Φοβίες και ψέματα | Τα πράγματα που πιστεύαμε μικροί (έκδοση για κάτω των 30 χρονών)
Γειά σας αναγνώστες του School of Rock. Ξέρω ότι με έχετε συνηθίσει να κάνω λίγο gaming πράγματα και αφιερωματάκια, αλλά πραγματικά, υπήρχε μεγάλη ανάγκη, μέσα σε αυτό το παραλήρημα μου με τους νόμους ενός gamer να βγάλω και αυτό. Είναι λίγο διαφορετικό και ξέρω ότι θα σας φέρει μνήμες πίσω από την νεαρή σας ηλικία, οπότε πάμε να ξεκινήσουμε
Το θέμα που επέλεξα να ασχοληθώ σήμερα είναι τα πράγματα που πίστευα όταν ήμουν μικρό παιδί. Κάποτε, όλοι μας είχαμε περάσει από την ευαίσθητη και ευάλωτη παιδική ηλικία. Εκεί που το μόνο πράγμα που μας ένοιαζε ήταν το πότε θα μας δώσουν να φάμε, πότε θα μας αλλάξουν την πάνα και πότε θα μας πάνε για ύπνο. Τι ωραία ήταν τα παιδικά χρόνια. Ούτε εξεταστικές, ούτε ευθύνες, ούτε δουλειές, ούτε έγνοιες. Ύπνος όλη την μέρα στο κρεβάτι, φαΐ για σκασμό και παιχνίδι 24 ώρες το 24ώρο. Ζωάρα κάναμε τότε. Αλλά πάντα στο μυαλό μας, πιστεύαμε κάποια πράγματα, τα οποία είχαν επηρεάσει σε τεράστιο βαθμό, την ευαίσθητη και καλή ψυχούλα μας. Οπότε ας δούμε μερικά από αυτά:
1. Πίστευα ότι το φεγγάρι ήταν από τυρί. Όταν ήμουν μικρός και πήγαινα με την μάνα μου στο σούπερ-μάρκετ, έβλεπα με τα μικρά μάτια μου τις στρογγυλές τυρένιες απολαύσεις και μετά το βράδυ έβλεπα ένα στρογγυλό πράγμα, που λέγεται φεγγάρι, να βγαίνει και να μοιάζει ακριβώς από τυρί. Θυμάμαι συγκεκριμένα μια στιγμή, όπου λέω στην γιαγιά μου ότι “Μια μέρα εγώ θα ανέβω εκεί πάνω και θα το φάω όλο.” Άλλο μετά που μεγάλωσα και έμαθα ότι το φεγγάρι είναι ολόκληρος πλανήτης. Κάποιος να με βάλει σε έναν πύραυλο μαζί με 1 φραντζόλα ψωμί, να με πάει στο φεγγάρι, να κόψω μια φέτα του, για να σας δείξω ότι έχω δίκιο.
2. Πίστευα στον Άγιο Βασίλη. Οι περισσότεροι νομίζω πιστεύαμε στον Άγιο Βασίλη. Και εγώ ήμουν από τους πιο φανατικούς οπαδούς του Αγίου. Έτσι, λοιπόν, παιδάκι Πέμπτης Δημοτικού που ήμουν, ήταν σοκαριστικό, όταν αντί για τον καλοσυνάτο Άγιο, που του είχαμε ετοιμάσει και γάλα με μπισκοτάκια Μιράντα Παπαδοπούλου, καθόταν ο πατέρας μου και τα έτρωγε και μου τοποθετούσε το Playstation 2 κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Έπαθα ένα μικρό σοκ, η αλήθεια είναι, αλλά μετά το συνήθισα και φρόντισα να μην πω τίποτα στον μικρότερό (κατά 7 χρόνια) αδερφό μου, ο οποίος πίστευε μέχρι και την έκτη δημοτικού (δηλαδή μέχρι και το 2015).
3. Πίστευα ότι μπορούσες να ξαπλώσεις στα σύννεφα. Τα έβλεπα έτσι μπαμπακερά, μπαμπακερά και πίστευα ότι είναι σαν στρώματα και ότι μπορούσες άνετα να ξαπλώσεις επάνω τους, όπως έβλεπα στις ταινίες και στις τραγελαφικές διαφημίσεις της μακαρίτισσας τηλεφωνικής εταιρείας Q. Θάνατος στην Q. Καλά έκανες και έληξες Q. Εσύ και η Frog ήσασταν πιο μεγάλη κοροϊδία και από το πρωτάθλημα που πήρε ο Ολυμπιακός το 2001 (TRIGGERED).
4. Είχα ακόμη μια αντίληψη από τα σύννεφα. Για ένα χρόνο μόνο, όταν μεγάλωνα, πίστευα ότι τα σύννεφα είναι οι κατοικίες των νεκρών που πάνε στον ουρανό. Θεωρούσαν ότι το μπαμπακένιο σύννεφο, κάλυπτε τα σπίτια τους και με συγκίνηση κοίταγα μπρος τα επάνω και έκανα τον σταυρό μου. Μετά βέβαια, έμαθα περισσότερα για την θρησκεία μας και άφησα αυτή την αντίληψη στην άκρη.
5. Πίστευα, για κάποιο λόγο ότι το χιόνι τρώγεται. Έτσι τι κάνω μια μέρα ο θεός; Όταν έμενα Αθήνα, πήρα μπόλικο χιόνι, και το έβαλα σε ένα ποτήρι. Πήρα ένα πιρούνι και άρχισα να το κόβω και να το τρώω. Έφαγα 4 μπουκιές και την επόμενη μέρα, είχα πυρετό 39,5. Περιττό να πω ότι για 2 χρόνια φοβόμουν να ακουμπήσω το χιόνι.
6. Φοβόμουν το φλας των φωτογραφικών μηχανών. Από μικρό παιδί, μέχρι και σήμερα, φοβάμαι τα μπουμπουνητά και τους κεραυνούς. Έτσι, κάθε φορά που αστράφτει έξω, μηχανικά και μόνο, βάζω τα δύο μου χέρια στα αυτιά μου και λέω στον εαυτό μου “Πάει πέρασε τώρα”. Έτσι, έκανα και με το φλας. Πήγαινε η έρμη η μάνα μου να με βγάλει φωτογραφία με την φωτογραφική μηχανή της Nikon και εγώ ο μαλάκας, άρχιζα και έσκουζα, λες και είδα σε επαναλαμβανόμενη λούπα τον Τιτανικό. Μιλάμε για κλάμα, όχι αστεία. Μετά, βέβαια, σταμάτησα και όπως βλέπετε όλοι, από το Facebook μου και το Instagram μου, είμαι αρκετά μεγάλο ποζέρι πλέον.
7. Πίστευα ότι το κρέας που έτρωγα μπορούσε να μιλήσει και ότι για κάποιον λόγο, πόναγε όταν το δάγκωνα. Μάλλον για αυτόν τον λόγο, μέχρι και τα 7 μου χρόνια, μετά βίας έτρωγα κρέας. Έτρωγα όλο σούπες, τυριά και γιαούρτια. Και σοκολάτες και κρέμες και τηγανίτες πιο μετά. Φοβόμουν γιατί το έρμο το ζώο θα πόναγε από τους κοφτερούς κυνόδοντές μου. Μετά βέβαια, το έριξα στο μασαμπούκωμα, οπότε μπορώ να πω ότι ήταν λίγο βλακώδης φοβία.
8. Πίστευα ότι οι κλόουν είναι εγκληματίες και τους φοβόμουν. Βασικά, ακόμα τους φοβάμαι. Είναι διαβολικοί, είναι ελεεινοί και έχουν πιο creepy χαμόγελο και από τον Joker μαλάκα. Πιο εύκολα, θα μπορούσα να κάτσω σε ένα δωμάτιο με τον Freddie Krueger και την Samara από το Rings, παρά με 4 χαμογελαστούς κλόουν να μου χαμογελάνε και να μου φουσκώνουν μπαλονάκι με σχήμα σκύλου.
9. Πίστευα ότι η βασική σου εκπαίδευση ήταν μέχρι το δημοτικό, μετά μεγάλωνες και όταν μεγάλωνες αρκετά πίστευα ότι σε παίρνανε για δουλειά. Ίσως τώρα να εξηγείται το γεγονός ότι έκλαιγα με αναφιλητά στην πρώτη μου μέρα στο γυμνάσιο. Μπράβο Γιώργο. Κάνεις άρθρο και γίνεσαι ρεζίλι στους αναγνώστες. Μπράβο, για να σε λένε και ψυχοπαθή μετά. Βασικά μιλάω μόνος μου τι γίνεται; ΒΟΗΘΕΙΑ!
10. Όταν ήμουν μικρός, σκεπαζόμουν πάντα ολόκληρος, γιατί πίστευα πως κάποιος θα ήταν από κάτω από το κρεβάτι μου και θα με τράβαγε από τα πόδια και θα με οδήγαγε στην Κόλαση. Μάλιστα, σκεπαζόμουν και μαζευόμουν σε εμβρυακή στάση, έτσι ώστε να έχω περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσω. Είδες, μαλάκα, ένστικτο επιβίωσης ο Γιωργάκης ε; Από μικρός στην μαλακία και στα βάσανα.
11. Πίστευα ότι ήμασταν αθάνατοι και ότι θα παραμέναμε για πάντα με την μορφή την οποία θα επιλέγαμε εμείς να μοιάζουμε. Βασικά, είχα δει πολύ Minority Report και Terminator και συνεισφέραν σε αυτήν την αντίληψη. Και ποιος δεν θα ήθελε να είχε το σώμα του Arnold Schwartzenegger ε;
12. Φοβόμουν την Μαύρη Μόρα. Για όσους δεν ξέρουν τι είναι αυτό το πράγμα, η Μόρα ήταν δημιούργημα της φαντασίας μας στο Δημοτικό και λέγαμε ότι ήταν μια μαύρη σκιά που μόλις σε καταλάμβανε, σε ακινητοποιούσε και σε παρέλυε για 1 λεπτό, ενώ εσύ δεν μπορείς να φωνάξεις και να κοιμηθείς καθόλου. Υπνική παράλυση λέγεται όταν μεγαλώσεις.
13. Πίστευα ότι άν δεν κοιμόμουν θα ερχόταν ο Γύφτος να με πάρει. Άκουγα την μάνα μου, να το λέει στον αδερφό μου και εγώ σαν μικρός χέστης που ήμουν, κοιμόμουν και μάλιστα, όταν δεν με έπιανε ύπνος, έκανα ότι κοιμόμουν για να έρθει ο Γύφτος και να μην πάρει ούτε εμένα, ούτε τον αδερφό μου.
14. Έβλεπα τις τσίμπλες στο μάτι μου και πίστευα ότι ήταν άμμος και ότι ήρθε ο Αμμάνθρωπος και τις έριξε επάνω μας προκειμένου να κοιμηθούμε πιο εύκολα.
15. Πίστευα ότι προκειμένου, ένα ζευγάρι να κάνει παιδί, το μόνο που έπρεπε να κάνει είναι να αγκαλιαστεί και να φιληθεί γυμνό. Όταν έβλεπα τους γονείς μου να αγκαλιάζονται, έτρεχα σε όλο το σπίτι και φώναζα εκστασιασμένος “Θα έχω αδερφάκι” λες και η Πανάθα πήρε πρωτάθλημα. Βέβαια, όταν έμαθα τον παράγοντα σεξ, δεν καταλάβαινα καν τι ήτανε και νόμιζα ότι ήταν πάλι το ίδιο πράγμα, με αποτέλεσμα πάλι να φωνάζω και να κάνω τον γύρο της νίκης σε όλο το σπίτι μου, με τα χέρια σηκωμένα ψηλά. αλλά δεν πειράζει. Έμαθα πια.
16. Πίστευα ότι μπορούσες να μπεις μέσα στην τηλεόραση και να μεταφερθείς μέσα στον κόσμο οποιουδήποτε πράγματος βλέπεις. Μαλάκα, σκέψου να ίσχυε. Ήσουν παράδειγμα μικρός και ήθελες να δεις από κοντά την Κατερίνα Στικούδη. Τσακ… Μπες στην τηλεόραση και δες την από κοντά. Απλά πράγματα.
17. Πίστευα ότι οι κούκλες ζωντανεύουν το βράδυ και έχουν σκοπό να σε σκοτώσουν. Αρκουδάκια και δεινοσαυράκια δεν υπήρχαν ποτέ δίπλα μου το βράδυ και πάντα τα έβαζα στο σαλόνι και κλείδωνα και την πόρτα του σαλονιού.
18. Όταν ήμουν μικρός, πίστευα ότι η λέξη “Στρουμπουλός” ήταν βρισιά. Μάλιστα, όταν κάποια θεια ή γνωστή με έλεγε “Στρουμπουλούλη”, πήγαινα μέσα στο δωμάτιο μου και έβαζα τα κλάματα, γιατί με έβρισαν. Βασικά, μια παρένθεση. Γιατί να πεις ένα παιδί στρουμπουλό; ΤΟΣΑ ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΕΚΕΙ ΕΞΩ, ΤΟΣΑ ΧΑΙΔΕΥΤΙΚΑ, ΑΥΤΟ ΒΡΗΚΑΤΕ; Δημιουργείτε ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ.
19. Τέλος, όταν ήμουν μικρός, πίστευα ότι όταν η μάνα μου έλεγε την έκφραση “Θα σε κάνω μαύρο στο ξύλο”, ότι από το ξύλο που θα φας, θα γινόσουν και μαύρος στο χρώμα. Βασικά, ρατσιστική αντίληψη, αλλά φοβόμουν, τι να κάνω;
