Αφιέρωμα στον Κανιβαλισμό | Part 1: Οι αληθινοί κανίβαλοι

Η ανθρωποφαγία αποτελεί το μεγάλο ταμπού του πολιτισμένου κόσμου, όντας ηθικά απαράδεκτο και ποινικά κολάσιμο. Και αν ορισμένες φορές ο κανιβαλισμός μπορεί να συζητηθεί ή και ακόμη να δικαιολογηθεί, όπως στην περίπτωση των επιβατών της πτήσης 571 που κατέπεσε στις Άνδεις και οι λιγοστοί διασωθέντες κατάφεραν να επιβιώσουν σε ακραίες συνθήκες τρώγοντας συνεπιβάτες τους, δεν ισχύει το ίδιο με περιπτώσεις ανθρώπων που κάνουν τον Χάνιμπαλ Λέκτερ να μοιάζει… αρνάκι.

Παρόλο που κρούσματα κανιβαλισμού έχουν σημειωθεί σε διάφορες χώρες σε όλον τον κόσμο, θα σας γράψω για περιπτώσεις κανίβαλων των οποίων οι αποτρόπαιες πράξεις τους προκαλούν ανατριχίλα ακόμη και στους πιο σκληραγωγημένους. Επιπλέον όχι μόνο για περιπτώσεις κανίβαλων που έδρασαν δεκαετίες ή αιώνες πίσω, αλλά για κρούσματα ανθρωποφαγίας στη σημερινή εποχή. Σε άρθρα που θα ακολουθήσουν, ταινίες με θέμα τον κανιβαλισμό, ιστορίες κανίβαλων και πώς περιέγραφαν οι κανίβαλοι τα θύματά τους!

Nikolai Dzhurmongaliev

Το 1952 γεννιέται ο Nikolai Dzhumagaliev στο Καζακστάν της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Όσοι τον γνώριζαν, τον χαρακτήριζαν γλυκομίλητο, καλοντυμένο και ευγενικό. Ήταν ωστόσο το 1979 όταν ο Dzhumagaliev αποφάσισε να ξεφορτωθεί τον κόσμο της πορνείας, αρχίζοντας να δολοφονεί μαζικά τις ιερόδουλες της χώρας του. Αργότερα παραδέχτηκε τον φόνο 7 ιερόδουλων. Ο Dzhumagaliev, που πήρε το παρατσούκλι «Μεταλλικοί Κυνόδοντες» δεν έμεινε ωστόσο εκεί: μαγείρευε τμήματα των πτωμάτων, έτρωγε τα απομεινάρια και σέρβιρε ανθρώπινο κρέας στους φίλους του σε κοινωνικές εκδηλώσεις.

Η περιβόητη «γκουρμέ» κουζίνα του περιλάμβανε έθνικ πιάτα από τα θύματά του, με τις παρέες του να συνωστίζονται για να γευτούν τις λιχουδιές του. Η αποτρόπαιη πρακτική του αποκαλύφθηκε όταν δυο φίλοι του ανακάλυψαν στο ψυγείο του το κομμένο κεφάλι μιας γυναίκας, καθώς και ανθρώπινα έντερα. Οταν πέρασε την πόρτα των φυλακών όπου και θα έμενε ως τη δίκη του, διατύπωσε την τελευταία επιθυμία του με απλότητα και σαφήνεια:ήθελε δύο γυναίκες για να μπορέσει να «βγάλει» τις επόμενες δύο εβδομάδες…Κανένας βέβαια δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο μεγαλύτερος κανίβαλος της ιστορίας θα έδειχνε ταπεινοφροσύνη τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους δύο άνδρες που ορίστηκαν ως προσωπική «σωματοφυλακή» του να παγώσουν από την ταραχή τους. Το μόνο που μπόρεσαν να κάνουν τα επόμενα λεπτά κρατούμενος και δεσμοφύλακες ήταν να παραμείνουν αμίλητοι κοιτάζοντας το λιτό χορτοφαγικό δείπνο που είχε σπρώξει λίγο ενωρίτερα κάτω από την πόρτα του κελιού ο ανύποπτος φύλακας του Dzhurmongaliev. Εκείνος ήρεμος αλλά εκνευρισμένος, εκείνοι αποσβολωμένοι αλλά καρφωμένοι στη θέση τους με έκφραση απόλυτης αποστροφής.

Συνελήφθη στις αρχές του αιώνα στη Ρωσία για τους φόνους περίπου 100 γυναικών. Λένε ότι είχε δύναμη υπερήρωα και σωματική διάπλαση γίγαντα. Λένε ακόμη ότι κανένα από τα θύματά του, που εικάζεται βέβαια ότι ήταν πολύ περισσότερα από εκείνα που τελικά καταγράφηκαν, δεν κατόρθωσε να γλιτώσει από τα χέρια του. Ο Dzhumagaliev θα επικαλεστεί διαταραγμένη προσωπικότητα και θα μεταφερθεί σε ψυχιατρείο, το 1989 ωστόσο θα αποδράσει και θα παραμείνει ελεύθερος μέχρι το 1991.Αφού εξέτισε την ποινή των 10 χρόνων(!!!) που του επιβλήθηκε, αποφυλακίστηκε.

Διαβάστε ακόμα: Τα καλύτερα ισπανικά θρίλερ.

Οzgur Dengiz

Το 1980 γεννιέται ο Οzgur Dengiz στην Άγκυρα. Σε ηλικία 17 ετών, σκοτώνει φίλο του και καταδικάζεται σε 10 χρόνια κάθειρξης, προτού συμπληρώσει ωστόσο 3 χρόνια στη φυλακή θα απελευθερωθεί με αναστολή. Στις 5 Ιουνίου 2007,ο Dengiz σκοτώνει τον Sedat Erzurumlu, έναν μηχανικό υπολογιστών που ισχυρίστηκε ότι ο Dengiz δεν μπορούσε να διαθέσει το ποσό που χρειαζόταν για να αγοράσει ένα laptop! 3 μετά, θα σκοτώσει χωρίς λόγο έναν σκουπιδιάρη και λίγες ώρες μετά θα δολοφονήσει έναν 55χρονο δημοτικό υπάλληλο, θα γδάρει το πτώμα του με έναν μπαλτά, θα φάει επιτόπου τμήμα της σάρκας του ωμό και θα βάλει την υπόλοιπη σορό σε μια σακούλα.

Αργότερα θα ξεφορτωθεί το πτώμα σε μια χωματερή, κρατώντας ωστόσο την ανθρώπινη σάρκα στο ψυγείο του. Οι έρευνες της αστυνομίας θα οδηγήσουν τις Αρχές στο σπίτι του, όπου και θα ανακαλύψουν με τρόμο ανθρώπινα απομεινάρια στο ψυγείο του. Ο Dengiz θα συλληφθεί μη δείχνοντας ίχνος μεταμέλειας για τις πράξεις του, ισχυριζόμενος ότι νιώθει μια ακαταμάχητη έλξη για το ανθρώπινο κρέας: «Λατρεύω να τρώω ανθρώπινη σάρκα. Με κάνει να νιώθω υπέροχα. Είμαστε βλάκες που τρώμε βοδινό για τόσο μακρό χρονικό διάστημα».Ο Dengiz, που θα πάρει το παρατσούκλι «Κανίβαλος της Άγκυρας» θα σταλεί στη φυλακή για άγνωστο χρονικό διάστημα, με τον αριθμό των θυμάτων του να παραμένει επίσης άγνωστος.

John Bunting και Robert Wagner

Ο John Bunting έχει χαρακτηριστεί ως «ο χειρότερος κατά συρροή δολοφόνος της Αυστραλίας». Μεταξύ Αυγούστου του 1992 και Μαΐου του 1999, εκτέλεσε μια σειρά στυγερών δολοφονιών, που θα αποκαλυφθούν όταν τα απομεινάρια 8 ανθρώπων θα βρεθούν μέσα σε βαρέλια σε εγκαταλελειμμένο κτίριο. Ο Bunting ηγούνταν ενός κύκλου δολοφόνων, που κάτω από τις εντολές του λήστευαν και δολοφονούσαν τα θύματά τους, βάζοντας στο στόχαστρο κυρίως oμοφυλόφιλους και παιδόφιλους.

Το 2005 ωστόσο θα αποκαλυφθεί ότι ο John Bunting και ο Robert Wagner, μέλος της συμμορίας, προέβαιναν σε κανιβαλισμό των πτωμάτων με τον συνεργό τους James Vlassakis να αποκαλύπτει: «Πετσόκοβαν τα πτώματα για να σιγουρευτούν ότι θα χωρέσουν στα βαρέλια και κατόπιν τα έκοβαν και σε μικρότερα κομμάτια, αφαιρώντας τμήματα της σάρκας. Δεν είχαν καμία τύψη, ούτε δεύτερες σκέψεις. Ζέσταιναν στη φωτιά ένα τηγάνι, μαγείρευαν το κρέας και το έτρωγαν».Η αυστραλιανή κυβέρνηση, παρά τις πιέσεις του Τύπου και τη δημόσια κατακραυγή, δεν αποκάλυψε ποτέ περισσότερες λεπτομέρειες για τις κανιβαλιστικές πρακτικές του διδύμου, το οποίο πλέον εκτίει ισόβια κάθειρξη χωρίς τη δυνατότητα αναστολής.

Διαβάστε την κριτική μας για το RAW

Henry Lee Lucas και Ottis Toole

Γνωστοί ως ο σαδιστής βασιλιάς και ο σπεσιαλίστας του πόνου. Περισσότερα από 200 θύματα από την περίοδο του 1976.Ο Lucas (1964-1978) ως παιδί έχασε το ένα μάτι του κατά τη διάρκεια ξυλοδαρμού από τη μητέρα του την οποία αργότερα σκότωσε και βίασε. Μετά από δεκαετή κάθειρξη ξεκίνησε την «καριέρα» του ως ο πλέον σατανικός σαδιστής και νεκρόφιλος δολοφόνος του αμερικανικού έθνους. Μαζί με τον Toole ­ ένα ψυχωσικό τραβεστί που ποτέ δεν μπόρεσε να τιθασεύσει τη λαχτάρα του για ανθρώπινο κρέας ­ αποτέλεσαν θανατηφόρο δίδυμο εκτελώντας πολυάριθμες ανθρωποκτονίες σε 18 πολιτείες των ΗΠΑ.Οταν συνελήφθησαν παραδέχθηκαν περισσότερους από 500 φόνους.

Οι κακές γλώσσες βέβαια λένε ότι οι δύο συλληφθέντες φρόντισαν να υπερβάλουν σε σχέση με τις επιδόσεις τους, αφού οι πραγματικοί φόνοι που έκαναν ήταν πολύ λιγότεροι. Ο Lucas εκτελέστηκε στο Τέξας ενώ ο Ottis πέτυχε μετατροπή της θανατικής ποινής του έξι φορές σε ισόβια κάθειρξη λόγω διάγνωσης βαριάς σχιζοφρένειας. Τελικά πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου του 1996 στη φυλακή.Η ειρωνία της ιστορίας είναι ότι ο Lucas είχε προλάβει τις τελευταίες ημέρες της ζωής του να εκδώσει έναν «τσελεμεντέ» με συνταγές μαγειρέματος του ανθρώπινου σώματος.

Enriqueta Marti

Η Enriqueta Marti γεννήθηκε το 1868 στην περιφέρεια της Ισπανίας, σύντομα ωστόσο θα βρεθεί στη Βαρκελώνη δουλεύοντας ως οικιακή βοηθός και νταντά, καριέρα που θα άφηνε για χάρη της πορνείας. Δεν θα περάσει πολύς καιρός πριν αρχίσει να ζει διπλή ζωή:κατά τη διάρκεια της ημέρας, μασκαρευόταν σε ζητιάνα ζητώντας την ελεημοσύνη του κόσμου, απαγάγοντας ταυτόχρονα εγκαταλειμμένα παιδιά, τα οποία έστρεφε στην πορνεία ή απλά τα σκότωνε. Κι όταν έπεφτε το πυκνό σκοτάδι, η Enriqueta ντυνόταν με πανάκριβα ρούχα και φτιασίδια και συναντούσε πλούσιους αστούς στις προνομιούχες περιοχές της πόλης.

Εξασκούσε παράλληλα και μαγεία, χρησιμοποιώντας τα απομεινάρια των θυμάτων της για να παρασκευάζει φίλτρα και μαντζούνια. Οι σοροί των παιδιών χρησιμοποιούνταν μάλιστα στην ολότητά τους: από το λίπος και το αίμα τους μέχρι τα μαλλιά και τα κόκαλά τους, όσο για το κρέας τους, το πουλούσε στη μαύρη αγορά σε ευκατάστατους αστούς ή παρασκεύαζε πανάκριβα «γιατρικά». Εξαιτίας της «ολιστικής» της προσέγγισης, τα απομεινάρια των παιδιών ήταν λιγοστά, οι Αρχές κατάφεραν ωστόσο να ταυτοποιήσουν τουλάχιστον 12 παιδιά στην οικία της, την ώρα που βρέθηκαν βαζάκια με διατηρημένα ανθρώπινα μέλη, πηγμένο αίμα, ανθρώπινα μαλλιά, σκελετοί και άλλες φρικιαστικές χρήσεις του ανθρώπινου σώματος. Η Enriqueta Marti δολοφόνησε έναν τεράστιο αριθμό παιδιών και μωρών, με τον αριθμό να μην είναι ωστόσο ξεκάθαρος. Δεν θα δικαστεί βέβαια ποτέ, καθώς θα πεθάνει έναν χρόνο μετά τη σύλληψή της δολοφονημένη από τους τροφίμους της φυλακής.

Fritz Haarmann

Το 1879 γεννιέται ο Fritz Haarmann στο Αννόβερο της Γερμανίας. Μεταξύ 1918-1924,θα επιδοθεί σε μια σειρά φονικών που άγγιξαν το νούμερο των 24 θυμάτων με τις αστυνομικές εκτιμήσεις να κάνουν ωστόσο λόγο για τουλάχιστον 27. Στο στόχαστρό του μπήκαν νεαροί άντρες, από ταξιδιώτες και φυγάδες μέχρι και ζιγκολό. Ο Haarmann τους καλούσε στο σπίτι του με πρόφαση το σεξ, όπου και τους σκότωνε δαγκώνοντας το λαρύγγι τους. Για την ανατριχιαστική δολοφονική του πρακτική θα ονομαστεί «Βρικόλακας του Αννόβερο».

Όλα τα θύματά του κατόπιν διαμελίζονταν, κόβονταν σε μικρά κομμάτια και τρώγονταν, με τα απομεινάρια να ξεφορτώνονται στο ποτάμι της πόλης. Το κρέας πολυάριθμων θυμάτων θα πωλούνταν μάλιστα στη μαύρη αγορά ως κονσερβοποιημένο χοιρινό, αφού ο Haarmann εργαζόταν στην τοπική αγορά κρέατος. Στις 22 Ιουνίου 1924,η αστυνομία θα ξεκινήσει να παρακολουθεί τον Fritz Haarmann όταν βρήκε πολυάριθμους σκελετούς στο ποτάμι και σύντομα θα συλλαμβανόταν. Θα ομολογούσε ότι βίαζε, σκότωνε, έγδερνε και έτρωγε νεαρούς άντρες ήδη από το 1918,με τις δικές του εκτιμήσεις να μιλούν για 50-70 θύματα. Η δίκη του «λυκανθρώπου» ή «βαμπίρ», όπως τον αποκαλούσε ο Τύπος, θα κρατήσει μόλις 2 εβδομάδες, με τον Haarmann να καταδικάζεται σε θάνατο. Αποκεφαλίστηκε στην στην γκιλοτίνα στις 15 Απριλίου 1925,με τα τελευταία του λόγια να είναι: «Μετανοώ, αλλά δεν φοβάμαι τον θάνατο».

Ratu Udre Udre

Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνια πληθυσμός των Φίτζι ήταν περιβόητος στα πέρατα της οικουμένης για τον τελετουργικό κανιβαλισμό του. Ο Udre Udre, αστός των Φίτζι, κατέχει μάλιστα το ρεκόρ Γκίνες ως ο πλέον «γόνιμος» κανίβαλος του κόσμου, με τον αριθμό των θυμάτων του να ανέρχεται κάπου μεταξύ 872-999 ανθρώπους. Κρατούσε μάλιστα μια πέτρα για κάθε φαγωμένο σώμα, με τις πέτρες να έχουν πλέον τοποθετηθεί γύρω από τον τάφο του. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του γιου του, οι κάτοικοι του χωριού του πήγαιναν στη μάχη παρέα με τον Udre Udre και του εξασφάλιζαν κατόπιν κάθε νεκρό σώμα εχθρού και ιδιαίτερα το κεφάλι. Ο Udre Udre διατηρούσε τα ανθρώπινα απομεινάρια και κατόπιν τα έτρωγε, πιστεύοντας ότι όταν θα κατασπάραζε το χιλιοστό του θύμα θα άγγιζε την αθανασία.

Alexander Spesivtsev

Ο Alexander Spesivtsev γεννήθηκε το 1970 στη Ρωσία, με τον πατέρα του να τον κακοποιεί από παιδί. Μόλις ενηλικιώθηκε, θα καταδικαστεί για τη δολοφονία της φίλης του και θα μεταφερθεί σε ψυχιατρείο, από το οποίο θα απελευθερωθεί σύντομα. Το 1991 θα ξεκινήσει τα στυγερά φονικά του, δολοφονώντας παιδιά που θεωρούσε ότι αποτελούσαν απειλή για την κοινωνία, στερώντας τη ζωή σε τουλάχιστον 19 χαμίνια του δρόμου. Κατόπιν μετέφερε τα πτώματά τους στο σπίτι του, τα μαγείρευε και τα έτρωγε με τη βοήθεια της μητέρας του, Lyudmila. Όταν συνελήφθη, ο Τύπος θα του κολλήσει το παρατσούκλι «Κανίβαλος της Σιβηρίας».

Η εγκληματική του δράση θα αποκαλυφθεί το 1996,όταν υδραυλικό πρόβλημα στο σπίτι του θα έκανε τον υδραυλικό να σπάσει την εξώπορτα για να αντικρίσει από πρώτο χέρι τη φρίκη:είδε τους τοίχους βουτηγμένους στο αίμα, μπολ με ανθρώπινα μέλη στην κουζίνα, καθώς και αποκεφαλισμένο και ακρωτηριασμένο πτώμα στην μπανιέρα. Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο υδραυλικός ανακάλυψε μια ακρωτηριασμένη γυναίκα στον καναπέ, η οποία ζούσε ωστόσο ακόμα. Μεταφέρθηκε τάχιστα στο νοσοκομείο και πρόλαβε να ζήσει για να διηγηθεί τον αποτροπιασμό στον εισαγγελέα, πριν καταλήξει 17 ώρες αργότερα. Στο σπίτι η αστυνομία ανακάλυψε το ημερολόγιο του Spesivtsev, στο οποίο περιγραφόταν με κάθε λεπτομέρεια ο θάνατος 19 κοριτσιών, τα ευρήματα ωστόσο υποδείκνυαν ότι τα θύματα ήταν τουλάχιστον 80. Στις 5 Οκτωβρίου 1999,ο Spesivtsev θα κριθεί διαταραγμένος ψυχικά από το ρωσικό δικαστήριο και θα μεταφερθεί σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα, με τη μητέρα του να αρνείται κάθε εμπλοκή στις αποτρόπαιες πράξεις, α καταδικαστεί παρόλα αυτά σε 13 χρόνια κάθειρξης…

Dorangel Vargas

Ο Dorangel Vargas γεννήθηκε το 1957 στη Βενεζουέλα και από παιδί χαρακτηριζόταν βίαιο και «περίεργο». Εξαιτίας της αλλόκοτης συμπεριφοράς του, η οικογένειά του πίστεψε ότι ήταν δαιμονισμένος, γι’ αυτό και τον έδιωξε από το σπίτι. Το 1995 θα τον βρει άστεγο και περιπλανώμενο, όταν και ξεκίνησε την κανιβαλιστική πρακτική του. Μέσα σε 4 χρόνια μέχρι το 1999,ο Vargas σκότωσε και έφαγε τουλάχιστον 10 ανθρώπους. Όταν συνελήφθη τον Φεβρουάριο του 1999 στην πόλη του San Cristobal, κοντά στα σύνορα με την Κολομβία, του αποδόθηκε το παρατσούκλι «Χάνιμπαλ Λέκτερ των Άνδεων».

Σε συνέντευξή του δήλωσε: «Εννοείται ότι τρώω ανθρώπους, οποιοσδήποτε μπορεί να φάει ανθρώπινη σάρκα, πρέπει ωστόσο να την πλύνεις καλά και να τη γαρνίρεις σωστά για να αποφύγεις τις ασθένειες. Τρώω μόνο τα μέρη με μύες, κυρίως τους μηρούς, που είναι και οι αγαπημένοι μου. Φτιάχνω νοστιμότατο στιφάδο με τη γλώσσα και χρησιμοποιώ τα μάτια σε λαχταριστές και υγιεινές σούπες. Το ανθρώπινο κρέας είναι το καλύτερο».Ο Vargas προτιμούσε μάλιστα τη σάρκα των αντρών από των γυναικών, την ώρα που δήλωνε ότι απέρριπτε τους ευτραφείς, «γιατί έχουν πολύ χοληστερίνη», καθώς και τους ηλικιωμένους,«γιατί η σάρκα τους είναι μολυσμένη και πολύ σκληρή».Ο Dorangel Vargas κρατείται σήμερα σε κρατητήριο, χωρίς να έχει περάσει ωστόσο από δίκη, εξαιτίας της αμφίβολης διανοητικής του κατάστασης.