Το Annabelle Creation ήταν καλύτερο αλλά όχι αρκετό…

Το Annabelle Creation ήταν καλύτερο αλλά όχι αρκετό…

Η αλήθεια είναι ότι αργήσαμε να μπούμε στο mood της εποχή των ταινιών τρόμου. Γιατί αυτό σημαίνει πως ήρθε το φθινόπωρο και έπεται ο χειμώνας. Και στην Ελλάδα, με 39 Βαθμούς στις 19 Σεπτεμβρίου, δεν μπορείς να αισθανθείς τίποτα από τα δύο και κατά συνέπεια το παγωμένο χάδι της Annabelle στο Annabelle Creation.

Εντάξει, δεν ήταν το πρόβλημα η ζέστη για την ταινία. Εξάλλου και το σκηνικό, το περιβάλλον που εξελίσσεται, εκεί στην ερημία, μυρίζει ιδρωτίλα.

Η υπόθεση ήταν cute στην αρχή. Ο κουκλοποιός, η γυναίκα του και η Bee, η μικρούλα κόρη τους. Όλα έμοιαζαν ιδανικά μέχρι το δυστύχημα στον δρόμο όπου τους μαύρισε την ζωή. Και κάπου εκεί και η ταινία παίρνει τα κάτω της. Σοβαρά, στο δεκάλεπτο.

Η υπόθεση συνεχίζει με τον κουκλοποιο, 12 χρόνια αργότερα να παραχωρεί -εν μέρη, χωρίς να το εγκαταλείπουν- το τεράστιο σπίτι τους σε ένα ορφανοτροφείο θηλέων που δεν είχε πια στέγη λόγω μιας έξαρσης ιού.

Ο κουκλοποιός δείχνει βαρύς και όχι σίγουρος με την απόφαση αυτή -που μαθαίνουμε ότι ήταν της γυναίκας του τελικά- και απαγορεύει στα κορίτσια να έχουν οποιοιδήποτε σχέση με το παλαιό δωμάτιο της κόρης του. Όλοι νομίζουν ότι το κάνει από θλίψη και νοσταλγία, αλλά κάτι κακό κρύβεται εκεί μέσα.

Και φυσικά, από τη στιγμή που έχει οριστεί εκεί ως απαγορευμένος χώρος, τα σκασμένα όλο εκεί βρίσκονται. Για το ένα άκυρο jump scare μετά το άλλο.

Για να πούμε και του στραβού το δίκιο η σκηνή με τον δαίμονα να γκαρίζει: «I want your soul» είναι επική. Ενώ στα θετικά μπορείς να βάλεις και τα κοριτσάκια, ειδικά τη Linda (Lulu Wilson) που έχει παίξει επίσης στα Deliver Us from Evil (2014) και το Ouija: Origin of Evil (2016).

Αυτό που με χάλασε προσωπικά και για αυτό δεν καταλαβαίνω τη μεγάλη (για ταινία τρόμου) βαθμολογία του Annabelle: Creation τόσο σε IMDB (6.9 για την ώρα) όσο και στο Rotten Tomatoes (71% από τους θεατές, 69% από τους κριτικούς) είναι τα κλισέ tropes που δεν απέφυγε σε καμία περίπτωση.

Ναι, ήταν αισθητά καλύτερη ταινία από την πρώτη Annabelle, αλλά μέχρι εκεί. Τα καλά σκηνικά, τα ρούχα, η ατμόσφαιρα με τις κούκλες είναι κάτι που το περιμένεις. Επίσης ήταν ωραία ψαγμενιά να δείξουν την πραγματική κούκλα Annabelle (διάβασε ΕΔΩ που έχει στηριχτεί όλο αυτό).

Αλλά, από μια ταινία που θέλει να λέει ότι έκανε άλματα προόδου δεν (θες) να περιμένεις: Ένα κάρο δυνατούς θορύβους που δεν είχαν σχέση με την υπόθεση. Έναν δαίμονα που έσκισε στη μέση σαν χασέ, την μητέρα της Bee αλλά όταν έβλεπε τα κορίτσια, απλώς τις κυνηγούσε σαν τον μπαμπούλα και μάλιστα έπαιζε και κρυφτό μαζί τους. Ένα κάρο exposition μιας πιο ενδιαφέρουσας ιστορίας από αυτή που βλέπουμε (το πώς ο δαίμονας μπήκε στην κούκλα).

Και φυσικά πολλά γέλια από το κοινό. Πολλά γέλια ρε παιδί μου. Δεν θυμάμαι να γέλαγε κανείς στο Conjuring το πρώτο ή το Don’t Breathe ή ακόμα και το Ouija: Origin of Evil. Εδώ είχαν ξεκαρδιστεί όλοι όπως με το Light’s Out.

Η ταινία έκανεν και μια άμεση σύνδεση στο τέλος της ταινίας με την αρχή της πρώτης για να δέσει το σύμπαν και φύγαμε για το Conjuring Universe. Ναι, έτσι το ονομάζουν, δεν το έβγαλα από το κεφάλι μου.

Τα 2 Conjuring, τα 2 Annabelle και η Nun που έρχεται και έκανε ένα cameo στο Annabelle: Creation είναι Cinematic Universe.

Αυτά.

  • Σε κρατούσε για μια ώρα περίπου. Ωστόσο είχε ακόμα 40 λεπτά που κοιτούσες το ρολόι σου.
2.2

Related post

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *