Οι Βάρδοι του Metal μάγεψαν την Θεσσαλονίκη

Οι Βάρδοι του Metal μάγεψαν την Θεσσαλονίκη

[dropcap size=dropcap]Π[/dropcap]αρασκευή 8 Μαΐου λοιπόν με εμένα να βρίσκομαι για προσωπικούς λόγους στην συμπρωτεύουσα. Δεν βαριέσαι, σκέφτομαι, ας εκμεταλλευτώ την συγκυρία και ας πάω να δω για ακόμη μια φορά τους Blind Guardian, και μάλιστα με ελαφρώς φθηνότερο εισιτήριο σε σχέση με την Αθήνα(28 ευρώ). Να’μαι λοιπόν στην συναυλία να σας μεταφέρω λίγο την ατμόσφαιρά της.

Οι εμφανίσεις των Blind Guardian είχαν ανακοινωθεί σχεδόν πριν από έναν χρόνο και με δεδομένη την συμπάθεια (σε βαθμό λατρείας) που τρέφουμε οι Έλληνες για τους συγκεκριμένους Γερμανούς εκπροσώπους της power metal, περίμενα σαφώς sold out. Το μόνο που έμενε να αποδειχτεί ήταν κατά πόσο το υλικό του καταπληκτικού “Beyond The Red Mirror” θα αποδιδόταν ζωντανά, ποιό θα ήταν το setlist, καθώς είχαν αποφασίσει στην συγκεκριμένη περιοδεία να το διαφοροποιούν, αλλά και αν θα έπιαναν τα υψηλά στάνταρ απόδοσης που οι ίδιοι είχαν θέσει στις προηγούμενες επισκέψεις τους.

Προς μεγάλη μου απογοήτευση, η συναυλία δεν ήταν sold out, αν και σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω ότι είχε λίγο κόσμο. Οι πόρτες άνοιξαν στις 20.00 οπότε και άρχισε να εισέρχεται ο κόσμος στο Principal χωρίς έκτροπα και με μικρή καθυστέρηση. Ώσπου σιγά σιγα η ώρα πήγε 22.00 και υπό τους ήχους του «Ninth Wave» ένα ένα τα μέλη του συγκροτήματος αρχίζουν να ανεβαίνουν στην σκηνή, γνωρίζοντας αποθέωση.

Το πρώτο τραγούδι θα είναι κάπως αναγνωριστικό μέχρι να βρει το συγκρότημα τα πατήματά του, ενώ ήδη από την αρχή ο ιδρώτας έσταζε βροχή λόγω της αποπνικτικής ατμόσφαιρας που επικρατούσε γενικότερα εκείνη την ημέρα λόγω ζέστης και υγρασίας. Το setlist συνεχίστηκε και δεν άφηνε περιθώρια ακόμα και στον πιο απαιτητικό θεατή ώστε να μην ικανοποιηθεί. Παλιά αλλά και καινούρια τραγούδια διαδέχονταν το ένα το άλλο. Από την αρχή φαίνεται πως το συγκρότημα είναι σε μεγάλη φόρμα, υποστηρίζοντας φοβερά τις συνθέσεις του.

Μετά το «Banish from sanctuary» όπου έπεσε άφθονο headbanging, ακολούθησε μια φοβερή εκτέλεση του «Nightfall», όπου φάνηκε και το πόσο προσεγμένο ήταν γενικά το show. Η συνέχεια ανήκει στο «Fly» το οποίο μας έκανε όντως να πετάξουμε με τους ζωντανούς-ξεσηκωτικούς του ήχους και σκοπούς. Ακολουθεί το «Into the void» που ξεσήκωσε ακόμη περισσότερο το κοινό. Ο καινούργιος δίσκος θα εκπροσωπηθεί εκ νέου με το “Prophesies”, το οποίο φαίνεται να έχει θέση στο setlist της μπάντας και το “The Last Candle” από το “Tales…” θα φέρει ανατριχίλες με το παρατεταμένο τραγούδι του κόσμου στο τέλος.

Στη συνέχεια επιβαλλόταν ένα ακουστικό διάλειμμα λόγω της αφόρητης ζέστης όπως δήλωσε ο Hansi, κι έτσι λοιπόν είχαμε τις ακουστικές εκτελέσεις των “Miracle Machine” και “A Past And Future Secret” με τον κόσμο να συνοδεύει (κυρίως στο δεύτερο). Εδώ έρχεται και η πρώτη απογοήτευση της βραδιάς καθότι στους άλλους σταθμούς της περιοδείας, στο ηλεκτροακουστικό αυτό σετ συμπεριλαμβανόταν και το «Lord of the Rings» αλλά εδώ , αν και ο κόσμος το ζητούσε επιτακτικά, το συγκρότημα δεν τον ικανοποίησε και αποφάσισε να παραμείνει πιστό στην προσχεδιασμένη setlist. Ακολούθησαν τα «Bright eyes», «And then there was silence» και το πολυαγαπημένο στο ελληνικό κοινό «Majesty», με τα οποία έκλεισε και το κανονικό σετ.

^CB72440F695E0E14CEFA5CD07E7FFAA79436EEC829DF2FCD0B^pimgpsh_fullsize_distr

Ακολούθησαν τα πατροπαράδοτα πλέον για τους Guardian δύο encore το πρώτο από τα οποία περιλαμβάνει το καταιγιστικό “Into The Storm”, το single του καινούργιου δίσκου “Twilight Of The Gods” και το “Valhalla” την λατρεία για το οποίο ο κόσμος την δείχνει τραγουδώντας για δυόμισι λεπτά στο τέλος το ρεφρέν με μοναδική συνοδεία τα τύμπανα του Ehmke. Το δεύτερο encore είχε ανάμεικτα συναισθήματα καθώς μετά το επικό συναίσθημα του “Wheel Of Time”, το οποίο βέβαια δεν μας αποζημίωσε στο τέλος όπως θα διαβάσετε παρακάτω, θα ακολουθήσει ένα από τα highlights της βραδιάς, το οποίο δεν είναι άλλο από το “The Bard’s Song” με τον κόσμο να τραγουδά από την αρχή μέχρι το τέλος.

Το “Mirror Mirror” θα εξαντλήσει και το τελευταίο ίχνος ενέργειας που μας είχε απομείνει και μετά από ένα υπερ-χορταστικό δίωρο (και κάτι παραπάνω) θα φύγουμε πλήρως ικανοποιημένοι από μια εμφάνιση κατά τη διάρκεια της οποίας τίποτα σχεδόν δεν πήγε στραβά. Και λέω σχεδόν γιατί υπήρξαν και κάποια αρνητικά τα οποία κυρίως είχαν να κάνουν με το κοινό και όχι με την απόδοση της μπάντας.

Και εξηγώ.

Αρχικά, όπως προανέφερα η συναυλία δεν έγινε καν sold out. Μπροστά στην σκηνή ήταν κυρίως παιδιά, τα οποία ήταν μεν ενθουσιώδη αλλά σε καμία περίπτωση δεν σου έβαζαν στο κλίμα μιας power metal συναυλίας. Αντίθετα στο πίσω μέρος της σκηνής βρίσκονταν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία φανς, οι οποίοι δεν ήταν και τόσο εκδηλωτικοί. Ο Hansi ήταν πολύ επικοινωνιακός και προσπαθούσε να ξεσηκώσει το κοινό, και τα κατάφερνε αρκετά συχνά, αλλά ήταν κουραστικό να τον βλέπεις να προσπαθεί να προκαλέσει το κοινό τρεις και τέσσερις φορές σε κάθε τραγούδι. Γενικά περίμενα πολύ πιο εκδηλωτικό το κοινό. Βέβαια, για να είμαι και δίκαιος αυτό συνέβαινε κυρίως στα τραγούδια του καινούριου δίσκου από τα οποία κάποια ήταν πολύ καλά ενώ κάποια άλλα όχι, ενώ στα παλιά και πιο γνωστά τραγούδια η συμμετοχή ήταν σαφώς μεγαλύτερη.

Πάντως, ακούσαμε στο τέλος της συναυλίας, στα παρασκήνια, τον Andre, να παραδέχεται στον πρόεδρο του ελληνικού φαν κλαμπ των Guardian: “They were really good but a little bit dead”, εννοώντας προφανώς το κοινό. Το επόμενο και μοναδικό, όσων αφορούν την μπάντα, αρνητικό σημείο ήταν η απόδοση του «Wheel of time», η οποία ήταν απογοητευτική. Εκτός τόνου όλοι πάνω στην σκηνή, το τραγούδι πετσοκομμένο, και γενικά ένα πολύ μέτριο εως κακό αποτέλεσμα. Το είχε καταλάβει μάλιστα και ο ίδιος ο Hansi κοιτάζοντας συχνά πυκνά τους άλλους στην σκηνή κάνοντας γκριμάτσες. Παρόλα αυτά, αυτή ήταν η μοναδική παραφωνία σε όλη την συναυλία.

[embedvideo id=”cR4l3DRD5Ms” website=”youtube”]

Η απόδοση της μπάντας σε όλα τα άλλα τραγούδια ήταν αξεπέραστη. Σχεδόν καλύτερη από τις ηχογραφήσεις. Και λέγοντας ηχογραφήσεις, ο Hansi μας ενημέρωσε ότι οι συναυλίες της συγκεκριμένης περιοδείας ηχογραφούνται και πως υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να χρησιμοποιηθούν και μέρη της εμφάνισής τους στη χώρα μας. Συνοψίζοντας, πιστεύω ότι η συναυλία ήταν μια πάρα πολύ όμορφη εμπειρία.Ίσως να ήμουν λίγο αυστηρός με το κοινό, αλλά περίμενα σαφώς περισσότερα από το καλύτερο κατά πολλούς κοινό της Ευρώπης, όπως είναι το ελληνικό.

Υπήρξε μεν αυτή η ανομοιομορφία, όπως προανέφερα, αλλά αυτό αποδεικνύει για μια ακόμη φορά το εξής μοναδικό γεγονός: Ότι οι Βάρδοι κατάφεραν πάλι να συσπειρώσουν και πάλι όλες τις ηλικίες. Είχαν φοβερό ήχο, η απόδοσή τους ήταν άψογη και δικαίως γνώρισαν την αποθέωση.

Τεράστιος σεβασμός λοιπόν για αυτό το συγκρότημα που προβάρει τόσα τραγούδια από το δύσκολο ομολογουμένως ρεπερτόριό τους, που δεν κωλώνουν λίγο πριν κλείσουν τα 50 τους να παίξουν για πάνω από δύο ώρες, όταν εικοσάρηδες παίζουν για πολύ λιγότερο, και που εξακολουθούν να είναι φιλικοί και εγκάρδιοι, αναγνωρίζοντας κατά αυτόν τον τρόπο πως έχουν φτάσει εκεί που είναι εξαιτίας του κόσμου που τους αποθεώνει σε κάθε τους εμφάνιση.

Related post

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *