Τα γάντια της ντροπής | Η τραγική ιστορία του Billy Collins Jr.
Η πυγμαχία είναι το άθλημα των γενναίων. Πάντα θα είναι στο μυαλό μου κι ας έχει πέσει η δημοφιλία του σε επίπεδα του να μην ξέρουμε πια ποιος είναι πια ο παγκόσμιος πρωταθλητής στις δημοφιλείς κατηγορίες κιλών.
Προφανώς αυτοί που ασχολούνται καθημερινά θα γνωρίζουν, αλλά μιλάω για τον απλό κόσμο, που δεν χρειάστηκε να βάλει ποτέ γάντια και να ανέβει στο ριγκ για να ξέρει τον Ali, τον Frazier, τον Sugar Ray, τον Tyson, τον Hollyfield, τον Lewis και τόσους ακόμα, stars πέρα από καλούς πυγμάχους.
Πολλοί θα πείτε πως το MMA είναι πιο σκληρό και θα συμφωνήσω, ότι ναι, υπάρχουν πιο πολλοί τρόποι για να πέσει ένας μαχητής αναίσθητος και φυσικά είναι επίσης γενναίοι όσοι μπαίνουν στα οκτάγωνα ή άλλου τύπου παλαίστρες, αλλά η πυγμαχία δεν είναι street fighting και επιβολή του νόμου της ζούγκλας. Πρέπει να μπορείς να κερδίσεις, εξοντώνοντας τον αντίπαλο σου μέσα από τόσους αυστηρούς κανονισμούς και να συγκρατήσεις τα ένστικτά σου για ολομέτωπη επίθεση με ό,τι βρεις μπροστά σου διαθέσιμο. Κι αν είσαι σκληρός και αντέξεις μέχρι το τέλος, going the distance που λέμε, θα πονέσεις πολύ, είτε είσαι ο νικητής, είτε ο ηττημένος.
Τι γίνεται όμως όταν δεν επιτυγχάνεται το λεγόμενο sportsmanship; Έχουμε τα κωμικοτραγικά περιστατικά με τον Iron Mike να τρώει αυτιά από την μία, αλλά έχουμε και την τραγική ιστορία του αήττητου Billy Collins Jr. Ενός ανθρώπου που ήταν έτοιμος να γράψει τη δική του ιστορία, αλλά ο Luis Resto, ένας μέτριος πυγμάχος (εκ των αποτελεσμάτων του), απλώς υπολογίσιμος αντίπαλος, του στέρησε την ευκαιρία με τον πιο αδίστακτο τρόπο. Ένα ειδεχθές έγκλημα.
Πριν το ματς
Ήταν 16 Ιουνίου του 1983 στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, όταν και όλοι πόνταραν στον 22χρονο Billy Collins Jr. όπου μετρούσε ήδη 14 αγώνες επαγγελματικής πυγμαχίας με 14 νίκες και 11 νοκ άουτ.
Προερχόταν από οικογένεια εργατικής τάξης στο Τένεσι, ενώ ο πατέρας του ήταν επίσης πυγμάχος που είχε αντιμετωπίσει μάλιστα τον παγκόσμιο πρωταθλητή Cutris Cokes για τη ζώνη welterweight. Ο γιος του, μέσα στις 14 νίκες του είχε και τον ανερχόμενο -τότε- Harold Brazier, που αποσύρθηκε το 2004 έχοντας αγωνιστεί συνολικά σε 124 αγώνες (105-18-1).
Αντίθετα, ο αντίπαλός του Luis Resto, ένας 28χρονος Νεοϋρκέζος με καταγωγή από το Πουέρτο Ρίκο, αν και είχε σχετικά καλά αποτελέσματα (19-8-2) και κάποια στιγμή ήταν 10ος στο παγκόσμιο ranking, δεν είχε αποκτήσει ποτέ φήμη… πέρα από τη γειτονιά του.
Τα γάντια της ντροπής
Το ματς κυλούσε σε ίσα επίπεδα στους αρχικούς γύρους και παρά το γεγονός ότι κανένας από τους δυο πυγμάχους δεν είχε επιβληθεί, το πρόσωπο του Bill Collins Jr φαινόταν να μην αντέχει το σφυροκόπημα του Resto.
Όπως θα δείτε και στο video, είχε πρηστεί πολύ περισσότερο από του αντιπάλού του, αν και είχαν ανταλλάξει σχεδόν τις ίδιες γροθιές σε αριθμό. Στον τελευταίο γύρο, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως ο νεαρός αγωνίστηκε σχεδόν τυφλός, αφού τα μάτια του είχαν κλείσει τελείως.
Μετά από 10 γύρους το ματς λήγει και με απόφαση των κριτών η νίκη πάει στο αουτσάιντερ της βραδιάς, τον Luis Resto. Την ώρα που ο νικητής έδινε τα χέρια με τον προπονητή και πατέρα του αντιπάλού του Collins, ο έμπειρος πρώην πυγμάχος κατάλαβε τη διαφορά στα γάντια του Resto.
Αμέσως τον άρπαξε από τα χέρια και ζήτησε από την επιτροπή να εξετάσει τον λόγο που του φάνηκαν πολυ… άδεια.
Η έρευνα που διεξήχθη από την Αθλητική Επιτροπή της Νέας Υόρκης έδειξε πως κάποιος είχε αφαιρέσει από τα γάντια το προστατευτικό μαξιλαράκι από μπροστά και στην ουσία ο Billy Collins jr εκείνο το βράδυ, επί 10 γύρους δεχόταν χτυπήματα από τις γυμνές γροθιές του Resto. Και η τραγωδία δεν σταματάει εκεί. Επειδή αυτό θα ήταν αδύνατο να γίνει, χωρίς ο Resto να τραυματίσει τα χέρια του πολύ σοβαρά, αποκαλύφθηκε επίσης πως το μπαντάζ (επίδεσμος) που του έδεσαν τα χέρια, είχε «μουλιάσει» σε ΓΥΨΟ όλο το προηγούμενο βράδυ του αγώνα.
Υπεύθυνος για αυτό το γεγονός βρέθηκε ο προπονητής του Resto, Panama Lewis, μετά από ένα μήνα έρευνας, ενώ και ο ίδιος ο πυγμάχος κατηγορήθηκε πως γνώριζε το περιστατικό και δέχτηκε να συμμετάσχει. Έτσι ο αγώνας από νίκη του Resto, κι επίσημα καταχωρήθηκε ως No Contest.
Ο άμοιρος ο Μπίλι Κόλλινς όμως ήδη είχε χτυπηθεί πολύ άσχημα. Είχε υποστεί ρήξη της ίριδας των ματιών του και ποτέ ξανά δεν θα μπορούσε να δει καθαρά. Κάτι που του στοίχησε άμεσα την καριέρα του.
Η κατηφόρα συνεχίζεται
Μόλις 9 μήνες μετά τον αγώνα, στις 6 Μαρτίου του 1984, ο Billy Collins Jr σκοτώνεται σε αυτοκινητικό δυστύχημα, λίγο πιο μακριά από το πατρικό του. Ακόμα και σήμερα κάποιοι πιστεύουν πως ήταν αυτοκτονία, αφού ο βαρύς τραυματισμός του και η αδικία που ένιωθε, καθώς η πυγμαχία ήταν η επαγγελματική του διέξοδος, τον είχαν επιβαρύνει συναισθηματικά.
Το 1986, προπονητής και πυγμάχος, Lewis και Resto δικάστηκαν για επίθεση με φονικό όπλο (τα χέρια του Resto) καθώς και για συνωμοσία, καθώς βρέθηκε πως κάποιος είχε ποντάρει υπέρ του Νεοϋορκέζου ένα τεράστιο ποσό. Και οι δυο τους καταδικάστηκαν, με τον αθλητή να μένει στη φυλακή για 2,5 χρόνια, ενώ ο προπονητής έξι.
Το 2008, το HBO έκανε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Assault in the Ring, ρίχνοντας φως στην υπόθεση. Σε αυτό ο Resto συνέχισε να υπερασπίζεται τον εαυτό του, λέγοντας πως μόνο ο προπονητής του έφταιγε και πως το είχε ξανακάνει σε ακόμα δυο περιπτώσεις στο παρελθόν και όλα γίνονταν για να βγάλει λεφτά από στοιχήματα. Τι ήταν αυτό που ώθησε όμως, σύμφωνα με τον πυγμάχο, να ρισκάρει την καριέρα του ο Lewis;
Πολλοί μιλάνε, χωρίς αποδείξεις, για πολλά λεφτά και ναρκωτικά από βαρόνο κοκαΐνης που τους έλεγχε και τους δυο.
Ωστόσο το ντοκιμαντέρ έκανε λόγω και για την οικογένεια του Collins και την γκρι συμπεριφορά τους μετά το περιστατικό, το καλοκαίρι του 1983. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, πίεσαν προς κάθε κατεύθυνση ώστε ο γιος τους να μην αγωνιστεί ποτέ ξανά, όχι μόνο για να τον προστατεύσουν, αλλά για να εισπράξουν πολύ μεγαλύτερες αποζημιώσεις.
Μια τραγική ιστορία χωρίς το Happy Ending του Hollywood και το απαραίτητη λύτρωση για να νιώσει καλύτερα ο θεατής. Γιατί η ζωή, γράφει τις πιο σκληρές ιστορίες τρόμου.
