Διαβάσαμε: Η Θλιμμένη Πριγκίπισσα των Ωκεανών του Μηνά Τσαμπάνη

Διαβάσαμε: Η Θλιμμένη Πριγκίπισσα των Ωκεανών του Μηνά Τσαμπάνη

Ταξίδι. Αυτή η λέξη μου ήρθε στο μυαλό, αμέσως μετά το τέλος της ανάγνωσης της Θλιμμένης Πριγκίπισσας των Ωκεανών του Μηνά Τσαμπάνη. Ένα βιβλίο το οποίο είναι το δεύτερο πόνημα του συγγραφέα και κυκλοφόρησε μέσα στο 2017 από τις εκδόσεις Ανάτυπο.

Ο κόσμος που χτίζεται μέσα στις σελίδες είναι πολυεπίπεδος και με πολλά… mystery boxes, οπότε θα αποφύγω τα spoilers και τις πολύ συγκεκριμένες αναφορές.

Η ιστορία (φαινομενικά) ξεκινάει από ένα συνηθισμένο ζευγάρι της σύγχρονης Αθήνας. Ο Χριστόφορος μόλις έχει τελειώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και η Ελπίδα, μόλις έχει πάρει το πτυχίο της ως νοσηλεύτρια. Είναι ερωτευμένοι, είναι παθιασμένοι· όλα (φαίνονται) να βαίνουν καλώς.

Ένα ατύχημα, θα κάνει όμως σοβαρές ανακατατάξεις στη ζωή τους. Όχι αυτές που φαντάζεσαι, καθότι σε εκείνο το σημείο η ιστορία βυθίζεται (μεταφορικά αλλά και… κυριολεκτικά) σε ξεχασμένους κόσμους και βασίλεια, μυθικές φιγούρες και αρχαίους θεούς που κουβαλάνε στους ώμους τους τις συνέπειες ενός πολέμου. Ενός πολέμου που ξερίζωσε ανθρώπους και συνειδήσεις· που όρισε ίσως, τη σύγχρονη ζωή.

Αρχικά όπως καταλαβαίνετε, η ιστορία θυμίζει ένα ομαλό ερωτικό μυθιστόρημα. Ο Μηνάς Τσαμπάνης όμως δένει περίτεχνα το fantasy και τους αρχαιοελληνικούς μύθους σε αυτό, παντρεύοντας τα πολύ παραμυθένια και δίνοντας λόγο ύπαρξης στους χαρακτήρες.

Δυο πραγματάκια μόνο μπορώ να σημειώσω ως αρνητικά. Το ένα είναι μερικώς υποκειμενικό και είναι οι διάλογοι. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο -και το έχω αντιμετωπίσει κι εγώ ο ίδιος με τον Martin Hellwood– όταν έχεις δυο διαφορετικούς κόσμους, οι διάλογοι να μοιάζουν στο ύφος, σε κάποια σημεία, και να έχεις την απλή καθημερινή, σύγχρονη κοπέλα να μιλά σχεδόν το ίδιο με έναν αρχαίο θεό. Ο σωστός διάλογος είναι μια ικανότητα, που πιστεύω πως αποκτιέται με εμπειρία και συνεχές γράψιμο.

Το δεύτερο που σημείωσα, είναι 100% υποκειμενικό. Σε ένα σημείο του βιβλίου, υπάρχει εκτενέστατη αναφορά (2-3 παράγραφοι ίσως) για την… φάρα των ταξιτζήδων. Όντας ο ίδιος ταξιτζής για πολλά χρόνια (τελευταία φορά το 2011), το αισθάνθηκα ως αχρείαστη επίθεση, στο σημείο που ήταν και με την ένταση που ήταν γραμμένο το συγκεκριμένο κείμενο. Όχι τίποτα, τόσο ο Hellwood είναι ταξιτζής, όσο και ο Οδυσσέας από την Εκδίκηση του Ιάσονα Λεμονιάτη, έπρεπε να αμυνθώ για τους χαρακτήρες μου.

Φυσικά, αυτές οι ελάχιστες σημειώσεις δεν μείωσαν την ευχαρίστηση που βίωσα σε αυτό το ταξίδι και είμαι ανυπόμονος για το επόμενο έργο του Μηνά.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο θα βρείτε στη σελίδα του στο Goodreads.

Ο Μηνάς Τσαμπάνης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1980 και ζει στο Γέρακα της Αθήνας. Εργάζεται ως αποκλειστικός νοσοκόμος σε γνωστό μεγάλο νοσηλευτικό ίδρυμα των Αθηνών και παρέχει νοσηλευτικές υπηρεσίες σε ασθενείς στα σπίτια. Από μικρός λατρεύει την Επιστημονική Φαντασία. Έχει γράψει και έχει κυκλοφορήσει δύο βιβλία, Ο Πλανήτης Του Χαμένου Παραδείσου από τις Εκδόσεις Andy’s Publishers και το μυθιστόρημα φαντασίας Η Θλιμμένη Πριγκίπισσα των Ωκεανών από τις Εκδόσεις Ανάτυπο.

Από τις Εκδόσεις Ανάτυπο κυκλοφορεί και μια ανθολογία ιστοριών Επιστημονικής Φαντασίας στα πλαίσια ενός διαγωνισμού. Ο Μηνάς συμμετέχει με το διήγημα Μάθημα Ζωής από ένα Ξένο και έχει κερδίσει το βραβείο Larry Niven 18 για κατηγορία Φαντασία.

Την τρέχουσα περίοδο, είναι απασχολημένος με τη συγγραφή του μυθιστορήματος Ο Κόκκινος Μαχητής της Γης.

Ο κόκκινος μαχητής
Η εικόνα είναι δημιουργία της Usagi Loveless Μαρίας Βλαστού!
4

Related post

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *