Διαβάσαμε: Ανθρωποποίηση
Το ότι η αντίδραση είναι ένα στοιχείο που με εκφράζει, δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε τώρα. Ούτε το κατά πόσο με τραβάνε δουλειές νέων ανθρώπων που πάνε κόντρα στη σύγχρονη συμβατική κοινωνία. Οπότε φανταστείτε τον ενθουσιασμό μου, όταν ο αρχισυντάκτης μου ανέθεσε το review του συγκεκριμένου έργου.
Η Ανθρωποποίηση είναι το δημιούργημα των Διονύση Κωνσταντόπουλου στους πίνακες και του Δημήτρη Βανέλλη στα κείμενα. Πριν ξεκινήσω τη διαδικασία της ανάλυσης, θα ήθελα να πώ πως η δημιουργία της ανθρωποποίησης, έγινε με τελείως ανορθόδοξο τρόπο, δηλαδή σε αντίθεση με τη νορμάλ διαδικασία όπου στο έτοιμο κείμενο του συγγραφέα, ο σχεδιαστής καλείται να δημιουργήσει τις εικόνες βάση αυτού, εδώ έγινε ακριβώς το αντίθετο. Ο Διονύσης δημιούργησε τις εικόνες, τις οποίες εξέθεσε και κατόπιν ζήτησε από το καλό του φίλο Δημήτρη να γράψει τα κείμενα για αυτές.
Γνώρισμα του βιβλίου, είναι πως δεν περιέχει αρχή, μέση και τέλος, στην ουσία είναι ένα ημερολόγιο με εικόνες, όπου συνοδεύονται με λεζάντες και αποτυπώνουν τις πιο σκοτεινές σκέψεις διαφόρων χαρακτήρων. Σελίδα με σελίδα δημιουργείται ένα περίεργο και παράλληλα γνώριμο συναίσθημα, λες και σου μιλάει ο ίδιος σου ο εαυτός. Παραδείγματος χάρη, τη μεγαλύτερη εντύπωση και έλξη μου δημιούργησε η σελίδα 19: «Μερικοί από εμάς ψάχνουν για εκδίκηση, άλλοι για ελπίδα. Εγώ απλώς περιμένω. Τι, άραγε;».
Πεσιμιστικό σίγουρα, αλλά όλοι έχουμε βαθιές και σκοτεινές σκέψεις και εδώ είναι η μαγεία του όλου έργου, σε κάνει ένα με αυτό.
Γιατί μου άρεσε τόσο πολύ η ανθρωποποίηση και σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα; Διότι έχει πάρει μία αναρχική προσέγγιση της σημερινής κοινωνίας και δείχνει το καθημερινό άνθρωπο να κοντράρεται με τον εαυτό του μέσα σ’ έναν οχετό σκέψεων, ενώ δε τολμά να τις ξεστομίσει πουθενά. Μας δείχνει στην ουσία πως ζούμε σε μια κοινωνία, όπου μας έχουν κόψει τα φτερά και πολλές φορές υποκρινόμαστε κάτι που δεν είμαστε, απλά και μόνο για να είμαστε αρεστοί στο σύνολο, όντας ανασφαλείς μπροστά στην απειλή της μοναξιάς.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια μου στον Διονύση και τον Δημήτρη, γιατί πραγματικά απέδειξαν πως υπάρχουν ταλαντούχοι άνθρωποι με ανησυχίες τη σήμερον ημέρα.
