Τι μπορεί να φέρει το Hardwired… to Self-Destruct στο Metal;
Μετά και την ακρόαση του Atlas, Rise, του τρίτου single των Metallica από τον επερχόμενο νέο δίσκο, Hardwired…to Self- Destruct μπορούμε να ρισκάρουμε μια γνώμη πια για το νέο δίσκο, αν και η μπάντα του Hetfield και του Ulrich (αυτοί έχουν το πρόσταγμα), είναι Masters… των εκπλήξεων (εκτός των puppets). Hardwired… to Self-Destruct
Δεν ήμουν σίγουρος αν ήθελα πραγματικά να γράψω γι αυτό, αλλά σκανδαλίστηκα από σχόλια φίλων της σελίδας που ζήτησαν τη γνώμη μας αλλά και από τα γενικά αρνητικά σχόλια που έχουν ακουστεί όλο αυτό το διάστημα από τους Die Hard Haters.
Ο δίσκος θα είναι καλός
Τι εστί καλός με ρωτάτε. Για μένα προσωπικά, που δεν άντεξα να ακούσω (και να ξανακούσω) ολόκληρα τα Re-Load, St. Anger, Death Magnetic και Lulu (ενώ τα έχω αγορασμένα, κανονικά και με το νόμο), καλός δίσκος αρχικά είναι να ακούς όλα τα τραγούδια χωρίς skip… την τρίτη φορά. Την πρώτη είσαι περίεργος, τη δεύτερη τσεκάρεις αν είχες δίκιο. Η τρίτη φορά, είναι σημαντική.
Σίγουρα υπάρχουν και τα αγαπημένα κομμάτια από κάθε δίσκο, αλλά δεν μετράει αυτό. Π.χ. το Atlas, Rise μου άρεσε, απλά μου άρεσε λιγότερο από το Moth Into Flame (κυρίως) αλλά και το Hardwired. Αυτό δεν σημαίνει κάτι άλλο πέραν της άποψης μου και φυσικά δεν σημαίνει πως θα κάνω skip όταν πάρω το cd στα χέρια μου.
Μπορεί να είναι ο δίσκος πάνω από 8/10;
Αν αυτά που έχουμε ακούσει μέχρι τώρα είναι τα καλύτερα τους κομμάτια, μάλλον όχι. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει καταστροφή, γιατί από το 4/10 που ήταν οι προηγούμενοι δίσκοι, το 7/10 ή το 8/10 σημαίνει πρόοδος.
Και για τους haters. Ναι, αυτός ο δίσκος είναι στα δικά μου αυτιά, έτοιμος για 8/10. Δεν είμαι κριτικός, δεν είμαι λάτρης των παρελθόντων μεγαλείων. Απλά διασκεδάζω ακούγοντας τα κομμάτια.
Τι χρειάζεται για να είναι ο δίσκος τους 10/10;
Θα δώσω ένα παράδειγμα που οι hardcored Metallica fans θα το μισήσετε, αλλά μόνο έτσι μπορώ να δώσω τη δική μου οπτική γωνία. Πριν 14 μήνες οι Iron Maiden κυκλοφόρησαν το δικό τους πολυαναμενόμενο Book Of Souls. Εντάξει μέχρι εδώ;
Ήταν κλασσικός Maiden δίσκος; Ήταν. Είχε τα γνωστά βαρετά solos του Murray; Είχε. Οι συνθέσεις είχαν κάτι το πρωτοποριακό; Όχι ακριβώς, αλλά… είχε το Empire Of the Clouds.
Πιάνετε το νόημα; Ο δίσκος ήταν ένα καλό σύνολο, αλλά γιατί εγώ τον τοποθέτησα πάνω και από το Brave New Word (διάβασε ΕΔΩ); Γιατί μας χάρισε 2-3 κομμάτια, που είτε δεν είχαμε ξανακούσει από Iron Maiden (Empire Of the Clouds), είτε ξεχείλιζαν τόσο πολύ επικότητα σε σημείο οργασμού (The Red And The Black), είτε είχαν ένα ραδιοφωνικό hit πολύ catchy και συναισθηματικό ταυτόχρονα (Tears Of A Clown). Ίσως υπάρχαν και 1-2 λόγοι ακόμα…
Όλα τα κομμάτια τους έπαιζαν στο 6 με 7 στα 10, τα παραπάνω όμως, ξεπερνούσαν κατά πολύ το άριστα, εκτοξεύοντας τη συνολική βαθμολογία.
Με λίγα λόγια, οι Metallica πρέπει να έχουν ακόμα ένα δυο άσσους καλά κρυμμένους για να μας βουλώσουν ακόμα περισσότερο τα στόματα με το Hardwired… to Self-Destruct. Και πραγματικά πιστεύω ότι έχουν. Δεν ξέρω αν είναι ένα νέο Master Of Puppets ή ένα πιο ραδιοφωνικό τύπου Nothing Else Matters, αλλά σίγουρα κάτι έχουν και γελάνε κρυφά με την πάρτη μας χαϊδεύοντας γάτες.
Μπορούν να προσφέρουν κάτι νέο στο Metal οι Metallica;
Ρε σεις, αν περιμέναμε τους Metallica να φέρουν το νέο, τι θα έκαναν οι άλλες μπάντες; Η metal είναι μια κοινότητα, πέρα από τη μουσική. Μια οικογένεια. Το νέο το περιμένεις από τα νέα μέλη της, όχι από τους 50αρηδες. Αν το έφερναν, που συγκεκριμένα οι Metallica το προσπάθησαν, παίζοντας με τα νεύρα μας, θα μας κακοφαινόταν.
Οι Metallica είναι ο αγαπημένος σου θείος, που έρχεται που και που για επίσκεψη και σου λέει τις αγαπημένες σου ιστορίες, με διάφορες παραλλαγές κάθε φορά.
Και ναι, προσφέρουν κάτι (όχι νέο) στο Metal. Πώρωση! Ίσως για σας τα πιτσιρίκια, να μην σας λέει κάτι όταν ένας μεγάλος βρίσκει το δρόμο του πάλι, απλά και μόνο πατώντας στις ρίζες του, αλλά για μας τους σιτεμένους, είναι οδηγός ζωής.
Οι Metallica έπαιξαν απλά, με κομμάτια που ανήκουν κατά πάσα πιθανότητα στο… Kill Em All, στα 50 τους. Είτε το νιώθουν, είτε το κάνουν από μπίζνα, θέλει κότσια να το κάνεις και όρεξη. Ειδικά με όλο τον κόσμο να σε πιέζει και να σε βρίζει.
Κοιτάξτε ένα τραγικό video (σε εκτέλεση, γιατί η γνώμη μας ήταν αυτή τότε, ήμασταν πικραμένοι) που είχαμε φτιάξει σε Μπραφ style το 2014. Οι μισοί και βάλε οπαδοί των Metallica ήταν έτσι τότε.
Και σαν άλλοι Άτλαντες, σήκωσαν και πάλι τη γη στους ώμους τους να πορευθούν τη νέα μέρα, ενώ όλα αυτά τα χρόνια έκαναν και πολλά και καλά live.
Κάτι μας λέει, πως ο δίσκος θα είναι ακόμα καλύτερος από ότι έχουμε πιστέψει. Είναι άρχοντες του Marketing. Ανέβασαν πολύ ψηλά τον πήχη για να περάσουν από πάνω, και όχι να απογοητεύσουν. Να πάρουν την εκδίκηση τους.
