Το τέλος του The Preacher ήταν καλό αλλά…

Το τέλος του The Preacher ήταν καλό αλλά…

[dropcap size=dropcap]Η[/dropcap] πρώτη σεζόν του Preacher μας τελείωσε και άφησε ανάμικτα συναισθήματα σε πολύ κόσμο. Η κατά πολλούς, καλύτερη σειρά του καλοκαιριού, δεν έπιασε ποτέ αυτές τις προσδοκίες παρά μόλις στο τελευταίο της επεισόδιο. Και εξηγούμαστε…

Το κοινό του Preacher, όπως σε όλες τις περιπτώσεις που μια σειρά ή ταινία βασίζεται σε comic, χωρίζεται σε αυτούς που έχουν διαβάσει το comic και σε αυτούς που ξεκινάνε από το μηδέν την κατανόηση της κοσμολογίας της ιστορίας που βλέπουν. Για τους πρώτους, η σειρά κινήθηκε σε ρηχά νερά, χωρίς να εκμεταλλευτεί το πλούσιο υλικό του κόμικ (σε βία κυρίως) και ήταν και ολίγο… slow pace. Για τους δεύτερους, απλά δεν κατανοούσαν την… υπερβολική βία σε μερικά σημεία (ω! η αντίθεση), ενώ μέχρι και τα δυο τελευταία επεισόδια τη σύνδεση και την ουσία μερικών πραγμάτων. Και αυτό είναι πολύ risky για ένα προϊόν (σειρά, ταινία, βιβλίο κλπ) γιατί πολλοί μπορεί να μην έχουν τη θέληση, υπομονή ή χρόνο για να σου χαρίσουν για να δουν που το πας. Σε αυτά σκόνταψε το Preacher.

Εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία του κοινού. Απλά ξεφύλλισα κάτι pdf που βρήκα για να κατανοήσω καλύτερα μερικά πράγματα ωστόσο αλλά αυτό δεν με κάνει γνώστη του comic. Η σειρά σε πολλά σημεία ήταν βαρετή, αλλά με κρατούσε η ατμόσφαιρα Breaking Bad meets True Blood.

[divider]Spoilers[/divider]

Όσο για το τελευταίο επεισόδιο, η αλήθεια είναι πως ήταν το καλύτερο. Αυτό το teasing για την έλευση του Θεού, εκπληρώθηκε με τον καλύτερο-ειρωνικό τρόπο. Αυτό με την αντίστροφη μέτρηση ομολογούμενος μου την έσπασε, ενώ ήταν ικανοποιητικό το backstory με την ιστορία του ζεύγους Jesse-Tulip με αυτόν τον Carlos.

Τέλεια ήταν η σκηνή με τα βασανιστήρια του Cassidy με τον Σερίφη ενώ κουλή ελαφρώς (ο τρόπος απεικόνισης) η μεταστροφή του Donnie. Και το μωρό από κιμά; Και τα κορίτσια που σκοτώνουν τον βιαστή-παιδόφιλο οδηγό του σχολικού;

Είπαμε, το τελευταίο επεισόδιο ήταν όπως έπρεπε να είναι όλη η σειρά.

Για να μείνουμε λιγάκι στο Θεό

Η αλήθεια είναι πως όταν είδα την απεικόνιση του γέλασα πολύ. Ήταν η καρικατούρα αυτού που μας έχουν μάθει να τιμάμε από μικρούς Χ 1000 σκατά. Λίγο μετά κατάλαβα (είμαι αργός) πως αυτή ήταν η επιτηδευμένη προσπάθεια, ώστε ο… απατεώνας θεός να κάνει αυτούς τους αρχοντοχωριάτες να πιστέψουν και να κοιμούνται ήσυχοι. Έτσι ο Jesse χρησιμοποίησε τη δύναμη που κατέχει, την Genesis για να τον κάνει να ξεράσει την αλήθεια.

Ο Θεός δεν είναι πια εδώ

Το επεισόδιο μας αφήνει με το Annville να έχει γίνει στάχτες από την έκρηξη στη δημόσια ηλεκτρόσκατιέρα τους και όπως τονίζει ο παραγωγός Evan Goldberg, δεν υπάρχει κάποιο κόλπο εκεί. Όλοι οι χαρακτήρες που ζήσαμε μια σεζόν μαζί τους, είναι νεκροί. Τέλος.

Στην ουσία το τέλος της πρώτης σεζόν του Preacher, είναι η κανονική έναρξη των comics.

Το σχέδιο είναι απλό. Θα πάμε να βρούμε το Θεό.

Το ξέρω πως είχαμε χαρακτηρίσει το Preacher ως μια σειρά που σπάει κόκαλα στο πρώτο review μας, ωστόσο έμεινε στα αρκετά ρηχά στη συνέχεια. Σαν έναν κρυουλιάρη παραθεριστή που μπαίνει με φούρια στη θάλασσα και μόλις το νερό φτάσει στα… ζουμπουλάκια του, σταματάει εκεί για κανά μισάωρο πριν τελικά βουτήξει. Όπου μισάωρο, βάλτε 8 επεισόδια Preacher.

Τι μας έμεινε;

Σίγουρα η βία πήγε ένα επίπεδο πάνω ακόμα και από το The Walking Dead του ίδιου καναλιού. Ειδικά το επεισόδιο με το δωμάτιο, τους αγγέλους, τον Jesse Custer και την άγγελο που επανερχόταν συνέχεια στη ζωή για τον Preacher, αυτή την υπέροχη δεκάλεπτη σφαγή, είναι κάτι που θα μείνει στην ιστορία της TV.

Η επόμενη season έρχεται σε ένα χρόνο και οι παραγωγοί έχουν πολλή δουλειά για να μας δώσουν ένα πιο πειστικό αποτέλεσμα.

Related post

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *