα δειπνήσουν και θα προσπαθήσουν να λύσουν ένα μεγάλο αίνιγμα. Η βραδιά αρχίζει αλλά ο οικοδεσπότης αναγκάζεται να φύγει για λίγο γιατί του έτυχε κάτι σοβαρό. Μένοντας μόνοι, θα συνειδητοποιήσουν ότι βρίσκονται σε ένα δωμάτιο-παγίδα που μικραίνει συνεχώς όταν δεν απαντούν σωστά σε κάποιους γρίφους που τους δίνονται. Τώρα πρέπει να συγκεντρωθούν για να επιβιώσουν και να καταλάβουν ποιος είναι αυτός που τους θέλει νεκρούς και γιατί.

Θρίλερ μυστηρίου από την Ισπανία που χρησιμοποιεί τους μαθηματικούς γρίφους ως πρόσχημα για να εμβαθύνει στην προσωπικότητα του κάθε ήρωα. Το σφραγισμένο δωμάτιο με τα έντονα χρώματα δημιουργεί μια καλή κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, χρησιμοποιούνται έξυπνες γωνίες λήψης και ο ρυθμός είναι καλός. Η κύρια αδυναμία του είναι ότι οι γρίφοι είναι παιδικοί, από αυτούς που κυκλοφορούσαν στο λύκειο και υποτίθεται ότι απευθύνονται στα καλύτερα μαθηματικά μυαλά. Δεν είπαμε να αρχίσουν την παραγώγιση σύνθετων συναρτήσεων αλλά θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κάτι πιο πολύπλοκο. Επιπλέον το σενάριο ενώ περιλαμβάνει κάποιες ανατροπές που εντείνουν την αγωνία, φαίνεται αδύναμο προς το τέλος που αποκαλύπτεται η λύση του μυστηρίου.

Στο σύνολο λοιπόν μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις ,αλλά αν σας αρέσουν τα θρίλερ του συγκεκριμένου είδους ρίξτε του μια ματιά.

The Incite Mill (7-kakan no desu gêmu) (2010)

Δέκα άνθρωποι απαντούν σε μια αγγελία για δουλειά που υπόσχεται μεγάλες αποδοχές. Αυτό που απαιτείται, είναι να κλειδωθούν σε μια υπόγεια εγκατάσταση για 7 ημέρες και να παίξουν ένα παιχνίδι.

Με το που φτάνουν εκεί τους περιμένει ένα πλούσιο δείπνο, αλλά πριν προλάβουν να χαρούν, ενημερώνονται ότι το παιχνίδι είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που φαντάζονταν και θα ολοκληρωθεί μόνο όταν απομείνουν δυο συμμετέχοντες.

Τους δίνεται από ένα όπλο και τους ανακοινώνονται οι κανόνες. Ο καθένας πρέπει να προστατευτεί από τους φύλακες-ρομπότ που περιπολούν στο διάδρομο, αλλά και από τους άλλους συμμετέχοντες γιατί δε θα αργήσουν να στραφούν ο ένας εναντίον του άλλου.

Μια Ιαπωνική ταινία σε σκηνοθεσία Hideo Nakata που μπορεί να μην είναι από τις καλύτερες του αλλά έχει ένα μυστήριο που κρατάει το ενδιαφέρον. Θυμίζει δολοφονικό big brother ενώ υπάρχουν αρκετές αναφορές στους δέκα μικρούς Ινδιάνους της Agatha Christie.

Στα αρνητικά, το γεγονός ότι οι περισσότερες δολοφονίες γίνονται εκτός κάμερας οπότε δε τα πάει πολύ καλά με τον τρόμο ,ενώ υπάρχουν και οι υπερβολικοί χαρακτήρες που συναντάμε όμως στα περισσότερα Ασιατικά κλειστοφοβικά θρίλερ.

Στα θετικά ο καλός ρυθμός και ορισμένες ενδιαφέρουσες ιδέες που ξεχωρίζουν από τα συνηθισμένα.

The Killing Room (2009)

Τρεις άντρες και μια γυναίκα δέχονται να συμμετάσχουν σε μια ψυχολογική έρευνα με αντίτιμο ένα χρηματικό ποσό. Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να μπουν σε ένα δωμάτιο και να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο. Όταν όμως εμφανίζεται ο υπεύθυνος του προγράμματος, θα καταλάβουν με το χειρότερο τρόπο ότι είναι φυλακισμένοι και ότι η ζωή τους βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο.

Η ταινία βασίζεται στη θεωρία ύπαρξης του προγράμματος MK-ULTRA,που υποτίθεται εφάρμοσε η Αμερικανική Κυβέρνηση σε συνεργασία με τη CIA. Το πρόγραμμα χρησιμοποιούσε ανθρώπους ως πειραματόζωα με σκοπό να κατανόηση του ανθρώπινου εγκεφάλου και μετέπειτα την χειραγώγηση του. Λέγεται ότι γι’ αυτό το σκοπό βασανίστηκαν αρκετοί άνθρωποι όμως η ταινία δεν επικεντρώνεται σε βασανιστήρια αλλά στον ψυχολογικό εξαναγκασμό.

Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι παρακολουθούμε τα γεγονότα από δυο οπτικές, από αυτή των θυμάτων αλλά και των παρατηρητών του πειράματος που βρίσκονται στο διπλανό δωμάτιο.

Δεν έχει ιδιαίτερη ένταση καθώς ο στόχος είναι να δημιουργηθούν στο θεατή ερωτήματα σχετικά με τα όρια του ανθρώπινου νου. Αν λοιπόν σας ενδιαφέρει η επιστήμη της ψυχολογίας είναι μια καλή επιλογή.

Panic Button (2011)

Τέσσερις συμμετέχοντες σε κάποιον διαγωνισμό που διοργάνωσε ένα site, κερδίζουν ένα πολυτελές ταξίδι με αεροπλάνο στη Νέα Υόρκη με όλα τα έξοδα πληρωμένα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, τους ανακοινώνεται ότι είναι οι πρώτοι που θα παίξουν το νέο παιχνίδι του site που έχει να κάνει με ερωτήσεις.

Το παιχνίδι ξεκινάει ευχάριστα αλλά όσο περνάει η ώρα οι ερωτήσεις γίνονται όλο και πιο ενοχλητικές. Πολύ σύντομα θα συνειδητοποιήσουν ότι είναι παγιδευμένοι και κάποιος απειλεί και αυτούς αλλά και τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Αγγλικό κλειστοφοβικά θρίλερ με σενάριο που είναι σε αρκετά σημεία υπερβολικό αλλά προσφέρει ένταση και αγωνία. Η κεντρική ιδέα είναι οι συνέπειες της έκθεσης στα social media που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι απλά μεγάλες αλλά καταλήγουν να γίνονται θανάσιμες. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται στην καμπίνα ενός αεροπλάνου, οπότε η κλειστοφοβία αποκτά άλλη διάσταση, αφού οι ήρωες δεν βρίσκονται απλώς σε ένα κλειστό χώρο, αλλά μερικές χιλιάδες πόδια πάνω από το έδαφος. Gore δεν υπάρχει, οπότε είναι μια επιλογή που απευθύνεται στο κοινό που δεν αρέσκεται στις αιματοχυσίες.

Δείτε το αν θέλετε να κλείσετε μια για πάντα τον λογαριασμό σας στο facebook.

Διαβάστε ακόμα: Τα καλύτερα Ασιατικά θρίλερ και ταινίες τρόμου

Would You Rather (2012)

Η Iris μετά των θάνατο των γονιών της έχει μείνει μόνη να φροντίζει τον μικρότερο αδελφό της που είναι σοβαρά άρρωστος .Όταν συναντά τον πλούσιο και φαινομενικά φιλάνθρωπο Shepard Lambrick φαίνεται ότι η τύχη της χαμογέλασε.

Της προσφέρει οικονομική βοήθεια ώστε να κάνει ο αδελφός της τη μεταμόσχευση που έχει ανάγκη, αρκεί να παρευρεθεί σε ένα πάρτι που διοργανώνει στο σπίτι του. Η Iris στην αρχή διστάζει, αλλά απελπισμένη καθώς είναι δέχεται τελικά τη πρόσκληση.

Βρίσκεται λοιπόν στην έπαυλη του Lambrick με άλλους επτά άγνωστους ανθρώπους όπου ο οικοδεσπότης τους αναγκάζει με τη βία να παίξουν μια σαδιστική έκδοση του παιχνιδιού Would You Rather, με αντάλλαγμα ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για τον νικητή. Οι διαγωνιζόμενοι θα πρέπει να σπάσουν κάθε ηθικό φραγμό για να επιβιώσουν αλλά μερικοί έχουν στο μυαλό τους και το έπαθλο….

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη λοιπόν και εδώ έχουμε ακόμα μια ταινία που σχολιάζει τις ταξικές διαφορές. Έχει μια καλή ατμόσφαιρα και μερικές ικανοποιητικές ερμηνείες με τον Jeffrey Combs να βρίσκεται σε μεγάλο κέφια. Το gore είναι υπαρκτό αλλά θα μπορούσε να ήταν περισσότερο, ενώ υπάρχουν κάποια προβλήματα στο ρυθμό και το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο αγωνιώδες όσο θα αναμενόταν. Πρόκειται λοιπόν για ένα φιλμ που ακολουθεί την περπατημένη και έχει τα προβληματάκια του, αλλά βλέπεται ευχάριστα. Επίσης παίζει και η Sasha Grey!

Redd Inc. (2012)

Η Annabelle είναι μια webcam stripper που προσπαθεί να βρει μια δουλειά ως γραμματέας αλλά χωρίς προϋπηρεσία, είναι αρκετά δύσκολο. Το όνειρο της θα γίνει τελικά πραγματικότητα αλλά όχι με τον τρόπο που φαντάζονταν..Θα πέσει θύμα απαγωγής και θα ξυπνήσει αλυσοδεμένη σε ένα γραφείο μαζί με άλλους πέντε άγνωστους ανθρώπους. Ο απαγωγέας είναι ο serial killer Thomas Reddmann που έχει δραπετεύσει από τη φυλακή και βρήκε αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο για να αποδείξει την αθωότητα του. Τους συστήνεται λοιπόν ως προϊστάμενος τους και τους ενημερώνει ότι από εδώ και στο εξής θα εργάζονται εκεί. Θα πρέπει να δακτυλογραφούν έγγραφα, να διεκπεραιώνουν τις εργασίες που τους αναθέτει και να σέβονται τους κανόνες του γραφείου. Πώς θα λειτουργήσει σωστά η επιχείρηση άλλωστε; Φυσικά η τιμωρία για οποίον δε τα καταφέρνει δεν είναι απλώς η απόλυση. Ποιος είπε ότι η καθιστική δουλειά είναι βαρετή;

Έχουμε δει δοκιμασίες και δοκιμασίες, ήρθε τώρα η ώρα να δούμε τι τραβάνε οι εργαζόμενοι στα γραφεία. Το Redd Inc είναι ένα μικρό splatter από την Αυστραλία που έχει τις αδυναμίες του, αλλά δημιουργήθηκε με καλή διάθεση και αυτό φαίνεται στο αποτέλεσμα.

Καλό gore, ικανοποιητικό μακιγιάζ, μαύρο χιούμορ και ο Nicholas Hope στον πρωταγωνιστικό ρόλο να τραβάει όλα τα βλέμματα ως ψυχασθενής μάνατζερ. Μην περιμένετε κάτι συγκλονιστικό, αλλά για low budget ταινιάκι είναι μια ευχάριστη έκπληξη και αν το δείτε χαλαρά θα σας διασκεδάσει. Προτείνω μάλιστα να το παρακολουθήσετε Κυριακή βράδυ και τη Δευτέρα να πρέπει να πάτε στη δουλειά. Ειδικά αν εργάζεστε σε γραφείο!

El método (2005)

Την ώρα που το κέντρο της Μαδρίτης φλέγεται από διαδηλώσεις πολιτών κατά της παγκοσμιοποίησης, επτά υποψήφιοι περνούν από συνέντευξη για τη θέση υψηλόβαθμου στελέχους σε μια πολυεθνική. Συγκεντρώνονται στην αίθουσα συσκέψεων χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για τον τρόπο με τον οποίο θα αξιολογηθούν, έχοντας μπροστά τους μόνο μια οθόνη υπολογιστή. Τους ανακοινώνεται ότι ανάμεσα τους υπάρχει κάποιος που δεν είναι υποψήφιος, αλλά ο υπεύθυνος προσωπικού και το πρώτο τεστ στο οποίο πρέπει να υποβληθούν είναι να τον ανακαλύψουν. Η μάχη για τη θέση εργασίας προμηνύεται σκληρή.

Συμπαραγωγή Ισπανίας και Αργεντινής που σίγουρα δεν ταιριάζει με τις υπόλοιπες ταινίες της λίστας αφού στην ουσία πρόκειται για ένα κοινωνικό δράμα με ελάχιστα στοιχεία θρίλερ. Μπορεί να μη προσφέρει έντονη δράση αλλά έχει αρκετό ενδιαφέρον, καθώς παρουσιάζει τις αντιδράσεις του ανθρώπινου νου όταν υποβάλλεται σε διάφορα ψυχολογικά τεστ.

Βασισμένο στο θεατρικό El mètode Grönholm του Jordi Galceran Ferrer, αποτελεί σχόλιο για τις εξευτελιστικές μεθόδους επιλογής προσωπικού από τις κολοσσιαίες επιχειρήσεις και γενικά για την επίδραση που έχει στη σύγχρονη ζωή το καπιταλιστικό σύστημα. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται ως επί το πλείστον σε ένα δωμάτιο, θεατρικό έργο είπαμε, αλλά υπάρχουν ανατροπές που κρατούν το θεατή σε εγρήγορση. Οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι καλοδουλεμένοι και οι ερμηνείες εξαιρετικές από ένα cast αναγνωρισμένων ηθοποιών.

Το μόνο που θα ήθελα είναι λίγο παραπάνω δουλειά με το χαρακτήρα της βασικής πρωταγωνίστριας ώστε να δικαιολογείται καλύτερα η απόφαση της στο φινάλε, αφού οι ψυχολογικές μεταπτώσεις της μου φάνηκαν κάπως απότομες. Το βασικό ατού της ταινίας είναι φυσικά το σενάριο, που ίσως να φαίνεται υπερβολικό σε κάποια σημεία, αλλά όσο και να ακούγεται περίεργο υπάρχουν εταιρείες που χρησιμοποιούν παρόμοιες μεθόδους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Clio Almansa που βρέθηκε στο νοσοκομείο μετά από κάποια διαδικασία αξιολόγησης για μια θέση εργασίας.

Exam (2009)

Οκτώ υποψήφιοι διεκδικούν μια θέση εργασίας στελέχους σε μια πολύ ισχυρή εταιρεία. Ο μισθός απ’ ότι φαίνεται είναι πραγματικά δελεαστικός και όλοι είναι αποφασισμένοι να βάλουν τα δυνατά τους για να ξεχωρίσουν.

Η εξέταση αρχίζει ,ο επιτηρητής περιγράφει τους κανόνες που οφείλουν να τηρήσουν για να μην αποκλειστούν και τους ανακοινώνει ότι έχουν 80 λεπτά για να απαντήσουν σε μια μόνο ερώτηση. Καθώς ο χρόνος αρχίζει να μετράει αντίστροφα ανακαλύπτουν ότι οι κόλλες που υπάρχουν μπροστά τους είναι κενές. Η μόνη επιλογή που έχουν είναι να συνεργαστούν ώστε να καταλάβουν ποια είναι η ερώτηση που απαιτείται να απαντήσουν.

Είχα διαβάσει κάποτε μια έρευνα που αποδεικνύει ότι το επάγγελμα του ανώτατου στελέχους προσελκύει τους περισσότερους ψυχοπαθείς. Η αλήθεια είναι ότι δε συμφωνώ απόλυτα αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι η συγκεκριμένη ταινία είναι μια αρκετά καλή απόδειξη.

Ο Βρετανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Stuart Hazeldine, φαίνεται ότι έχει μελετήσει τη διοίκηση επιχειρήσεων αφού υπάρχουν αρκετές αναφορές στη δυναμική των ομάδων ,τους ρόλους της ηγεσίας και τις δεξιότητες που πρέπει να διαθέτει ένα ανώτατο στέλεχος. Άρα λοιπόν το σενάριο μπορεί να είναι λίγο ακραίο, αλλά στηρίζεται σε μια απόλυτα ρεαλιστική βάση. Ο τρόπος που ο κάθε υποψήφιος προσπαθεί να ξεχωρίσει, ειδικά όταν η ιστορία προχωράει και κάποιοι ανακαλύπτουν ότι έχουν να κερδίσουν πολλά περισσότερα από το μισθό, είναι διαφορετικός.

Άλλος πατάει επί πτωμάτων, άλλος προσπαθεί να στοχοποιήσει άτομα για να βγει κερδισμένος, άλλος προτιμάει τη συνεργασία, άλλος λειτουργεί παθητικά και άλλος δρα τελείως υπόγεια. Αν το καλοσκεφτείτε θα εντοπίσετε κάποιον χαρακτήρα που η συμπεριφορά του παρουσιάζει ομοιότητες με κάποιον συνάδελφο σας.

Πέρα από το έξυπνο σενάριο, υπάρχει μια επιτυχημένη ατμόσφαιρα μυστηρίου που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή, αφού προσπαθεί να ανακαλύψει μαζί με τους πρωταγωνιστές ποια είναι η ερώτηση και να μαντέψει τον τελικό νικητή. Ίσως να έπρεπε να είχαμε περισσότερη ένταση στο φινάλε αλλά και έτσι το Exam παραμένει μια καλή πρόταση.

Cube (1997)

Έξι άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι, βρίσκονται παγιδευμένοι μέσα σε ένα λαβύρινθο που διαθέτει άπειρα δωμάτια σε σχήμα κύβου .Ποιος άραγε τους έβαλε εκεί και τι θέλει από αυτούς; Μετά το πρώτο σοκ ανακαλύπτουν ότι κάθε δωμάτιο διαθέτει διαφορετικό χρώμα, καθώς και εξόδους που οδηγούν σε παρόμοια δωμάτια. Το χειρότερο όμως είναι ότι υπάρχουν αρκετές θανάσιμες παγίδες που δε γίνονται εύκολα αντιληπτές και πρέπει να ανακαλύψουν ένα τρόπο για να τις αποφύγουν. Η μόνη ελπίδα σωτηρίας είναι να συνεργαστούν, επιστρατεύοντας ο καθένας τις δικές του γνώσεις ώστε να μπορέσουν να δραπετεύσουν.

Μια από τις εκπλήξεις της δεκαετίας του ’90 που είναι στην ουσία ένα μείγμα τρόμου και επιστημονικής φαντασίας. Ο σκηνοθέτης Vincenzo Natali χειρίζεται πολύ έξυπνα τη κάμερα και το μικρό budget δε γίνεται εύκολα αντιληπτό. Τα χρώματα που εναλλάσσονται λειτουργούν εθιστικά και δημιουργούν την ψευδαίσθηση των διαφορετικών χώρων, ενώ τα εφέ που χρησιμοποιούνται είναι λίγα αλλά ικανοποιητικά.

Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις αντιδράσεις του κάθε χαρακτήρα. Άραγε όταν βρισκόμαστε σε δύσκολες καταστάσεις αποκτάμε βίαια ένστικτα ή υπάρχουν μέσα μας κρυμμένα και απλά χρειάζονται μια αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια; Σημαντικό είναι ότι οι ήρωες δανείζονται τα ονόματα τους από γνωστά σωφρονιστικά ιδρύματα και το γεγονός μαρτυρά αρκετά στοιχεία για τη προσωπικότητα τους. Η μόνη αδυναμία του φιλμ βρίσκεται στο φινάλε που δεν ξεκαθαρίζει το μυστήριο και κάποιοι απογοητεύτηκαν γιατί περίμεναν να δουν κάτι παραπάνω.

Σίγουρα όμως το Cube αξίζει το χρόνο σας γιατί πρόκειται για ένα κλειστοφοβικό και αρκετά αγωνιώδες φιλμ που αγαπήθηκε και έγινε γρήγορα cult. Οι συνέχειες που ακολούθησαν έδωσαν λίγο περισσότερο φως στην υπόθεση αλλά δεν ήταν το ίδιο καλές. Αναμενόμενο άλλωστε!

Das Experiment (2001)

Είκοσι άντρες συμμετέχουν σε ένα πείραμα που έχει ως στόχο την κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο περιβάλλον μιας φυλακής. Επιλέγονται οκτώ για να υποδυθούν τους δεσμοφύλακε,ς ενώ οι υπόλοιποι δώδεκα παίρνουν τη θέση των κρατουμένων. Οι περισσότερο λαμβάνουν μέρος για το χρηματικό ποσό που θα τους δοθεί ως αντάλλαγμα ενώ υπάρχει ανάμεσα τους και ένας δημοσιογράφος, που φοράει γυαλιά-κάμερα για να καταγράψει τα γεγονότα και να πουλήσει έπειτα το ρεπορτάζ.

Το πείραμα αρχίζει αλλά σταδιακά ξεφεύγει από τον έλεγχο, αφού οι δεσμοφύλακες αρχίζουν να εκμεταλλεύονται την εξουσία που τους έχει δοθεί και εμφανίζουν σαδιστικές τάσεις προ τους κρατούμενους. Οι υπεύθυνοι του προγράμματος είναι πλέον ανήμποροι να αντιδράσουν και πολύ σύντομα θα βρεθούν και οι ίδιοι σε μεγάλο κίνδυνο.

Το Γερμανικό Das Experiment, βασίζεται στο μυθιστόρημα Black Box του Mario Giordano, για ένα πραγματικό αντίστοιχο πείραμα που έγινε στις ΗΠΑ το 1971 και διακόπηκε μετά τις πρώτες έξι μέρες. Ο υπεύθυνος του πειράματος δήλωσε έπειτα ότι κάτι τέτοιο δε πρέπει να επαναληφθεί ξανά γιατί είναι πολύ επικίνδυνο. Μπορεί να ακούγεται περίεργο αλλά πράγματι η συμπεριφορά του ατόμου αλλάζει σταδιακά όταν βρίσκεται σε ιδιαίτερες συνθήκες.

Ίσως στη συγκεκριμένη περίπτωση, ορισμένοι από αυτούς που επιλέχθηκαν να αναλάβουν το ρόλο των δεσμοφυλάκων να είχαν μια σαδιστική προδιάθεση, που μπορεί όμως να μην εκδηλώνονταν ποτέ αν δε βρίσκονταν σε τέτοια κατάσταση. Είναι λοιπόν ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα που θέτει έντονους προβληματισμούς για την προέλευση της βίας και για τις συνθήκες που ευνοούν την εκδήλωση της. Πολυβραβευμένη ταινία με εξαιρετική σκηνοθεσία και πολύ καλές ερμηνείες.