Το Altered Carbon είναι ένα σπουδαίο τηλεοπτικό κατόρθωμα με κάποιες ατέλειες

Το Altered Carbon είναι ένα σπουδαίο τηλεοπτικό κατόρθωμα με κάποιες ατέλειες

Και ποιος είπε ότι πρέπει να είναι όλα τέλεια, σύμφωνα πάντα με την οπτική γωνία κάθε τυχάρπαστου γραφιά και στην συγκεκριμένη περίπτωση, έμενα;

Ναι, όπως έχω πει τόσες και τόσες φορές, οι γνώμες που γράφω κατά καιρούς είναι πάντα υποκειμενικές. Δεν υπάρχουν κι άλλες εξάλλου. Ειδικά για ένα απαιτητικό project όπως αυτό του Altered Carbon. Της νέας σειρά sci-fi του Netflix, που από άποψη ποιότητας παραγωγής έπιασε (και ξεπέρασε) ακόμα και κινηματογραφικής κλίμακας ταινίες. Τόσο σε ιστορία, όσο και σε εφέ/φωτογραφία.

Το βιβλίο του Richard K. Morgan, που κυκλοφόρησε το 2002 και βασίστηκε η σειρά, δεν το έχω διαβάσει, οπότε δεν θα μπορώ να το σχολιάσω το επίπεδο της μεταφοράς, αλλά μόνο σαν αυτούσιο τηλεοπτικό προϊόν.

Σπάνια ένα sci-fi… θέαμα που παραμένει πιστό στις αρχές του sci (όπως τις αντιλαμβάνομαι εγώ) και δεν πέφτει στην παγίδα να «ολισθήσει» στο fantasy (βλέπε Matrix), μου αρέσει μέχρι τέλους.

Συνήθως αυτού του τύπου τα έργα επιστημονικής φαντασίας έχουν να κάνουν με την συμπεριφορά των κοινωνιών σε εξελιγμένες τεχνολογικά περιόδους και πώς οι διάφορες κάστες (πλούσιοι, κυβερνητικοί) εκμεταλλεύονται την άκρατη κυριαρχία που τους δίνεται. Συνήθως λέω πάντα, αν και δεν έχω πέσει με τα μούτρα στην Ε.Φ. δεν υπάρχει ο chosen one που θα λύσει το πρόβλημα. Δεν υπάρχει Neo. Αυτό το ανθρωποκεντρικό στιλ, είναι περισσότερο του fantasy· περιμένοντας έναν θεό.

Το theme του Altered Carbon είναι, τι θα γινόταν αν όλοι μας, ή έστω μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, γινόμασταν θεοί μέσω της ατέρμονης παρουσίας μας, μιας ιδιότυπης αθανασίας με τη βοήθεια ενός μικροτσίπ στον σβέρκο μας. Έτσι, αλλάζοντας το αναλώσιμο σώμα μας, όποτε θέλαμε -αν μπορούσαμε οικονομικά- θα ζούσαμε για πάντα. Όμως θα θυμόμασταν μετά από εκατοντάδες χρόνια, έχοντας ζήσει τα πάντα, πώς είναι να είσαι άνθρωπος; Ή ακόμα χειρότερα, θα κρατούσαμε τα λογικά μας, αν δεν ήμασταν από τους προύχοντες, αλλά από την εργατική τάξη και η αθανασία σήμαινε και ένα βασανιστήριο με ορίζοντα την αιωνιότητα; Καθώς, το σύστημα όπως και κάθε σύστημα, ήταν διεφθαρμένο και πιθανώς να σε επανέφεραν στη ζωή και παρά τη θέλησή σου.

Ενώ δεν είχε σημασία αν το «μικροτσίπ» σου φανέρωνε πως γεννήθηκες μαύρη γυναίκα π.χ. Θα μπορούσες να επανέλθεις στη ζωή σαν λευκός άντρας.

Αυτά είναι τα υψηλά νοήματα που παρέχει απλόχερα η σειρά, μέσα από μια απλή, gritty αστυνομική πλοκή.

Ο Takeshi Kovacs, πρώην στρατιώτης του καθεστώτος αλλά και μετέπειτα επαναστάτης, αποφυλακίζεται από την κρυοφυλακή του μετά από 250 χρόνια και ζει σε ένα «νέο» σώμα. Ένα σώμα λευκού πανύψηλου Καυκάσιου (από Ασιάτης που ήταν), πρώην διεφθαρμένου (ή έτσι λέγεται) μπάτσου. Αποστολή του, σαν ιδιωτικός ερευνητής πια, είναι η διερεύνηση μιας αυτοκτονίας ενός πλουσίου. Ή μήπως ήταν δολοφονία; Sidekick του αρχικά, ένας AI υπολογιστής-ξενοδοχείο (ναι, ξέρω) που είχε την μορφή του Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Αρχικά τον συμπαθείς για αυτό και μόνο και μετά τον λατρεύεις για τον τρόπο σκέψης του και την ύψιστη επιθυμία του να ενσωματωθεί με τους ανθρώπους.

Λογικό είναι η σειρά να βασίζεται πολύ στα mystery boxes της, σαν ένα noir-crime story. Να σου παρουσιάζει συνεχώς νέα πράγματα και να σου γεννάει απορίες, όπως αντιλαμβάνεται την εξέλιξη και ο πρωταγωνιστής. Άγνωστα πρόσωπα, άγνωστα κίνητρα, που όμως όλα δένουν με το τέλος της ημέρας. Πάθη και λάθη που παρά το αλώβητο της ανθρώπινης παρουσίας πια, παραμένουν αναλλοίωτα στοιχεία σαν αιώνια σφραγίδα του τελειότερου δημιουργήματος του Θεού. Και ναι, το μεγάλο ενδιαφέρον που έχει η σειρά, είναι πως υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που εξακολουθούν να πιστεύουν τους «παραδοσιακούς» θεούς, και που κρατούν αρνητική στάση στην αναγέννηση.

Οι μάχες είναι καταπληκτικές, τα εφέ σε επίπεδο blockbuster ταινίας, οι χαρακτήρες -τουλάχιστον οι βασικοί- είναι ενδιαφέροντες, ενώ το καλό και το κακό είναι μια ομίχλη. Προσοχή όμως. Όχι σε στιλ Game Of Thrones. Στο Altered Carbon υπάρχει το καλό και το κακό, απλώς οι χαρακτήρες που μπλέκονται ανάμεσα σε αυτό, είναι επίσης πολύπλευροι.

Αν κάτι δεν μου άρεσε, είναι… το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας. Το πρώτο κινούν αυτής της υπόθεσης. Το βρήκα πολύ ρηχό σε σχέση με το βάθος των υπολοίπων στοιχείων που απαρτίζουν το Altered Carbon. Σχετικό μεν για το βασικό φιλοσοφικό ερώτημα: Αν ξεχνάμε, μετά από τόσα χρόνια ζωής. Απλώς με μια απλοϊκή απάντηση εν τέλει στην πλοκή.

Μου άρεσε αρκετά ο πρωταγωνιστής, ο Joel Kinnaman για όλους τους λάθος λόγους. Δεν τον λες και πολύ εκφραστικό, πράγμα που τον βοήθησε στο χαοτικό περιβάλλον που ο χαρακτήρας του βουτούσε. Έμοιαζε χαμένος. Κάτι που δεν τον βοήθησε καθόλου από την άλλη στο Suicide Squad που έπρεπε να ήταν ο χαρισματικός Rick Flag, αλλά έγινε το κολλητάρι-bro του Will Smith (και όχι του Deadshot).

Ακόμη ένα μικρό πράγμα που με ξένισε, ήταν η «προδοσία» στο ύφος που υπέστη η σειρά, στα τέλη του 8ου επεισοδίου και σχεδόν ολόκληρου του 9ου. Από gritty και noir, όπως αναφέραμε πιο πάνω, φλέρταρε με σειρά super hero του CW. Για λίγο. Κάποιοι διάλογοι, ένα team-up καλών ενάντια στους κακούς. Ήταν λίγο cringe ως προς το τι μας είχε συνηθίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Για να καταλήξουμε και κάπου, η σειρά αξίζει το χρόνο σου. Είναι όντως -αν όχι το κάτι διαφορετικό- σίγουρα το κάτι απαιτητικό.

Υ.Γ. 1 – Την υπόθεση του Altered Carbon την είχε προβλέψει ο Ross Geller το 2000, 2 χρόνια πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο.

Υ.Γ. 2 – Τι κάνεις όταν μαθαίνεις ότι ψηλός, ξανθός πρωταγωνιστής είναι Σουηδός; Σου έρχεται στο μυαλό ο Alexander Skarsgård, σωστά; Κι όμως αυτοί οι δυο τύποι ήταν συμμαθητές σε λύκειο της Σουηδίας. Ο Kinnaman είχε μια απολαυστική promo συνέντευξη στον Stephen Colbert για αυτό κι άλλα πολλά.

4.3

Related post

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *