Διαβάσαμε: Ο Μαθητευόμενος του Σπουκ (The Spook’s Apprentice)

[dropcap size=dropcap]Ε[/dropcap]ίναι βρομοδουλειά αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει. Έτσι του είπε η μητέρα του. Ήταν ο έβδομος γιος ενός έβδομου γιου και η δουλειά του δεν ήταν να καθαρίζει σταύλους και να σφάζει γουρούνια. Για αυτό και έπρεπε να μάθει από τον καλύτερο. Ο Σπουκ τον περίμενε στην αυλή για να ξεκινήσουν ένα ταξίδι. Μέσα από τα χωράφια, τα στοιχειωμένα σπίτια και τα καλντερίμια του Τσιπεντέν. Αυτοί οι δυο ήταν πια η λεπτή γραμμή ισορροπίας ανάμεσα στους ανθρώπους, τους κοινούς εργάτες που μοχθούσαν τη μέρα και στα άλλα… τα πλάσματα της νύχτας.

Τις μάγισσες, τα τελώνια, τα πνεύματα και ένα σωρό τέρατα που θα σε έκαναν να βρέξεις το κρεβάτι σου το βράδυ. Όχι όμως αν είσαι ο Τομ. Ο έβδομος γιος… Και το ταξίδι μόλις είχε ξεκινήσει.

Ο συγγραφέας Joseph Delaney το 2004 ξεκινάει τη μακρά πορεία του Σπουκ και του Τομ Γουάρντ. Αυτό το πρώτο βιβλίο, Ο Μαθητευόμενος του Σπουκ (The Spook’s Apprentice) είναι πραγματικά μια μικρή γεύση στην πλουσία συνέχεια του που φτάνει μέχρι και το 2014 με το 13ο βιβλίο της ιστορίας. Η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο και κυριολεκτικά σε παίρνει από το χέρι σε μια βόλτα μέχρι την τελευταία σελίδα. Πάνω σε αυτή τη σειρά βιβλίων στηρίχτηκε και η πρόσφατη ταινία Έβδομος γιος, με τον Jeff Bridges στον ρόλο του Spook.

Δεν χρειάζεται να αγαπάς το fantasy για να αγαπήσεις την ιστορία και τους χαρακτήρες. Θα το κάνεις κατά την διάρκεια αρκεί να σου αρέσει να… διαβάζεις. Η εξέλιξη του Τομ που έρχεται αντιμέτωπος με όλους του τους εφιάλτες είναι καλοδουλεμένη αν και προσωπικά θα προτιμούσα λίγο ζύμωση παραπάνω με τον γέρο-Γκρέγκορι από νωρίς. Τον ατρόμητο Σπουκ και το κίτρινο τυρί του που κουβαλάει σαν κολατσιό για τα ταξίδια του.

Φυσικά όπως και κάθε βιβλίο fantasy που σέβεται τον εαυτό του, υπάρχουν καταπληκτικές περιγραφές σε φαγητά -ιδιαίτερες αυτές οι κρεατόσουπες- που θα σας τρέξουν τα σάλια.

Μέσα στις 323 σελίδες του και την πολύ καλή μετάφραση της Βέρας Βασικλάκη, περνάς μια ταξιδιάρικη βδομάδα από τον καναπέ του σπιτιού σου. Προς το τέλος μάλιστα, ρίχνεις συνειδητά λίγο τον ρυθμό διαβάσματος σου για να κερδίσεις ακόμα ένα απόγευμα στην κοιλάδα των κρεμασμένων, βλέποντας σε μια γωνιά τον Σπουκ να μασουλάει το τυρί του ή το τελώνιο-υπηρέτης του να ψήνει αχνιστό μπέικον.

Φυσικά οι βόλτες στον κήπο του Σπουκ είναι απαγορευμένες και για σένα αναγνώστη μου. Δεν θα ήθελες να καταλήξεις δίπλα στην μητέρα Μάλκιν, ε; Ή την κοκαλιάρα Λίζι που και οι δυο τους λατρεύουν το αίμα των νεογνών. Η μικρή Άλις, η νέα φίλη του Τομ παραμένει στο μεταίχμιο του καλού και του κακού. Είναι ένα μικρό κορίτσι που φαίνεται ότι θέλει να βοήθησει τον Τομ. Όμως ο Σπουκ του το είχε πει ξεκάθαρα, να μην εμπιστεύεται τα κορίτσια με τα μυτερά παπούτσια.

Καλό διάβασμα…