Το geek cinema… τρεκλίζει ή όχι ακόμα;

[dropcap size=dropcap]Π[/dropcap]ριν λίγες μέρες έπεσα σε ένα πολύ καλό άρθρο-προβληματισμό από το NYPost και μου φάνηκε ενδιαφέρον να μεταφέρω τις απόψεις του εδώ, στο school of rock για food for though. Και αυτό, γιατί όσο και να αγαπάμε το geek cinema και τις super hero movies, περισσότερο αγαπάμε τον κινηματογράφο σε ένα μεγαλύτερο πλαίσιο.

Αγαπούσαμε τον κινηματογράφο και πριν το Lord Of The Rings. Και εκεί εγώ προσωπικά εναποθέτω την «αρχή του κακού» για το geek cinema, ενώ ελάχιστα ως καθόλου δεν συνέβαλε σε αυτό το Matrix. Οι κοντόφθαλμοι θα μιλήσουν για το σωτήριο έτος του 2008 και το Iron Man της Marvel. Αλλά μη γελιόμαστε, η πραγματική αρχή που το geek cinema έδειξε στο Hollywood τη δύναμη του, ήταν ο «Άρχοντας». Και αργότερα μπήκε δυναμικά ο Harry Potter.

Και όταν λέμε δύναμη, δεν είναι μόνο τα εισιτήρια. Αλλά οι πωλήσεις merchandise και η φρενίτιδα για sequels και prequels και spin offs. Κάτι που είχε να γίνει από τις μακρινές εποχές κάποιων καλών Superman, τον Batman του Tim Burton και την original τριλογία του Star Wars.

Η ζήτηση έφερε προσφορά και έτσι, και το κέρδος έφερε απληστία, σύμφωνα με το άρθρο. Το κόλλημα του Hollywood για όλο και μεγαλύτερες παραγωγές σε super hero movies, ειδικότερα μετά το 2012 και τους Avengers, θα έλεγε κανείς ότι είναι μονόπλευρο. Προσφέροντας όμως έτσι, αν όχι κακές ταινίες, σίγουρα ανεπαρκείς στο πλαίσιο του τι σημαίνει πια ταινία (Suicide Squad).

Ψοφάνε γρήγορα

Ταινία που δεν έχει geek θεματολογία, όσο καλά και αν ξεκινήσει την πρώτη βδομάδα της στους κινηματογράφους (αν πετύχει να ξεκινήσει καλά), τη δεύτερη θα έχει πτώση εισιτηρίων και γενικού hype κατά 50%. Και αυτό έγινε στο 2016 με τις πολυάριθμες superhero ταινίες μέχρι τώρα (Deadpool, Batman V Superman, Civil War, X-Men: Apocalypse, Suicide Squad, ενώ έρχεται ο Doctor Strange και το Rogue One, που είναι στο γενικότερο geek πλαίσιο) να πνιγούν τις υπόλοιπες αλλά και τον εαυτό τους.

Και οι δυο ταινίες της DC αντιμετώπισαν προβλήματα… δεύτερης εβδομάδας, παρά το μεγάλο κόστος στο marketing και την προώθηση, οι κριτικές ήταν μέτριες και αυτό κόστισε.

Ωστόσο, οι ταινίες τρόμου αλλά και οι ανάλαφρες νεανικές κομεντί, έχουν το περισσότερο κλάμα των τελευταίο καιρό στα εισιτήρια, αφού είναι αρκετές πλέον που δεν ξέρουν καν τι θα πει δεύτερη εβδομάδα σερί με (έστω) -50%.

Νέα εποχή, νέες τεχνολογίες

Ακόμα και οι πετυχημένες comic book movies, δεν έχουν τη διάρκεια ενός… π.χ. Τιτανικού. Που οι σινεφίλ πήγαιναν κατά κύμματα στον κινηματογράφο. Άλλες εποχές, άλλες τεχνολογίες. Η εύκολη πρόσβαση μέσω πειρατείας, κάνει τις ταινίες… βιαστικές να πετύχουν από την αρχή, πριν κυκλοφορήσουν κόπιες καλής ποιότητας στα τορεντάδικα.

Όποιο και αν είναι το πρόβλημα, που είναι μια μίξη όλων, είμαστε πολύ περίεργοι πια θα είναι η διάδοχη κατάσταση του super hero cinema. Όταν αυτό δείξει τα σημαδία κούρασης. Ή μήπως τα δείχνει ήδη;

Στα 90s είχαμε μανία με τις αστυνομικές (κωμωδίες και κοινωνικές), στα 00s κυριάρχησε το fantasy και στα 10s έχουμε τους ήρωες μας. Ποιο θα είναι άραγε το επόμενο βήμα σε μια τριετία;

Πως μπορεί να σταθεί πλέον μια ταινία και να κάνει 6 και 7 φορές την είσπραξη του κόστους της, αν δεν έχει, όχι σινεφίλ, αλλά πραγματικά οπαδούς (που δημιουργούνται σε άλλα επίπεδα – comics) να την στηρίζουν;